ตลอดทางที่นั่งรถออกมาด้วยกันอลิสก็เอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา จนผมขับรถมาจอดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่ดูไม่ค่อยมีคนมากนัก
“ทำไมเธอต้องมาหลอกพี่ด้วย..?”
“...”
อลิสไม่ตอบเอาแต่นั่งเงียบจนผมเริ่มหงุดหงิด
“อลิส พี่ถาม...ทำไมเธอต้องมาหลอกพี่ด้วยว่าตัวเองเป็นคุณฝน..?”
“เพื่อความสะใจไงคะ..”
“นี่เธอบ้าไปแล้วหรอ ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร..?”
“เพราะอลิสต้องการจะเอาชนะพี่ไง..”
“เอาชนะ..?”
“ใช่ เอาชนะ...พี่เคยบอกว่ารังเกียจที่อลิสอ้วน และก็เคยบอกว่าคนอย่างอลิสจะไม่มีวันผอม ไม่มีใครมารัก อลิสก็กำลังทำให้พี่เห็นอยู่นี่ไงว่าอลิสทำได้..”
“...”
“และคนที่มาบอกว่ารักอลิสนั่นก็คือพี่เอง..”
“แล้วเธอไม่ดีใจหรอที่พี่รักเธอ ทั้งที่ผ่านมาเธอเองก็อยากแต่งงานกับพี่มาตลอดไม่ใช่หรอ..?”
“เมื่อก่อนอาจจะใช่นะคะ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว..”
ผมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำตอบแบบนี้ออกมาจากปากเธอ
“ทำไม..เพราะไอ้ปีเต
