1 ปี ผ่านไป
ภูเก็ต
ช่วงนี้อลิสไม่ค่อยส่งข้อความมาหาเลย นานๆ ทีที่เธอจะทักมาแต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะทักมาบ่อยๆ ทุกนาทีทุกชั่วโมงผมก็รำคาญ
และวันนี้ผมก็อยากมาเที่ยวให้สบายใจด้วยเพราะผมลาพักร้อน 3 วัน ตั้งใจจะไปเที่ยวภูเก็ตคนเดียว ไอ้เอกมันบ่นว่าผมมีเวลาแค่นี้ทำไมถึงต้องมาภูเก็ตด้วย ทำไมไม่ไปแค่พัทยา ชลบุรี หรือแค่หัวหิน ก็ที่ผมมาภูเก็ตบ่อยๆ ก็เพราะผมต้องการมาเจอใครคนหนึ่งนะซิครับ
“สวัสดีครับ ผมมาลงสมัครเรียนดำน้ำ SCUBA Diver แบบ 2 วันนะครับ”
“อ้าว!.คุณชายแดนนั่นเอง ยังต้องเรียนอีกหรอครับ จริงๆ คุณลงดำน้ำเองได้แล้ว”
ครูสอนดำน้ำลึกอีกคนของโรงเรียนหันมาทักผม
“ไม่หรอกครับ ผมยังไม่กล้ามากพอที่จะลงดำน้ำเองคนเดียว ผมอยากให้ชำนาญกว่านี้อีกหน่อย”
“แต่คุณชายแดนลงหลักสูตร Open Water Diver ทุกครั้งเลย ผมว่ารอบนี้เปลี่ยนเป็นหลักสูตรใหม่ที่ดำลึกกว่านี้อีกระดับดีไหมครับ...?”
“ไม่ดีกว่าครับ ผมขอหลักสูตรนี้ดีกว่า”
ผมตอบเขาอย่างแน่วแน่เพราะผมจริงๆ แล้วผมไม่ตั้งใจเรียนหรอกครับ ก็แค่อยากมาเจอคนที่สอนดำน้ำหบักสูตรนี้มากกว่า
“โอเคครับ...ค่าสมัครเหมือนเดิมครับ 12,000 บาท สำหรับ 2 วัน...”
“ครับ...”
ผมชำระเงินค่าเรียนแล้วก็นั่งกรอกเอกสาร มองไปรอบๆ ออฟฟิศเพื่อหาใครอีกคน
“มองหาน้องฝนหรอครับ...?”
ผมหันมามองหน้าพี่เขาอย่างรู้สึกเขินๆ
“น้องฝนไปทำธุระในเมืองยังไม่กลับเลยครับ คุณชายแดนลงคอสเสร็จแล้วจะไปไหนต่อไหมครับ...?”
“เปล่าครับ ผมไม่มีแพลนจะไปไหน”
“พอดีช่วงเย็นเดี๋ยวเราจะมีจัดงานวันเกิดให้ลูกสาวผมนิดหน่อย คุณชายแดนมาด้วยกันสิครับ”
“เอ่อ...จัดที่ไหนหรอครับ?”
“จัดในออฟฟิศผมนี่แหละครับ...น้องฝนก็มาด้วยนะครับ”
“ตกลงครับ ผมจะมา”
ผมตอบตกลงพี่เขาไปโดยที่ไม่คิดอะไรเมื่อรู้ว่าคุณฝนมาร่วมงานวันเกิดของลูกสาวพี่เขาในคืนนี้ด้วย ผมรู้สึกดีใจมากที่จะได้เจอคุณฝน เหตุผลที่ผมมาเที่ยวภูเก็จก็เพราะเธอนี่แหละครับ ต่อให้ผมมีเวลาแค่ 1 วันผมก็จะมา ขอแค่ให้ผมได้เจอหน้าผู้หญิงที่ผมชอบแค่นั้นก็พอ
ผมรู้จักกับคุณฝนเมื่อ 6 เดือนที่แล้วครับ ผมมาเที่ยวภูเก็ตกับพวกไอ้เอกตอนที่บริษัทพามา ผมแยกออกมาเดินเล่นคนเดียวและเห็นคุณฝนกำลังสอนค**ำน้ำอยู่ ผมรู้สึกสนใจเธอเพราะหน้าตาและรอยยิ้มของเธอที่ผมรู้สึกคุ้นตา และผมก็รู้สึกถูกชะตากับเธอมากๆ ด้วย
ผมจึงแยกกลุ่มออกมาเพื่อไปลงเรียนหลักสูตรดำน้ำแบบ 1 วัน ผมได้คุยกับเธอมากขึ้นมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกชอบเธอเข้าไปใหญ่ หลังจากวันนั้นผมก็มาภูเก็ตเกือบทุกเดือนเลย เพื่อมาลงเรียนหลักสูตรดำน้ำที่คุณฝนเป็นคนสอนให้ผมเองตัวต่อตัว
....
เวลา 1 ทุ่ม
ผมมานั่งรอในออฟฟิศตั้งแต่ 6 โมงเย็นก็ไม่เห็นมีใครเลยสักคน
“คุณชายแดน...มาทำอะไรที่นี่คะ..?”
ผมหันไปมองตามเสียงที่เรียก ก็เห็นเป็นคนที่ผมเฝ้ารอมาตลอดทั้งวัน
“คุณฝน.."
"ค่ะฝนเอง.."
"พอดีว่า..พี่เจษเขาชวนผมมางานวันเกิดลูกเขานะครับ...”
