ตอนที่ 1 น้ำชากาแฟคาเฟ่
1236 Words
@น้ำชากาแฟคาเฟ่
2 เดือนก่อน…เวลา 8.00 น.
“ลูกค้าออเดอร์16ที่เป็นไรท์เดอร์ได้แล้วค่ะ”
“มีนาแกรีบไปเตรียมเค้กส้มกับเค้กมะพร้าวแซนด์วิชเพิ่มด้วยนะ”
“เคๆ…”
น้ำชาและมีนาสองเพื่อนสนิทที่ร่วมหุ้นเปิดร้านคาเฟ่กาแฟด้วยกันในชื่อ “น้ำชากาแฟคาเฟ่” เป็นร้านกาแฟเล็กๆแต่ตกแต่งมินิมอลลงตัวดูเก๋บรรยากาศในร้านน่าเข้ามานั่งพักผ่อนเรียบหรูสะอาดราคาก็ไม่ได้แพงเว่อร์วังลูกค้าระดับชนชั้นกลางเข้าถึงสบายๆ ซึ่งธุรกิจของร้านได้ดำเนินการมาได้ 1 ปีกว่าแล้วและกำลังไปได้ด้วยดีมันดีมากๆรายได้นั้นสามารถคืนทุนหลายแสนภายในระยะเวลาเพียงแค่ 5 เดือนเท่านั้น
“น้ำชา” เป็นคนลงทุนค่าใช้จ่ายทั้งหมดส่วน “มีนา” เป็นคนลงแรงและเป็นผู้จัดการร้านเนื่องจากฐานะทางบ้านของน้ำชาดีมากเธอเป็นลูกหลานตระกูลผู้ดีเก่า จึงมีสมบัติพัสถานมากมายกินใช้ทั้งปีทั้งชาติก็ไม่หมดเธอมีเพื่อนสนิทอีกคนชื่อ “เพนนี” เป็นลูกเศรษฐีเช่นกัน ทั้งสามคนเป็นเพื่อนกันสมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเพราะเป็นลูกคุณหนูจึงค่อนข้างเอาแต่ใจเลยไม่มีใครคบ น้ำชาแรกๆก็สนิทกับเพนนีเพราะเรียนโรงเรียนมัธยมด้วยกันหลังจากนั้นก็ได้เริ่มรู้จัก มีนาเพราะเป็นเด็กดีเรียบร้อยเรียนเก่งนักเรียนทุน เพนนีและน้ำชาจะชอบอาศัยลอกการบ้านและจ้างมีนาทำงานส่งอาจารย์บ่อยๆ จึงพัฒนาความสัมพันธ์จนกลายเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกัน
“น้ำชาวันนี้คิวยาวแต่เช้าเลยฉันรันออเดอร์แทบไม่ทัน แกว่างจากชงกาแฟเมื่อไหร่เราต้องมาคุยกันถึงแผนที่จะขยายสาขาเพิ่ม”
“เออๆ…ฉันเองก็อยากจ้างบาริสต้าเพิ่มอีกสักคนสองคนยืนชงวันๆหนึ่งเมื่อยแทบแย่…แต่ต้องชงให้อร่อยเท่าฉันนะ”
“ย่ะ!!!…แม่บาริสต้ามือทอง”
“ชิ!!..แน่นอนอยู่แล้ว คิคิ!!”
“ลูกค้าออเดอร์ที่ 20 ได้แล้วค่า…ขอบคุณนะค๊าไว้มาอุดหนุนร้านน้ำชาใหม่นะ”
“จ๊า!!!…น้องน้ำชาพี่รีบไปก่อนน๊าเดี๋ยวเข้าออฟฟิสสายบอสจะเอ็ดเอา”
“ขอบคุณๆพี่ฟ้าใสมากๆค๊า”
น้ำชาด้วยบุคลิกเป็นคนสดใสมั่นใจเธอสามารถจดจำลูกค้าได้แทบจะทุกราย ซึ่งมันเป็นความประทับใจที่เธอสร้างให้กับลูกค้าทุกคนว่าเป็นคนสำคัญ และฝีมือการชงกาแฟของเธอที่เป็นคนคิดค้นสูตรศึกษาเรียนค้นคว้าจนได้มาซึ่งสูตรกาแฟพิเศษที่อร่อยไม่เหมือนใคร รสชาติเทียบได้กับร้านกาแฟดังบนห้าง จึงทำให้ลูกค้าติดเธอมากแม้จะพยายามสอนลูกจ้างบาริสต้าคนใหม่ๆขึ้นมาแทน แต่ลูกค้าก็ยังจะยืนยันขอเป็นน้ำชาเป็นคนชงเท่านั้นเธอจึงรับหน้าที่นี้ไปโดยปริยาย
“พี่มีนาคะหนูทำแซนด์วิชไม่ทันแล้วออเดอร์ช่วงเช้าล้นมือ เค้กที่ทำไว้ตั้งแต่เมื่อวานเหลือไม่กี่ชิ้น”
“วันนี้มีพนักงานลาใช่มั๊ยพวกเราเลยทำกันไม่ทัน??”
“ใช่ค่ะลา 2 คน”
“เอาไงดีวันนี้วันจันทร์ซะด้วยไหนจะลูกค้าช่วงบ่ายอีก”
“น้ำชาฉันว่าวันนี้เราคงจะทำเค้กกับแซนด์วิชไม่ทันช่วงบ่ายแน่ๆ”
“นั่นนะสิ…งั้นเอางี้โทรเรียกยัยเพนนีมาช่วยนางว่างรายนั้นวันๆเอาแต่ชอปแต่เข้าคลินิกเสริมความงาม”
“เฮ้ออ!!…นางจะมาเหรอ??”
“มาสิฉันมีวิธี”
2 ชั่วโมงต่อมา
“ไงจ๊ะเพื่อนสาวโทรหาแต่เช้ามีเรื่องอะไร??”
“เพนนีฉันมีเรื่องให้แกช่วยเรื่องคอขาดบาดตายเลยทีเดียว”
“ทำไมเรื่องอะไร??…หรือว่าพี่เชนท์แฟนแกไปมีกิ๊ก??”
“เพล้ง!!..”
เสียงจานใบเล็กสำหรับใส่เค้กในมือของมีนาร่วงลงพื้นแตกกระจายเมื่อเพนนีถามถึงเรื่องของ “เชนท์” แฟนหนุ่มรุ่นพี่ของมีนาที่คบกันมานาน 3 ปี เดือนของมหาลัยรูปหล่อโปรไฟล์เริสเป็นทนายหนุ่มรูปหล่อไฟแรงและฮอตมากๆในสายงานอาชีพนี้
“บ้า!!!…พี่เชนท์เค้ารักชั้นจะตายไม่มีทาง”
“เอ้า!!…ยัยมีนามือไม้อ่อนเชียวจานชามแตกหมด”
“คือวันนี้ทั้งวันลูกค้าเยอะมากฉันยังไม่ได้กินมื้อเช้าเลยมึนๆสงสัยจะหิวจนตาลาย”
“เฮ้ออ!!!…ขายดีขนาดนี้สงสัยต้องจ้างพนักงานเพิ่มและเปิดสาขาใหม่ละมั้ง?”
“เพนนีแกว่างใช่มั้ย??…ฉันขอรบกวนหน่อยสิที่วันนี้เรียกแกมาเพราะต้องการคนช่วยทำเค้ก”
“กรี๊ดดดด!!!…น้ำชาแกนะแกเล็บชั้นเพิ่งทำมาใหม่ไม่เอาไม่ทำเด็ดขาด”
“น๊าๆๆๆ!!!..Please เพนนีเพื่อนรักเพนนีคนดีฝีมือการทำเค้กของเพื่อนสาวอร่อยกว่าใครในรุ่น องค์แม่ประทับถึงร้านไม่โชว์ฝีมือได้ยังไงกัน”
“เหอะ!!!..ปากหวานแบบนี้สิยัยน้ำชาพี่เชนท์ถึงได้หลงลูกค้าถึงได้แน่นร้านขายแทบไม่ทัน”
“ตกลงเพื่อนจะช่วยใช่มะ??”
“อือ!!..”
“เย้!!!…รักที่สุดวันนี้หลังปิดร้านจะพาไปเลี้ยงข้าวเย็นตอบแทนเลยอะ”
“พูดแล้วนะขอเอาร้านโปรดด้วยละกัน”
“โอเคจ้าแม่คุณทูลหัว”
หลังจากนั้นเพนทีจึงลงครัวช่วยเพื่อนรักทั้งสองทำเค้กและขนมให้ทันเวลา เพื่อเตรียมไว้สำหรับรับลูกค้าช่วงพักกลางวันเพราะเป็นเวลาพักลูกค้าจึงเข้าร้านแน่นในช่วงเวลานี้ที่สุด และเวลาพักของพวกเธอคือหลังจากบ่ายสามถึงห้าโมงเย็นเพราะลูกค้าจะเริ่มซาลง วันนี้ทั้งวันสามสาวเพื่อนสนิทช่วยกันทำงานคนละไม้คนละมือในที่สุดก็ปิดร้าน น้ำชาจึงชวนเพนนีและมีนาไปทานมื้อค่ำซึ่งเป็นร้านโปรดของเพนนี พวกเธอลงความเห็นว่าอยากเจอเชนท์เพราะเขานั้นก็สนิทสนมกับเพื่ิอนๆของน้ำชามานาน จึงให้น้ำชาโทรตามเขามาทานมื้อเย็นด้วยกันถือเป็นการพบปะกันตามประสาคนสนิท
“พี่เชนท์มาได้หรือเปล่าน้ำชา?”
“มาได้เพนนีพี่เชนท์ช่วงหลังๆนี่งานยุ่งมากเขาต้องเตรียมตัวสอบขึ้นเป็นอัยการ”
“หูยย!!..คุณพ่อพี่เชนท์ก็เป็นถึงผู้พิพากษาอนาคตคงตามรอยคุณพ่อแน่นอน งื้อ!!..แฟนแกทั้งหล่อทั้งรวยทั้งฉลาดสุภาพอบอุ่นฉันชักจะอยากมีแฟนกับเค้ามั้ง”
“แต่เอ!!!….ฉันว่าแกคงจะช้าที่สุดในกลุ่มแล้วล่ะเพนนีช่วงนี้ฉันเห็นมีนาเพื่อนรักชอบขอลาไปเดทบ่อยๆ”
“จริงเหรอมีนา…แกมีแฟนแล้วเหรอ??”
“แค่ลองคุยๆนะอย่าไปเชื่อยัยชามันมากชอบพูดจาเว่อร์ๆ”
“จ๊า!!…คุณมีนาสาวสวยผู้แสนดีเลือกแฟนเหมือนเลือกเจ้าชาย…สเปกคงจะสูงเท่ากำแพงเมืองจีนตั้งแต่สมัยเรียนหนุ่มๆมาจีบเป็นร้อยไม่ยอมคบสักคน”
“เพนนีแกนี่มัน…ก็ฉันอยากจะหาพ่อของลูกที่ดีคนที่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวฉันได้ไม่ใช่คบๆเลิกๆไปวันๆเสียเวลาชีวิต”
“อืม!!…มันก็จริงของแก”
- Writer
