“อ้อ กลับมาตายรังเหมือนกันรึ เขาคงจะเบื่อหน้าแล้วสินะ ถึงซมซานกลับมาที่บ้านอย่างนี้ ฉันนึกแล้วแกคงไปไหนไม่รอดหรอก อย่ามาเทียบกับคนอย่างฉัน” บุปผชาติพูดพร้อมกับสายตาด้วยคำพูดที่ไม่ดีกับคนที่หล่อนจงเกลียดมาแต่ไหนแต่ไร พะงาแขอึ้งและหล่อนพร้อมที่จะตั้งสติ
“พูดให้ดีๆ นะ นังบุ้ง ใครกันแน่ที่ซมซานกลับมาตายรังเพราะความชั่วพ่นพิษไปทำเรื่องเอาไว้ เขาไม่เอาเข้าคุกตะรางก็บุญโข” บุปผชาติอ้าปากค้างที่ถูกว่ากล่าวเช่นนั้น และเป็นความจริง แต่เธอก็ไม่เคยนึกเลยว่า พะงาแขคู่ศัตรูจะรู้เรื่องนี้ด้วย
“จริงไหมล่ะ ฉันพูดความจริง”
พะงาแขพูดต่อ และบุปผชาติที่ซานซมกลับมาบ้านเพราะแม่พวงปีบหางานให้หล่อนยังไม่ได้ ไปพักอยู่ก็ถูกบ่นต่อว่าเรื่องค่าน้ำค่าไฟ อีกค่ากิน หล่อนจึงต้องกลับมาอยู่ที่บ้านหลังเล็กสักระยะ
บุปผชาตินิ่ง พะงาแขพยายามไม่สนใจพอหล่อนรับถุงเครื่องดื่มแล้วก็เดินจากไป
“เดี๋ยวก่อน” แต่เสียงเรียกของบุปผช
