โสเภณีส่วนบุคคล

ตอนที่ 6

“โธ่เจ๊ขา จะให้ด่าให้ว่าทั้งหมดล่ะ ตอนนี้หนูไม่มีอะไรเลย แม้แต่เงิน หนูเดือดร้อนไม่งั้นคงไม่กลับมาพึ่งเจ๊หรอก”

บุปผชาติทำหน้าอ้อนวอนพร้อมกับยกมือไหว้จนพวงปีบใจอ่อน

“เขาได้รายใหม่ไปแล้วล่ะ คราวนี้ฉันคิดว่า คุณคามินเขาพอใจอย่างมาก สเปกต์ก็ตรงหน้าตาหุ่นอายุ ตอนนี้เขากำลังหลงใหลอย่างมาก ไม่มีฟีดแบคในด้านที่ไม่ดีกลับมาเลย”

“เจ๊ส่งใครไปคะ แทนผัวเก่าของหนู”

“นี่หุบปากอย่าพูดถึงผัวเก่า เธอไม่มีสิทธิ์เลยนะ ถ้าเขาได้ยินฉันจะเสียหาย”

ตอบพร้อมกับห้ามปรามในสิ่งที่บุปผชาติกำลังจะพูด บุปผชาติเลยหุบปากตัวเองไว้ทั้งๆ ที่มันอดไม่ได้

“คนที่ฉันส่งไปเหมาะกับเขาแน่ แขไงล่ะ พะงาแข เขาพอใจเขาชื่นชอบ น่ากลัวจะอยู่ยาวล่ะ เพราะเขาก็ไม่ใช่คนโสด แต่เขาชอบผู้หญิงไปบำเรอเขา”

คนที่หล่อนหมายหวังคือเขานั่นละ คุณคามินแต่หล่อนทำพลาด เคยวาดหวังว่าสักวันหนึ่งในอนาคตเขาอาจจะเปลี่ยนใจยกผู้หญิงบนเตียงนอนอย่างหล่อนขึ้นมาเป็นเมียที่ถูกต้องสามารถเชิดชูได้ แต่เมื่อได้ยินชื่อ พะงาแข หล่อนก็ต้องตกใจ เพราะพะงาแขเป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นกันในสมัยเรียนหนังสือ ไม่เคยถูกชะตากันสักนิด

หล่อนพึมพำ “ยัยพะงาแข”

“ใช่ ปิดจ๊อบตรงนี้ได้ ฉันสบายใจล่ะ พะงาแขก็ได้ค่าตอบแทนที่สูง ถ้าเจอแขกอย่างคุณคามินอีกสักสามสี่ราย โอ๊ยฉันรวยตาย เขากล้าจ่าย ขอให้สิ่งเหล่านั้นเขาพอใจ”

หล่อนคิดอย่างหวานอมขมกลืนและนึกอิจฉาพะงาแขคู่ปรับหรือศัตรูคนเก่า หล่อนไม่เคยรู้เหมือนกันว่าพะงาแขกระโจนตัวเองเข้ามาทางสายนี้คือเป็นผู้หญิงที่ถูกเลือกในแอพหาคู่นี้ได้อย่างไร สิ่งที่ทำได้คือบุปผชาติกระฟัดกระเฟียดภายในใจโทษตัวเองที่่ทำผิดพลาด

“งั้นเจ๊ก็หารายใหม่ให้หนูด้วยนะคะ เอาแบบคุณคามิน”

“อย่างคุณคามินที่ผ่านเข้ามานะ หนึ่งในสามของร้อยนะยะหล่อน หล่อนคิดว่าจะไปขุดหาช้างเผือกแบบนี้ได้ที่ไหนอีกล่ะ”

บุปผชาติก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน คงจะเหมือนงมเข็มในมหาสมุทรถ้าได้เจอผู้ชายแบบนั้น ทั้งเพอร์เฟกต์หล่อรวยใจสปอร์ต หล่อนนึกอิจฉาพะงาแขอยู่ครามครัน ที่ได้ไปแทนที่หล่อน

ทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นยายพะงาแขด้วย

พะงาแขหล่อนได้รับโทรศัพท์จากสตรีผู้หนึ่งอีกแล้วแสนจะดีใจอย่างมาก เป็นคนที่หล่อนเรียกว่าแม่ รองมาจากแม่ผู้ให้กำเนิดของหล่อน ท่านคงจะโทร.มาสอบถามถึงการกินดีอยู่ดีของหล่อนรวมทั้งถามไถ่ทุกข์สุข

“แม่นี่เอง ขอบคุณนะคะที่แม่โทร.มา แขก็คิดถึงแม่เช่นกัน”

คุณพวงปีบยิ้มออกมาผ่านสายดีใจที่พะงาเลือกคู่ของหล่อนได้สมใจ

“แม่ก็คิดถึงแขเหมือนกัน เป็นยังไงบ้าง ทราบจากปากพี่ณาว่า เขารับแขมาอยู่ในคอนโดแล้ว หนูต้องทำตัวให้ดีนะพะงาแข อย่าให้เป็นเช่นเคสที่ผ่านมา เรื่องนิสัยก็อย่าใจง่าย มักง่ายผู้ชายคนนี้ชอบผู้หญิงที่รักความสะอาด มีความคิดก้าวไกล นะ อย่าเห็นแก่เงินเล็กๆ น้อย หรืออยากได้ละโมบของคนอื่น มันจะทำให้หนูตกสวรรค์เหมือนกับบุปผชาติ”

อีกแล้วที่หล่อนได้ยินชื่อบุปผชาติ เพื่อนสาวที่ประกาศตัวเป็นศัตรูของหล่อนมาตั้งแต่เด็ก

“แขเพิ่งรู้นะคะว่า บุปผชาติเพิ่งเคยอยู่ที่คอนโดนี้มาก่อน” เห็นว่าทำงานแบบเดียวกันและอยู่ในสังกัดนี้คุณพวงปีบจึงเอ่ยขึ้น โดยที่ไม่รู้จักตื้นลึกหนาบางของอีกฝ่าย

“อ้าว ไปรู้จักกันมาแล้วเหรอ”

จะไม่รู้จักได้อย่างไร นั่นนะ เพื่อนรักเพื่อนแค้นของหล่อนสมัยเรียนหนังสือ แต่ตอนนี้ปากของพะงาแขหนักอึ้งหล่อนยังไม่ยอมตอบสาเหตุของปัญหาที่หล่อนปีนเกลียวกับบุปผชาติมาก่อน เพราะไม่อยากทำให้ผู้ใหญ่นั้นไม่สบายใจ

“ขอบคุณแม่ที่เป็นห่วงนะคะ หนูโอเคดี และก็ดูแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หนูก็ทำงานตามหน้าที่ของหนู ส่วนเขา เจ้าของบ้านก็ทำตามในส่วนที่เขาพึงได้และสิ่งที่เขาต้องการ ก็คือผลประโยชน์ที่เขาจะต้องใช้สอยให้คุ้ม”

พะงาแขพูดในสิ่งที่รู้ดี หลังจากที่หล่อนทำความรู้จักกับเขาแล้ว หล่อนจะต้องยอมทุกอย่าง คุณพวงปีบเองนั้นก็รู้ดีอีกคน ว่าเด็กของหล่อนจะต้องทำยังไงบ้างกับแขกหรือลูกค้าที่เลือกพาตัวไปอยู่ด้วยแล้ว

“ใช่ แม่เข้าใจดีอยู่ หนูต้องอดทนนะ ถ้าไม่เพราะภาระหนี้สิน คงไม่มีใครลำบากพาตัวเองเข้ามาอยู่กับผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักแบบนี้หรอก”

ใช่ หล่อนอยู่เพราะหนี้สินเพียงอย่างเดียว ที่ไม่ใช่ของตัวเองเพียงอย่างเดียว แต่เป็นของคนอื่น ของครอบครัวส่วนมาก หล่อนจะต้องกัดฟันทนแสนทนไปอีกนานล่ะ

“แล้วนี่ เขาอยู่หรือเปล่าล่ะ คุณคามิน”

“ออกไปทำงานตั้งแต่เช้าค่ะ ช่วงเย็นถึงค่ำก็คงจะกลับ”

