“ฉันเช็คดูแล้วนะ รีสอร์ทนี้เป็นรีสอร์ทระดับห้าดาว คงไม่มีเรื่องคาวๆ อย่างฉันที่ฉันกลัวหรอกนะ” วิชุดาเอ่ยเจื้อยแจ้ว ในขณะที่ยังขับรถอยู่ เพื่อนผู้แสนประเสริฐของนาถนารี นอกจากจะไม่ยอมให้เธอไปคนเดียวแล้ว ยังอาสาทำหน้าที่สารถีให้เธออีก เธอไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
“ละเอียดมาก กลัวฉันโดนจับไปขายที่ชายแดนแล้วจะไม่มีเพื่อนมาต่อปากต่อคำกับแกใช่มั้ย” นาถนารีกระเซ้าเย้าแหย่เพื่อน
“ที่ผ่านมาฉันไม่ได้สนิทกับคนอื่น เผื่อแกหายไป เดี๋ยวฉันไม่มีเพื่อน วันนี้ฉันเลยต้องมาทำหน้าที่องครักษ์ให้แกไง” วิชุดาเอ่ยออกมาด้วยความภูมิใจ
“กลัวจะเหงาน่ะสิ” ว่าแล้วก็ต้องยิ้มออกมาด้วยความอิ่มใจ ที่มีเพื่อนที่รักและเป็นห่วงเธอจากใจจริง
ทั้งสองสาวเดินทางมาถึงสถานที่นัดหมาย ก่อนจะพบว่ามีผู้หญิงหลายคนมาอยู่ที่นี่ และก็มีแต่คนสวยๆ ทั้งนั้น ให้นาถนารีเดา ผู้หญิงพวกนี้คงมาเหมือนเธอนั่นแหล่ะ แต่ระหว่างที่เธอเดินงงอยู่ในดงผู้หญิงหลายๆ คนอยู่นั้นก็มีสองสาวเดินออกมา ก่อนที่จะสนทนากันด้วยอาการหัวเสีย
“ขับรถมาตั้งไกล ที่ไหนได้มาสมัครเป็นเมียคนพิการ ทำไมกล้าประกาศรับสมัครนะ น่าเกลียดที่สุด เสียเวลาขับรถมาตั้งไกล เพื่อมาสัมภาษณ์เอาคนพิการทำผัวเนี่ยนะ” หนึ่งในสองบ่นกับเพื่อนที่มาด้วยอย่างออกรส
“ก็แกเองไม่ใช่เหรอไปสรรหาจิ้มลิงค์ ฉันก็บอกแกแล้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ คนปกติที่ไหนเขาจะมาประกาศหาเมียผ่านอินเตอร์เน็ต แต่แกไม่เชื่อฉันเอง” สาวที่เป็นเพื่อนสนิทสวนกลับทันควัน เธอก็เซ็งไม่แพ้กัน ตื่นเช้าขับรถมาตั้งไกล แต่ทว่ากลับคว้าน้ำเหลวกลับไป และผู้ชายคนนั้นไม่คู่ควรกับเพื่อนของเธอเลย
“แต่ก็เสียดายอย่างนะ หล่อมาก แต่ช่วงล่างใช้งานไม่ได้ ฉันก็เลยไม่ไหวหรอก ไม่อย่างจะแห้งเหี่ยวตายเพราะความหล่อหรอก” สาวคนแรกยังคงบ่นต่อเสียงดัง
“หล่อแล้วใช้งานไม่ได้ฉันก็ไม่เอาหรอก ไปเถอะ ไปหาอะไรกินอย่ามาเสียเวลาที่นี่เลย แค่นี้ก็เซ็งมากแล้ว” ว่าแล้วเพื่อนอีกคนจึงรีบจูงมือเพื่อนออกไปด้วยความรวดเร็ว
ส่วนทั้งสองสาวที่กำลังจะเข้าไป เมื่อได้ยินที่สองสาวที่เพิ่งออกไปบ่นออกมา ก็ทำให้วิชุดาถึงกับหันมาถามเพื่อนเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง
“แกแน่ใจนะว่าจะเข้าไป”
“มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ต้องเข้าไปสิ แล้วอีกอย่างถ้าเป็นอย่างที่ผู้หญิงสองคนเมื่อกี้พูด เขาก็น่าสงสารมากนะ ฉันจะไม่ตัดสินเขาจากการที่ได้ยินคนอื่นพูดมา ฉันจะตัดสินเขาหลังจากที่ฉันเจอเขาแล้ว เข้าไปเถอะ อย่าเอาเรื่องเมื่อกี้มาใส่ใจ เพราะมันอาจจะคนละคนกันก็ได้” นาถนารีเอ่ยออกมาตามจริง ในเมื่อดั้นด้นมาถึงที่นี่แล้ว แต่จะถอยกลับเพียงเพราะไปฟังคนอื่นมา มันก็ไม่ใช่เธอน่ะสิ
“ไปจ่ะ เข้าไปจ่ะ วันนี้เพื่อนฉันมันนางฟ้าชัดๆ” ว่าแล้ววิชุดาก็เดินนำหน้าเพื่อนสาวไปติดต่อที่แผนกต้อนรับของรีสอร์ท ส่วนนาถนารีก็เดินตามไปด้วยรอยยิ้ม เพราะรู้ว่าเพื่อนกำลังประชดประชันตนเองอยู่