คฤหาสน์ขาว
“ทานข้าวเยอะๆนะฆินวันนี้มีแต่ของโปรดลูกทั้งนั้นเลย”
“ขอบคุณครับคุณหญิงแม่”
“เออจริงสิคะคุณงานทอดกฐินที่เราเป็นเจ้าภาพฉันได้เตรียมการไว้หมดแล้วปีนี้จะไปอีสานวัดป่า” คุณหญิงพวงร้อยหันไปคุยกับสามีที่กำลังทานมื้อค่ำอย่างมีความสุขที่วันนี้ลูกชายเพียงคนเดียวกลับมาบ้านได้
“ดีเลยคุณเราก็ทำมาตั้งหลายปีสร้างห้องน้ำสร้างโบสถ์วิหารให้กับวัดที่กันดารขาดทุนทรัพย์”
“ฆินลูกสนใจจะไปทำบุญที่อีสานกับพ่อแม่ไหม?”
“ไม่ดีกว่าครับผมมีเคสตั้งเยอะที่คลินิกไหนจะโรงพยาบาลอีก”
“จ๊ะๆๆ…คุณปีนี้ครอบครัวคุณหญิงปรีญาดาสามีกับลูกสาวหนูอะไรนะชื่ออะไรสักอย่างนี่แหล่ะเธอน่ารักดีนะคะจะไปด้วย”
“ผมจะไปด้วยครับ”
ท่านพ่อและคุณหญิงแม่ต่างหันหน้าไปมองลูกชายที่จู่ๆก็เปลี่ยนใจกระทันหันที่จะไปร่วมงานบุญทอดกฐิน ณ วัดป่า ทั้งสองมองหน้าลูกชายเป็นสายตาเดียวด้วยความสงสัย เพราะในตอนแรกเขาปฏิเสธเสียงแข็งพอพูดถึงครอบครัวของ