“เขาย้ายไปจัดกันที่บ้านแล้วค่ะ นี่ฝนก็มาเอาของจะรีบไปเหมือนกัน”
“หรอครับ...งั้นผมไปด้วยได้ไหมครับ?”
“เอ่อ!..รถฝนเต็มนะคะ แต่ถ้าคุณชายแดนจะไปก็ต้องนั่งหลังรถไปนะคะ...”
“ได้ครับ ไม่มีปัญหา”
ผมเข้าไปช่วยเธอถือของแล้วยกไปขึ้นรถ เป็นกระบะที่นั่งได้แค่ 2 คน แต่ที่นั่งข้างๆ เต็มไปด้วยของมากมายจนนั่งไม่ได้ ผมจึงต้องไปนั่งข้างหลังรถ ที่มีเรือผูกติดอยู่ที่ท้ายกระบะพร้อมอุปกรณ์ดำน้ำเต็มไปหมด
“คุณชายแดนนั่งได้แน่นะคะ..?”
“ได้ครับ ผมนั่งได้”
ผมขึ้นนั่งบนกระบะรถ เธอหันมามองผมเล็กน้อยก่อนที่จะขึ้นเข้าไปนั่งในรถ
“จับให้ดีๆ นะคะ ทางไปบ้านพี่เจษไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฝนจะขับช้าๆ ค่ะ...”
“ได้ครับ...”
ผมนั่งไม่ค่อยเต็มก้นมากนักเพราะด้วยที่ที่เหลืออยู่ช่างน้อยนิด ทางที่ทุลักทุเลอย่างที่เธอบอกทำเอาผมหาที่เกาะไว้ให้มั่น เพราะถ้าหลุดไปผมคงตกรถโดยที่คุณฝนก็คงไม่รู้ตัว
“ถึงแล้วค่ะ...”
ผมเดินลงมาจากรถด้วยสภาพที่ดูเละเทะมาก เธอบอกว่าจะขับช้าๆ แต่ผมว่าเธอน่าจะเหยียบมิดตรีนเลยมากกว่า ทั้งลม ทั้งโคลนจากล้อรถที่สาดขึ้นมาโดนหน้าผม ทำให้หน้าผมเละไปหมด
“หน้าคุณเละมากเลย...”
“คุณฝนบอกว่าจะขับช้าๆ ดูสถาพผมสิครับ”
“555 ฝนขอโทษค่ะ ฝนชินกับทางก็เลยไม่ทันระวัง...ปะค่ะ เดี๋ยวฝนพาไปล้างหน้า”
ผมเดินตามเธอไปที่ก๊อกน้ำหน้าบ้านพี่เจษ เธอปล่อยให้ผมล้างหน้าแล้วเธอก็เดินไปที่รถเพื่อไปหยิบผ้าเช็ดหน้าให้ผม
Line >>
อลิส : พี่แดนทำอะไรอยู่คะ...?
อลิส : ที่นี่จะเที่ยงคืนแล้ว ที่นู้นน่าจะ 1 ทุ่มใช่ไหมคะ...?
“นึกว่าตายไปแล้ว ยังจะโผล่มาอีก..”
“อะไรหรอคะ...?”
ผมตกใจที่คุณฝนเดินมาพอดี ผมจึงรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงตามเดิม
“ช้างยิ้มนะครับ...”
“ช้างยิ้ม...?”
“ครับ ช้างยิ้มทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่.."
"ช้างจริงๆหรอคะ...?”
ผมหันไปมองหน้าคุณฝนแล้วตัดสินใจบอกเธอ เพราะผมคิดว่าถ้าผมจะจีบเธอผมก็ไม่อยากมีอะไรปิดบังเธอ
“ช้างยิ้มที่ผมพูดถึงคือคู่หมั้นผมครับ...”
“คู่หมั้น..?”
“ครับ คู่หมั้นที่ตัวอ้วนน่าเกียจ ผมไม่ชอบเธอเลยจริงๆ อยากจะถอนหมั้นวันนี้พรุ่งนี้ด้วยซ้ำ”
“แล้วทำไมคุณถึงหมั้นกับเธอละคะ..?”
“พ่อแม่ผมเขาจัดการให้เราหมั้นกันตั้งแต่เด็กแล้วครับ พอโตมาผมก็ทำอะไรไม่ได้...”
“แล้วทำไมคุณไม่ถอนหมั้นละคะ...?”
“ผมรอให้เธอกลับมาจากต่างประเทศครับ แล้วผมก็จะขอถอนหมั้นเธอทันที”
“....”
“เพราะว่าผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้วนะครับ...”
ผมมองหน้าคุณฝนใกล้ๆแล้วเดินเข้าไปหาเธอ
“คุณฝนอยากรู้ไหมครับ ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร...?”
“....”
คุณฝนเงยหน้ามองผม
“ผมว่าเธอน่าจะรู้อยู่แล้ว แต่เธอทำเป็นไม่รู้เรื่องมากกว่า...จริงไหมครับ?”
“เอ่อ...”
เธอเดินถอยหลังหนีผม แล้วก็วิ่งหนีเข้าไปในงานทันที
Line >>
อลิส : อลิสจะกลับเมืองไทยอีก 2 เดือนข้างหน้านะคะ แล้วเราจะแต่งงานกันทันที
อลิส : อลิสคิดถึงพี่แดนนะคะ
ผมเห็นข้อความในไลน์นี่แล้วโมโหชะมัดเลย ส่งมาอยู่ได้รำคาญโว้ย... มาสิ มาเร็วๆเลย ฉันจะได้ถอนหมั้นกับเธอสักทียัยช้างยิ้ม