Hi, Darling 20
หลายวันถัดมา
“สวัสดีค่ะน้องเฟื่องคุณหมอแจ้งพี่ ถ้าน้องเฟื่องมาถึงให้พาไปรอที่ห้องพักของคุณหมอได้เลยค่ะ” เมื่อก้าวเข้ามาในโรงพยาบาลพี่ที่อยู่ในชุดพยาบาลก็เข้ามาทักทายพร้อมกับเชิญให้เข้าไปในห้องพักของเขา แต่ว่าฉันตั้งใจจะนั่งรอที่ร้านกาแฟด้านหน้าก่อนเพราะรู้สึกง่วงจนตาแทบปิดเลยอยากจะดื่มกาแฟสักแก้ว
“เอ่อ พี่คะ หนูอยากนั่งรอที่ร้านกาแฟไม่ต้องพาหนูไปห้องพักก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูบอกพี่กริชอีกที”
“เอาอย่างนั้นเหรอคะ?” พี่พยาบาลทวนถามเพื่อนความชัดเจน จึงไม่รีรอที่จะรีบตอบกลับไป
“ค่ะ เดี๋ยวหนูดื่มกาแฟรอ พี่ลงเวรหรือยังคะ”
“เวรเช้าลงแล้วค่ะ เดี๋ยวขึ้นเวรบ่ายต่อเลย”
“งั้นหนูไม่กวนแล้วนะคะพี่ เดี๋ยวจะขึ้นเวรไม่ทัน”
“ค่ะ ถ้ามีอะไรโทรหาคุณหมอได้เลยนะคะ พี่ไปแล้วนะคะ”
“ขอบคุณค่ะพี่ สวัสดีค่ะ”
ฉันแยกจากพี่พยาบาลเสร็จก็เดินไปยังร้านกาแฟที่ตอนนี้ลูกค้าแทบจะไม่มี มีเพียงแค่พนักงานสามสี่
