Hi, Darling 15
“น้องเฟื่อง พี่กริชฝากบอกว่าถ้าตื่นแล้วให้กินข้าวนะลูก” เสียงแม่หมี่เอ่ยเตือนระหว่างที่ฉันกำลังเดินลงบันไดด้วยความมึนงง ตั้งแต่ไปรับแม่หมี่มาอยู่ด้วยตอนนี้ก็ผ่านไปเกือบสองสัปดาห์แล้ว แม่หมี่ดูมีความสุขมากขึ้นต่างจากลุงคงที่เหมือนทั้งต้องง้อและพิสูจน์ให้เห็นว่ารู้สึกผิดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น พี่กริชเองก็ทำงานแทบจะทุกวัน บางวันมีเวรดึกเขาก็กลับมาตอนเที่ยงคืนตอนตีหนึ่ง ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าเขาไม่เข้ามานอนที่ห้องฉันด้วยใบหน้ามึน ๆ แน่นอนว่ากว่าฉันจะนอนก็เกือบเช้า อีกฝ่ายตื่นฉันหลับแต่เขาก็ยังหมั่นเขียนโพสอิทแปะที่โคมไฟไว้ให้ บอกให้กินข้าวบ้าง พักผ่อนบ้าง น่ารักดีใช่ไหมล่ะ
“ค่ะแม่ แม่กินข้าวหรือยัง”
“ข้าวเช้าเรียบร้อยแล้ว แต่มื้อเที่ยงแม่รอกินพร้อมหนู”
“แม่หิวหรือยัง เดี๋ยวหนูเข้าไปอุ่นกับข้าวก่อนนะคะ”
“จ๊ะลูก อ้อ พี่กริชบอกสั่งส้มตำร้านโปรดหนูมาด้วยนะน่าจะใกล้ถึงแล้วล่ะ”
“ทำ
