โรงพยาบาลสัตว์
“สวัสดีครับหมอฆิน”
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะอาจารย์หมอ”
“สวัสดีครับ”
หมอฆินวันนี้เขามาทำงานสายผิดปกติทุกวันเขานั้นจะตรงเวลาเสมอ เหล่าพนักงานหมอและนักศึกษาสัตวแพทย์ต่างทักทายและแปลกใจที่วันนี้เขามาทำงานสายแล้วยังดูอารมณ์ดียิ้มให้ทุกคน มันดูเป็นเรื่องแปลกมากสำหรับบุคลิกของหมอฆินนั้นเขาจะเป็นคนหล่อหน้านิ่งยิ้มยากที่สุด
เมื่อเดินมาถึงห้องทำงานส่วนตัวหมอฆินเดินเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าหมอเวฬนั่งรอเขาอยู่ ใบหน้าของหมอฆินนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มทำเอาหมอเวฬเพื่อนสนิทแปลกใจไม่น้อย
“วันนี้ ผอ. ฆินฆายุ มาทำงานสายแล้วยังอารมณ์ดีเดินยิ้มมาด้วย มีเรื่องอะไรดีดีเกิดขึ้นหรือว่าลื่นล้มหัวกระแทกพื้น”
“ไอ้หมอเวร!!…แม่มึงช่างตั้งชื่อคล้องจองกับนิสัย” หมอฆินตตอกกลับหมอเวฬที่แซวเขา
“อื้อฮือ!!!…ไอ้ฆินอย่ายั๊วะวันนี้มันครึ้มฟ้าครึ้มฝนบรรยากาศแปลกๆมึงเปลี่ยนไป”
“อย่ามาวุ่นวายเรื่องของกูไอ
