“โม้แล้ว อย่างคุณนี่นะจะมาสอนทำอาหาร” เสียงหวานกล่าว
เอวามองอย่างไม่เชื่อสายตานักที่คนอย่างพ่อเลี้ยงปักษาจะมาสอนทำอาหาร หล่อนเป็นผู้หญิงยังทำไม่ค่อยจะได้เลย เขาเป็นผู้ชาย ซ้ำยังดูป่าเถื่อนอีกจะทำได้จริง ๆ หรือ
“ผมทำเป็นน่า ตอนอยู่กับเพื่อนตอนเป็นทหารก็ผมนี่แหละคนทำ” เขาบอกพร้อมกับนึกถึงเพื่อนรักอีกสองคนอย่างวายุและพสุธา ที่ตอนนี้ต่างแยกย้ายกันไปทำงานที่ตัวเองถนัด
“งั้นจะทำอะไรดีละคะ วาก็ไม่ค่อยรู้ด้วยสิ” เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นมั่นใจก็ไม่มีอะไรที่หล่อนต้องระแวง เขาเป็นคนที่บิดาออกปากว่าเก่งหลายด้านเรื่องก็คงจะจริง
“มีไข่ หมู วุ้นเส้น แล้วก็ผัก งั้นหัดทำไข่เจียวกับแกงจืดดีมั้ย” เขาตรวจดูของแล้วหันมาถามคนตัวเล็กที่ยืนมองเขาอย่างตั้งใจ
หล่อนพยักหน้ารัวเมื่อได้ยินเมนูอาหาร
“โอเค ๆ ทำ ๆ วาชอบกินแกงจืดที่สุดเลย ไข่เจียวก็น่ากิน”
ใบหน้าสวยยิ้มหวานให้ปักษาที่นิ่งไปสามวิกับความน่ารักตรง
