A NIGHT TO REMEMBER

KABANATA 4

Kabanata 4

Tulad nang nakasanayan ng dalagang si Mariella ay alas kuwatro pa lamang ng madaling araw ay nakatakda nang magsimula ang kanyang araw. Kailangan niyang bumangon ng maaga upang ipagluto ang kanyang mga nakababatang kapatid ng almusal pati na rin ng mga ibabaon nila.

May talong kapatid pa si Mariella. Anak sa pagkadalaga si Mariella ng kanyang Ina sa isang renowned businessman mula sa Hilagang Luzon. Habang sa ikalawang kinakasama naman ay dalawang lalaki. Isang bente uno anyos at isang desinuwebe na kapwa na ngayong nasa kolehiyo. Ang kanilang bunsong lalaki naman ay katorse anyos at nag-aaral sa kaparehong secondary school kung saan siya nagtuturo.

Saktong paglabas ni Mariella sa kanyang silid ay siya ring paglabas ng isang lalaki mula sa kuwarto ng kanyang Mamang.

Her vision instantly filled with frustration as she acidly stared at the man. Hindi niya ito kilala pero malakas ang kutob niyang ito ang bagong kasintahan ng Mamang niya.

Ngumisi lang sa kanya ang lalaki bago nito nilisan ang bahay nila. Her face was still dark as she stepped inside her mother's room. Humihikab pa ito sa kanyang higaan nang madatnan niya.

“Mamang, ano ba? Sino na naman ang lalaking iyon?” Hindi maitago ng dalaga ang inis sa timbre niya.

Mariella’s mother is already in her late forties for crap’s sake!

Her mother obviously wanted to ignore her howling kaya nagsalita siya ulit. “Mamang naman. Imbes na tulungan mo ako sa pag-aasikaso sa mga kapatid ko, mas inuuna niyo pa talaga ang pakikipag-boyfriend. Mang, naman! Kailan mo ba talaga balak na ayusin ang sarili mo?”

Iritableng tumayo mula sa kanyang higaan ang Ina ni Mariella. Hindi na nagulat si Mariella nang makatanggap siya ng sampal mula sa kanyang Ina. “Hoy, Mariella! Hindi porque’t teacher ka na ay puwede mo na akong pagsalitaan ng ganiyan. Sino ka na ba sa akala mo ha? Tandaan mo, anak lang kita kaya wala kang karapatan na pagsabihan ako sa dapat at hindi dapat kong gawin. Peste 'to!”

Having a morbid conversation with her mother isn't new to her anymore. Palagi namang nauuwi sa sakitan sa tuwing sinusubukan niyang ipabatid sa kanyang Ina ang hinanakit niya. Too bad dahil kahit anong subok niya ay hirap siyang ituwid ang baluktot na utak ng kanyang Ina.

Kung sa propisyon niya ay nakakaya pa niyang i-handle ang mga pasaway na mga istudyante niya, pagdating sa Mamang niya ay nawawalan siya ng kapas na ipaintindi rito ang tama at hindi angkop.

Sa madaling sabi ay pagod na siyang itindihin ang kanyang Ina.

“Pero, Mang! Hindi naman sa tutol ako sa mga nakakarelasyon ninyo. Ang akin lang naman ay kung gusto niyo pang mag-asawa, e ‘di mag-asawa ulit kayo. Hindi iyong kahit sinu-sino na lang na lalaki ang inuuwi ninyo rito sa bahay. Mang, tulungan niyo naman ako na ayusin ang pamilya natin. Unahin ninyo ang sarili ninyo.”

“Gusto mo ng maayos na pamilya? Ganoon ba? E ‘di iyang utak mo ang unahin mong ayusin. Sumunod ka doon sa Tatay mong walang kuwenta. Puntahan mo at nang may mahita kang yaman nang sa ganoon ay hindi tayo nagtitiis sa kakarampot mong suweldo.”

Sa tuwing nauungkat ang paksang iyon ay mas gusto na lamang ni Mariella na magbingi-bingihan na lamang. Kailan man ay hindi niya naisip na gawin ang hinihiling ng Mamang niya.

Ni sa hinagap ay ayaw na niyang bumalik pa sa puder ng kanyang Ama. Mas gugustuhin pa niyang mag-tiis sa buhay na mayroon sila ngayon que sa manatili sa magarang buhay kasama ang kanyang Ama na walang ibang alam gawin kundi ang manipulahin ang bawat kilos niya.

