เอวายิ้มกริ่มแกล้งยื่นหน้าเข้าหาพ่อเลี้ยงหนุ่ม ภายใต้ใบหน้าดุดันนี้น่าแกล้งชะมัด ไม่รู้คิดไปเองไหม แต่พ่อเลี้ยงปักษาเหมือนกำลังหวงเธอ
“มันแฟชั่นนี่คะ ถ้าพี่ปักษาไม่ชอบติดกระดุมให้วาหน่อยสิคะ” ร่างสวยขยับเข้ามายืนคล้องคอพ่อเลี้ยงปักษาพร้อมกับส่งสายตาอ้อน ๆ กับเสียงหวาน ๆ มาให้ คนแพ้ลูกอ้อนมีหรือจะปฏิเสธได้ลง
“อืม คราวหน้าก็อย่าใส่แบบนี้อีก มันอันตราย” พ่อเลี้ยงปักษาเอื้อมมือไปติดกระดุมเสื้อด้วยมือสั่น ๆ ผู้หญิงอะไรวะเนี่ย นอกจากด่าเก่งเถียงเก่ง เวลาจะยั่วก็ยั่วเก่งอีก
เสื้อตัวนี้เอวาซื้อตามแม่ค้าโตเกียวเนยกรอบ ครอปแขนยาวติดกระดุมบนเม็ดเดียวพอ กะแล้วว่าควายป่าต้องโมโห
“แต่ใส่อยู่กับพี่ปักษาแค่สองคนได้ใช่มั้ยคะ คิกคิก ล้อเล่นค่ะ เข้าบ้านกันนะคะ” เสียงหวานยั่วยวนชายตรงหน้า ยิ่งเหลือบไปเห็นหญิงสาวอีกคนกำปิ่นโตในมือแน่นก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
สมอยากมาว่าเราขายตัวก่อนทำไม…
“เออ ครับ” พ่อเล
