Chapter 7
ชุนใช้ชีวิตอยู่กับปาหนันโดยที่เขาไม่เคยปริปากบอกใครถึงเรื่องนี้เลย แม้แต่กับเพื่อนสนิทอย่างน่านนที จนเวลาผ่านไปหลายเดือน
“พี่น่าน พี่น่านคะ”
น่านนทีที่กำลังยืนสั่งกาแฟในร้านประจำหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงเรียกที่ดังแว่วมาจากด้านหลัง
“อ้าวต้นข้าว ไม่ค่อยเจอกันเลยนะครับช่วงนี้”
เขาเอ่ยทักกลับทันทีที่เห็นว่าใครคือเจ้าของเสียงนั่น
น่านนทีเดินตรงไปยังโต๊ะตัวที่ขวัญข้าวยืนอยู่ ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงพร้อมกัน
“ต้นข้าวสั่งอะไรดื่มหรือยังครับ ถ้ายังเดี๋ยวพี่สั่งให้”น่านนทีเอ่ยพลางยิ้มให้
“ยังค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ”
ขวัญข้าวตอบพลางยิ้มรับ แววตาดูเหมือนคนมีความกังวลซ่อนอยู่
“เอ่อ พี่น่านคะ ต้นข้าวขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“ได้ครับ ถ้ารู้พี่ตอบแน่นอน ต้นข้าวมีอะไรเหรอ”
“คือ...เอ่อ...ต้นข้าวจามว่าพักนี้พี่น่านเจอพี่ชุนบ้างหรือเปล่าคะ”
น่านนทีทำท่าแปลกใจเล็กน้อย
“อืม เจอสิครับ อยู่แผนกเดีย