Hanggang sa matapos ang buong araw ni Mariella ay hindi na nawala sa utak niya ang usapan nila ng kanyang Ina nitong umaga. Susuwayin at susuwayin niya pa rin ang kagustuhan ng Mamang niya hangga’t kaya niya.

After she dismissed her class, Mariella went straight to the principal’s office to set-in to catch for the emergency meeting.

“Head teachers and district supervisors from our region will going to have a seminar this Friday and our honorable Senior superintendent personally asked me to book a venue for the said event. At naisip kong sa Arco Iris Resort and Hotel na lamang ganapin ang Seminar.”

Iyon iyong resort na pinagtatrabahuan ng malanding si Eszio. Biglang naisip ng dalaga.

Eszio..

Ewan nga ba ng dalaga kung bakit sa tuwing naalala niya ang bagong kakilalang binata ay palagi na lamang siyang napapangiti ng wala sa sarili. Silly excitement played inside her being as the thoughts of the said guy flashing inside her brain. She actually forgot about him since this morning until just in.

She stepped out from her reverie when she heard their principle mentioned her name. She reluctantly returned her attention to the old female Principal. “Teacher Yeng, if it's not too much to ask, maaari bang dumaan ka muna ngayon sa Resort na iyon para magpa-book?”

Another set of excitement built on the edge of her chest. The last thing she knew was that she's now inside the said resort and hotel.. again. Having an ounce of confidence that she will meet Eszio the guy around.

The good-for-nothing bellboy.

—

A hooligan smile was eagerly dancing in Eszio’s face during their impactful sunset dinner together with his friends at the seacoast area of his resort. Apat silang umu-okopa sa naka-set na lamesa roon.

He promised that he won't use his money to work for him kung may kinalaman iyon sa dalaga pero promises are not Eszio’s thing. Ngayon lang ay natanggap na niya ang report ng kanyang private investigator na binayaran niya upang alamin ang background information ng dalagang kakikilala lang niya.

Why was he behaving like that again? He also doesn't know why. Basta ang alam lang niya ay gusto niyang makilala ng lubos ang dalaga.

He's truly interested to that island girl named Yeng.

Sa mahigit isang libong salita na nabasa niya sa email report ng natanggap niya sa kanyang PI ay isang linya lamang ang nakabingwit sa atensyon niya.

Island Girl— only daughter of Mauricio del Castillo..

Mauricio del Castillo?  Eszio silently mimicked the name.

Sa puntong iyon dagling napawi ang ngiti sa labi ng binata.

How in hell she became a daughter of that bastardized old-man? Be damned!

Eszio slammed close his laptop with so much rage, only to stool the attentions of the people sharing the same table with him.

“Problem, Fabian?” Tres’ stern voice echoed first.

“Sinumpong na naman iyan!” Unsurprisingly, Zurick didn't let go of his sudden action without throwing a jest.

Eszio scowled at his grinning pal. “Fѷck you!”

“Oh, you do?”

Eszio chose to ignore his friend's mischievousness. “Reliable ba talaga iyong PI na inirekomenda mo sa akin? He seemed like a magician. How could he quest an unrealizable bullshits like these?”

The three God's gifts confusingly stared at him, scowling at him at the same time.

“What these?” Wala siyang nagawa nang hinablot ng kaibigan niyang si Dozier ang kanyang laptop mula sa harapan niya.

“Reliable ‘yon. I won't recommend him to you kung alam kong sablay de pѷta iyon. Proven and tested ko na iyon. He can even easily learns what color of thongs my past mistresses were wearing everyday. Bet me ten years of your life!” The refined Italian bachelor arrogantly remarked using his thick Italian accent.

“Island Girl? Who's this?” He heard his friend Dozier asked a little bit interested, unmatched to his signature bored look.

Eszio rub his lower chin in daze. “Don't mind her.” He dryly uttered as he raised into his full height.

“Kita mo, ‘to. Wala pa nga si Ariadne at Reverie. Stay, fѷcker!”

“I'll be right back.” Matabang na wika niya sa mga kaibigan bago bumalik sa loob ng Hotel tangan ang pasabog na dahilan ng pagiging beastmode niya ngayon.

Hindi pa rin siya makapaniwala na anak ni Mauricio del Castillo ang babaeng nakilala niya sa beach party.

Impossible! Tila gasgas na gasgas na ang salitang iyon dahil ilang daang beses na niya itong nabanggit sa utak niya.

