ลงสนามแข่ง...2

728 Words
“ฉันก็ไม่ได้สนเรื่องนั้นเท่าไหร่หรอก ขอแค่เราเข้ากันได้ ความสุขจากการมีเพื่อนคู่คิดมันสำคัญมากกว่าเรื่องทางกายแน่นอน ฉันเชื่อแบบนั้น” แววตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ มันทำให้บดินทร์เริ่มสนใจในตัวผู้หญิงคนนี้ ตั้งแต่ที่เขาประสบอุบัติเหตุจนไม่สามารถเดินได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ไม่ได้ใช้สายตาดูถูกเขาอย่างผู้หญิงแต่ละคนที่ผ่านมา “แค่พูดน่ะมันได้ แต่ทำจริงน่ะมันยากนะ อย่าพูดอะไรพล่อยๆ เพราะถ้าทำไม่ได้มันอาจจะทำให้คนอื่นเสียใจ” บดินทร์ยังคงชั่งใจ แต่ก็นับว่าเขาและเธอสนทนากันได้มากกว่าผู้หญิงที่เข้ามาทั้งหมดในวันนี้ “ก็ต้องลองดูสิคะ ถึงจะได้รู้ว่าพูดจริงทำจริงหรือเปล่า” เป็นการหยอดที่นาถนารีไม่เข้าใจว่าตนเองทำแบบนั้นไปทำไม เพราะสงสาร หรือเพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือความท้าทายใหม่ๆ เธอก็ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกัน ทั้งที่เอาเข้าจริงแล้ว เธอควรจะเดินออกไปจากห้องนี้เหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่เพราะความเศร้าในแววตาของเขา ทำให้เธอทำแบบนั้นไม่ลงจริงๆ “คุณจะได้อะไรจากการแต่งงานกับผมล่ะ ในเมื่อผมไม่มีอะไรเลย ผมเป็นแค่คนทำไร่จนๆ เท่านั้น” เพื่อพิสูจน์ความจริงใจ บางอย่างเขาก็จำเป็นต้องโกหกเธอออกไป เขาไม่อยากให้ใครที่เข้ามาในชีวิตของเขาหลังจากตอนนี้ เข้ามาแค่เพื่อหาผลประโยชน์จากเขาเท่านั้น “ฉันไม่ต้องการอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่ต้องการลองใชัชีวิตคู่กับใครสักคนก็เท่านั้น ก็ดีซะอีกที่คุณเป็นแบบนี้ จะได้ไม่เปลืองตัว” คำตอบของหญิงสาวทำให้เขาต้องมองหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงสวยอย่างเธอจะคิดอะไรแบบนั้น ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็คาดหวังชีวิตคู่ที่สมบูรณ์แบบ คงไม่มีใครอยากมาจมปลักกับคนพิการอย่างเขาแน่นอน “ถ้าผมไม่มีวันหายล่ะ คุณจะยังอยากที่จะเป็นภรรยาของผมอยู่มั้ย” บดินทร์เอ่ยถามออกไปอย่างที่ใจคิด “เอาเป็นว่าฉันไม่สนใจเรื่องนั้น ฉันแค่อยากจะช่วยดูแลคุณ ถ้าหากว่าเราไปกันไม่รอดจริงๆ ฉันก็จะเดินออกไปจากชีวิตของคุณเอง คุณไม่ต้องเสียเวลามาไล่ฉันหรอก” ไม่รู้ว่าอะไรทำให้นาถนารีพูดไปแบบนั้น เธอสงสารเขาจริงๆ เธออยากให้เขากลับมาเดินได้อีกครั้ง ทั้งที่เธอคงไม่ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้เลย “เห็นพูดดีๆ แบบนี้ไม่ใช่ไปอยู่ที่ไร่ได้ไม่ถึงวันก็กลับกรุงเทพล่ะ” แม้ว่าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูด แต่อะไรบางอย่างสั่งให้เขาลองเชื่อเธอดูสักครั้งมันคงไม่เสียหายอะไร เพราะการหาภรรยาครั้งนี้เขาไม่ได้คิดจะจดทะเบียนสมรสด้วยอยู่แล้ว ดังนั้นเรื่องทรัพย์สิน คงหมดห่วงได้แน่นอน เพราะตามกฏหมายแล้วเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเขา “ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นค่ะ ถ้าอยากจะรู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ก็มาลองใช้ชีวิตคู่ด้วยกันดูสักครั้งมั้ยล่ะคะ” การต่อรองในแบบฉบับของนาถนารีเริ่มขึ้น การสนทนาของทั้งคู่ไม่เหมือนการตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิตเลยสักนิด มันเหมือนกำลังต่อรองอะไรบางอย่างกันอยู่ “ในเมื่อคุณกล้าที่จะท้าผมขนาดนี้ ผมก็คงจะโง่เกินไป ถ้าไม่ยอมรับเงื่อนไขของคุณ” บดินทร์ยกยิ้มน้อยๆ เขาชอบนักผู้หญิงที่ชอบท้าทายเขา เขาจะดูสิว่าผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอจะทนอยู่กับคนพิการอย่างเขาได้นานแค่ไหน “ก็ดีค่ะที่รู้ว่าอะไรควรคว้าไว้” นาถนารียิ้มน้อยๆ ส่งให้ชายหนุ่ม “เชิญคุณติดต่อเรื่องเงื่อนไขกับคนของผมข้างนอกเลย แล้วเจอกันครับ” รอยยิ้มเย็นถูกส่งให้กับหญิงสาว เธอก็ยิ้มตอบอย่างไม่ยอมกัน เกมรักที่เดิมพันด้วยหัวใจระหว่างคนทั้งคู่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD