Intro...
“นี่เธอ! วันนี้เธอจะเข้าฟังการบรรยายพิเศษของอาจารย์หมอภีมไหมอ่ะ”
“เข้าสิ นานๆทีอาจารย์หมอจะมีบรรยาย เห็นบอกว่าเขาจะเลือกนักศึกษาไปฝึกงานที่คลินิกของเขาด้วยนะถ้าเขาถูกชะตาอ่ะ”
“จริงเหรอ? งั้นฉันเข้าด้วย”
“ฉันด้วย ยอมโดดทุกวิชาเลย”
“ฉันไปด้วย”
เสียงเจื้อยแจ้วของพวกนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายดังขึ้นไม่หยุด เมื่อวันนี้จะมีการบรรยายพิเศษของอาจารย์หมอสุดฮอตอย่าง รองศาสตราจารย์ นายแพทย์เพชรภีม ยศวาทิน หรือที่รู้จักกันในนาม อาจารย์หมอภีม ซึ่งเขามีตำแหน่งเป็นนายแพทย์พิเศษเกี่ยวกับจิตเวชให้กับโรงพยาบาลแห่งนี้ เขายังมีคลินิกรักษาและให้คำปรึกษาเกี่ยวกับจิตเวชเป็นของตัวเองด้วย
“ฉันได้ยินมาว่าอาจารย์หมอน่ะ...เจ้าชู้ขั้นเทพเลยนะ”
“ใครบอกเธอ ฉันได้ยินมาว่าเพราะเขาหล่อสาวๆเลยพากันยอมขึ้นเตียงกับเขาเองต่างหาก”
“ถ้าเป็นฉันก็ยอม อิอิอิ”
“ฉันด้วย เกิดมาก็พึ่งเคยเห็น ผู้ชายอะไร เพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง”
“พอเลยๆๆ เลิกฝันแล้วไปทำงานได้แล้ว อาจารย์หมอคนใหม่กำลังจะสอน วันนี้ใครไม่เข้า หัวขนาดแน่”
“ย่ะ”
จากนั้นพวกสาวๆก็พากันเก็บถาดอาหารแล้วลุกขึ้นแยกย้ายกันไปทำงาน และไม่ลืมที่จะนัดมาเจอกันหน้าห้องบรรยายพิเศษช่วงบ่าย เพราะสาขาจิตเวชศาสตร์ก็เป็นอีกสาขาหนึ่งที่พวกนักศึกษาแพทย์นิยมเรียนกันด้วย
“อุ๊ย! ขอโทษทีนะคะ พอดีน้ำฟ้าลืมมองทางเดิน...”
“ไม่เป็นไรครับ...ให้ผมช่วยพยุงคุณ...น้ำฟ้าไปนั่งเก้าอี้ตรงนั้นดีไหมครับ?”
“ขอบคุณค่ะ...คุณหมอ...”
“หึหึ ยินดีครับ”
ขณะที่เพชรภีม นายแพทย์พิเศษหนุ่มสุดหล่อกำลังจะเดินไปที่ห้องบรรยายพิเศษ อยู่ดีๆก็มีสาวสวยสุดเซ็กซี่เดินเซถลาเข้ามาในอ้อมกอดของเขาเสียอย่างนั้น ทีแรกเขากำลังจะคิดว่าเป็นพรหมลิขิตแล้วหากไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายจากปากของเธอ
“มาหาหมอเหรอครับ?” เขาถามขึ้นเมื่อพาเธอเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ว่างแล้ว
“เอ่อ ค่ะ พอดีช่วงนี้น้ำฟ้าไม่ค่อยสบายใจ เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า เพื่อนเลยแนะนำที่นี่ เห็นว่ามีคุณหมอเก่งๆน่ะค่ะ” หญิงสาวบอกออกมาตามสคริปที่เธอท่องมาแทบทุกคำ เมื่อเป้าหมายที่เธอมาวันนี้ก็คือเขานี่แหละ
“นี่นามบัตรผม ยินดีให้คำปรึกษาตลอดเวลาถ้าคุณจะพอมีเวลาว่าง...ไปที่คลินิกของผม” เขาหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้กับเธอ เมื่อรู้ดีว่าเธอต้องการอะไร
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ...แล้วน้ำฟ้าจะรีบเข้าไปนะคะ”
“ครับ ยินดีครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ค่ะ...”
พูดจบอาจารย์หมอสุดหล่อก็ลุกเดินออกมาโดยมีสายตาหมายมาดของสาวสวยมองตามจนเขาเดินลับตาเธอไป
“หึหึหึ ไม่ยากอย่างที่คิดแฮะ” เธอพูดขึ้นพร้อมกับมองนามบัตรของเขา ที่ยังมีกลิ่นหอมจากกายของเขาติดอยู่
ส่วนคนที่พึ่งเดินจากมาก็มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าอันหล่อเหลา เพราะแค่มองเขาก็รู้แล้วว่าพวกเธอเหล่านั้นต้องการการบำบัดทางกายมากกว่าทางจิต และเขาเองก็เป็นหมอบำบัดซึ่งไม่ว่าจะเป็นทางร่างกายหรือจิตใจ เขาช่วยได้ทุกทาง ถ้าคนไข้ของเขาต้องการ...