How could he be this affected by that information? As if that island girl matters to him. That's the real impossible.

“Boss, wait up!”

“What?” He snapped at the branch executive supervisor of his Hotel and Resort. Umikot naman ang kanyang mga mata nang gumuhit ang kakatwang takot sa mukha ng supervisor.

Maaaring nabigla ito sa behavior niya ngayon dahil nakasanayan na ng kanyang mga employees ang down to earth at genial na ugali niya. Pero hindi niya talaga maitago ang inis niya sa puntong iyon.

“Kasi, Boss itatanong ko lang po sana kung puwede na po ba nating buksan ang indoor conference room ng hotel. May teacher po kasi galing ng Buenavista National High School na nag-inquire.”

He's about to talk when his eyes accidentally a familiar figure of a woman, wearing a teacher's uniform in front of the receptionist desk. Palinga-linga ito sa paligid na mukhang may hinahanap.

Kaagad siyang tumalikod upang ikubli ang presensya niya. Nervousness nailed down in his chest.

“Boss, may problema po ba?” Magalang na sita sa kanya ng supervisor.

“That teacher.. siya ba iyong nag-inquire?”

“Opo. Siya nga po, Boss.”

Damn!

Nababalisa siya sa ideyang ano mang oras ay malaman ng dalaga na hindi siya bellboy sa hotel na iyon kundi siya mismo ang may-ari niyon. Hindi maaaring malaman nito na inililihim niya ang totoong katauhan niya rito.

And he remembered the reason why he chose to hide his identity from her.

Kaya nga simula ngayon, ipinapangako ko nang hindi na ako iibig sa mga lalaking milya ang layo ng estado ng buhay mula sa akin. Ang mga katagang iyon na galing sa dalaga ay ang dahilan kung bakit ayaw niyang ipaalam dito kung sino talaga siya. Na hindi lamang siya isang ordinaryong tao.

He's Eszio fѷcking Fabian. A young Billionaire. A smart and successful businessman. A woman magnate. A man who has everything. Lahat ng katangian niya ay salungat sa mga tipong lalaki ng dalaga.

At aminin man niya sa hindi ay ayaw niyang layuan siya ng dalaga dahil lang sa ayaw nito sa isang katulad niya. He can be a sick perjurer if that's the only way to pleased the island girl who unknowingly swept him off his feet the first time he laid his eyes on her.

And fѷcked that piece of information.

“Okay. Give her everything that she's asking.. for free. But you have to briefed every employees to not mention my name to anyone. Lalo na sa teacher na iyon. Hindi niya puwedeng malaman na ako ang may-ari nitong resort, maliwanag?”

Kahit naguguluhan ma’y tumango na lamang amg supervisor.

Nang may dumaang bellboy sa harapan ni Eszio ay tinawag niya ito.

“Boss, ano pong maipaglilingkod ko?” Magalang na tanong sa kanya ng binatang bellboy.

“Take off your uniform.” Direktang utos niya.

“Po?”

The confusion attached to the bellboy’s expression matches with his brain's state as of now.

“I said take it off then you can go!” He repeated darkly.

Mula nang umapak ang mga paa ni Mariella sa hotel ay hindi na huminahon ang kanyang mga mata sa paglinga-linga sa buong paligid, nagbabakasakaling makita niya roon ang binata.

Alam niyang Friday pa ang usapan nila na magkikita silang muli pero ano naman kung magkita sila ngayon, hindi ba?

Aaminin niyang sobrang humahanga siya sa pisikal na anyo ng binata. Sa katunayan ay nagiging laman pa ito g daydream niya nitong mga nakaraang araw. Simpleng paghanga lang naman ang mayroon siya para sa nasabing binata at normal lamang iyon. Depensibo niya sa sarili.

Paalis na sana si Mariella nang matapos ang pag-uusap nila ng supervisor nang walang babalang may humatak sa kanya. Ilang segundo lamang ay nasa loob na sila ng private lift ng hotel.

Her eyes turned saucer wide when a pair of muscled arms enveloped her into a tight embrace.

She recognised the guy by his musk scent.

“E—eszio?” She whispered his name.

One moment and her gaped mouth invaded by his, devouring and owning as if they're his property. Her heartbeat went wild.

How come she let the bastard guy reclaim her lips?

“Say you missed me and I'll be glad.”

©MaribelleVerzosa