บทที่ ๑๖ หาผัวเอาดาบหน้า หญิงชราที่ยึดเหตุผลส่วนตัวของตนเป็นหลักและคิดว่าทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว โดยหยิบยกเอาคำว่าหวังดีและอยากให้หลานชายคนเดียวของตนเองเป็นคนดีมีความรับผิดชอบไม่เหมือนพ่อผู้ให้กำเนิด ยืนมองดาริกาอยู่ข้างเตียง ยายมาลัยคิดว่าตนเองเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่สูญเสียลูกได้ดีที่สุด ไม่ว่าจะสูญเสียเพียงก้อนเลือดหรือเกิดมาเป็นมนุษย์แล้วก็ตามทีและคนที่ทำให้เกิดความสูญเสียนั้นไม่สมควรได้รับการอภัย “พี่พระแสงละคะ” ดาริกาลืมตาขึ้นมาก็ถามหาชายหนุ่ม ยายมาลัยเบะปากก่อนตอบ “ก็กลับไปหาลูกหาเมียสิ ในเมื่อหล่อนไม่มีลูกให้เขาแล้วนี่” “หาลูกหาเมีย” ทวนคำงุนงง ก่อนทำเสียงหึในลำคอแล้วพูดต่อ “จะยังไงก็ช่าง ดาก็เป็นเมียนะคะ แถมยังถูกเมียแก่ทำร้ายจนแท้งลูกปางตาย ดาไม่ยอมจบง่ายๆ นะ” “ไม่จบแล้วจะทำยังไง แกไม่กลัวนังช้องมันฆ่าเอาหรือ ที่มันทำวันนี้นะพยายามฆ่าชัดๆ นะ ไม่กลัวหรือไง” “พยายามฆ่า”