“ฝัน วันนี้แกเข้าฟังบรรยายพิเศษไหม? เห็นว่าแกสนใจต่อจิตเวชศาสตร์”
“เข้าสิ ฉันจะพลาดได้ไง แกก็รู้ว่าอาจารย์หมอคนนี้เป็นไอดอลของแผนจิตเวชเลยนะ ไม่เข้าล่ะเสียดายแย่”
“แต่ฉันขอบายนะ พอดีไม่สนใจด้านนั้นเท่าไหร่”
“อืม ฉันเข้ากับก้องก็ได้ รายนั้นก็สนใจเหมือนกัน”
“อือๆ ฉันไปก่อนนะถ้างั้น”
“อือ เจอกัน”
พูดกันจบ ตามฝัน นักศึกษาแพทย์ปี 6 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของการเรียนแพทย์ก็เดินเข้าไปในห้องบรรยายพิเศษเพื่อรอฟังการบรรยาย เธอเข้ามาก่อนเวลาเริ่มเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะมีเวลาว่างพอดี
ตามฝันเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหลังสุดที่ตอนนี้ยังไม่มีใครสักคนในห้องเพราะอีกหลายสิบนาทีกว่าจะถึงเวลาบรรยาย เธอหยิบสมุดจนเล่มใหญ่ของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดอ่านเพื่อจะทบทวนเรื่องที่ได้เรียนไปในวันนี้
แกร็ก! ปึง...
“ภีมคะ ทำไมคุณไม่ยอมรับสายรินเลยล่ะคะ รินโทรหาคุณสายแทบไหม้”
ขณะที่นั่งอ่านสมุดจด อยู่ดีๆเสียงเปิดประตูห้องประชุมก็ดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของผู้หญิงที่ตัดพ้อต่อว่าดังตามมา ทำเอาตามฝันที่คิดว่าไม่มีคนอยู่รีบก้มหลบทันที
“ผมบอกคุณไปแล้ว ว่าผมไม่ว่าง แล้วอีกอย่าง เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”
เพชรภีมที่นั่งอยู่บนโต๊ะเพื่อรอบรรยายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรำคาญ เมื่อ นารินทร์ คุณหมอสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่พึ่งย้ายมาทำงานที่นี่เมื่อเดือนก่อนเดินเข้ามาต่อว่าที่เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเธอ
“จบอะไรกัน เราพึ่งนอนด้วยกันไปเมื่อสามวันก่อน แล้วคุณก็ไม่ยอมรับสายริน ทำไมคะ? หรือรินไม่ถูกใจคุณ หรือว่าคุณมีคนอื่น”
“ผมว่าผมพูดชัดแล้วนะว่าแค่แลกเปลี่ยนความสุข ถ้าคุณลืมผมมีเอกรสารยืนยัน อยากดูอีกทีไหม?”
“คุณนี่มัน...ฉันไม่น่าหลวมตัวนอนกับคุณเลย!”
แกร็ก ปัง!!
เสียงปิดประตูดังสนั่นก่อนจะตามมาด้วยเสียงถอนหายใจเมื่อนารินทร์ยังไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเขา เธอไม่ผ่านการประเมินแต่แค่ผ่านการทดลองงานบนเตียงของเขาเท่านั้นเอง
“อ่าว เธอเข้ามาตอนไหน...ได้ยินใช่ไหม?”
นายแพทย์หนุ่มที่เงยหน้าขึ้นไปเจอเข้ากับอีกคนที่พยายามหลบอยู่บนแท่นที่นั่งเอ่ยถามขึ้น ทำเอาตามฝันถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะค่อยๆเผยตัวออกมา
“เอ่อ พอดีหนูไม่รู้ว่าอาจารย์หมออยู่ในนี้...”
“ได้ยินก็ปิดปากเงียบซะ ไม่อย่างนั้นมันจะไม่ดีต่อตัวเธอเอง”
“ค่ะ...”
เขาบอกขึ้นเหมือนไม่ใส่ใจ ก่อนจะก้มลงมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่มีข้อมูลที่เขาต้องใช้บรรยายโดยไม่ได้สนใจอีกคนที่อยู่ร่วมห้องอีก ส่วนตามฝันก็ได้แต่ก้มลงไปอ่านสมุดจดของเธอต่อทั้งๆที่แทบไม่เข้าหัวของเธอเลยสักนิดก็ว่าได้
จากนั้นไม่นานการบรรยายพิเศษก็เริ่มขึ้น และก็ตามคาดเมื่อเกือบทั้งห้องบรรยายนั้นเต็มไปด้วยคุณหมอสาว นักศึกษาสาวและคนไข้สาวที่สนใจเข้าร่วมฟังการบรรยายโดยสาเหตุหลักมาจากความหล่อเหลาของผู้ให้ความรู้นั่นเอง