“หนูอย่าลืมหน้าที่ความสำคัญที่ต้องปรนนิบัตินะ จะทำให้เขาติดใจติดหนับหนีห่างไปจากหนูไม่ได้ เพราะผู้ชายอาจจะเป็นคนประเภทเบื่อง่าย ถ้าไม่เจออะไรถูกใจ แต่แม่ก็เชื่อว่าหนูจะผูกพันมัดใจเขาไว้ได้”

หล่อนไม่ได้คาดมั่นในอนาคตหรอก มันยังมาไม่ถึงและอีกยาวไกล แต่คำพูดคำเตือนของหญิงสาวใหญ่ที่มีหล่อนอยู่ในวงจรในการใช้แอพหาคู่เลือกคู่แม้กระทั่งคู่นอน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่อยากจะคิดให้ปวดใจหรือทุกข์ใจเล่น เขาย่อมหมายหวังในสิ่งที่ดีกว่าหล่อน ซึ่งจะเป็นผู้หญิงที่เป็นของเล่นชั่วคราวก็ได้ พะงาแขซึ้งในความห่วงใย

พะงาแขคิดอะไรเพลินๆ ในช่วงเวลานี้ปาเข้าเกือบหกโมงแล้ว วันนี้คุณคามินคงจะกลับช้า ปกติห้าโมงเขาจะถึงคอนโดแล้ว ส่วนจันทร์แรมเองเมื่อทำความสะอาดบ้านเสร็จครั้งสุดท้ายอย่างเรียบร้อย ล้างขัดห้องน้ำพร้อมนำผ้าถูพื้นไปตาม ก็ขอตัวกลับ

พะงาแขจึงอยู่คนเดียว ไม่เหงาแล้ว หล่อนรู้สึกอย่างนี้ ตั้งแต่มีจันทร์แรมมาอยู่เป็นเพื่อนในช่วงกลางวัน

ถ้าเกิดจะมีอะไรหรือเขาเปลี่ยนใจยังไม่เข้าบ้านในตอนนี้เขาจะโทร.มาบอกหล่อนล่วงหน้า ในวันนี้ก็เหมือนกัน พะงาแขมีความรู้สึกว่าเขาอาจจะติดขัดอะไรบางอย่าง มีปัญหาที่ทำงานหรือว่าเขาไปธุระต่อสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนนักธุรกิจ ความรู้สึกของหล่อนต้องตามห่วง แม้ไม่อยากยึดว่าเขาเป็นสามี ทั้งๆ ที่พฤตินัยเป็นแบบนั้น ต่างแค่เพียงหล่อนไม่ใช่นิตินัยเท่านั้น

ความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน ห่วงใยของหล่อนที่มีต่อเขา มันเป็นไปอย่างเรียบๆ ลึกๆ ในใจอย่างเงียบๆ ด้วย หล่อนตั้งใจจะไม่ให้หน้าที่ของหล่อนบกพร่อง อาจจะเป็นเพราะว่าจะได้อยู่กับเขาไปนานๆ หล่อนควรจะศึกษาให้ดีว่า เขาชอบหรือไม่ชอบอะไร ที่สำคัญรสนิยมเรื่องเซ็กซ์ของเขา เขาพูดให้ฟังทำให้หล่อนรู้ว่า เขาเป็นผู้ชายที่หมกมุ่นอยู่ในกามารมณ์พอสมควร มักจะพูดถึงท่วงท่าและลีลาต่างๆ เพื่อสอนหล่อน

เอาล่ะซี หล่อนรู้สึกว่า ข้างนอกแปลกๆ ฟ้าเริ่มครื้มแล้ว ยังไม่ทุ่ม หล่อนเปิดหน้าต่างกระจกทิ้งค้างไว้ จึงต้องรีบปิดเพราะรับรู้ได้ถึงแรงลมจากข้างนอกที่กระแทกเข้ามา พร้อมกับรูดม่านหนาปิดด้วย สามนาทีต่อมาฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตาเลยล่ะ พะงาแขเพิ่งจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ข้างกาย เป็นเขานี่เองที่โทร.มา

“ฝนตกหนักเลย รถติดอยู่ข้างนอก ผมยังเข้าคอนโดไม่ได้”