ร้านอาหาร
ผมนั่งคุยกับคุณอาทั้ง 2 อย่างเข้าใจ ดีใจที่ท่านไม่ได้โกรธอะไรที่ผมจะขอถอนหมั้นอลิส ท่านเป็นคนมีเหตุผลดีจริงๆ ถึงผมจะเกรงใจคุณอาทั้ง 2 คนอยู่บ้างก็เถอะ
“นั่นไง มากันแล้ว...”
คุณอาผู้หญิงบอก ผมจึงหันไปดูตามที่คุณอาบอก และอลิสก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ
“สวัสดีคุณลุง คุณป้าสิลูก...”
“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า...”
“นี่พี่ชายแดนเป็นลูกชายของคุณลุงคุณป้าจ่ะ..”
“สวัสดีค่ะพี่ชายแดน...”
อลิสมองหน้าผมแล้วก็สวัสดีผมแล้วเธอก็ส่งยิ้มมาให้ ผมจึงมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
“เธอไม่เปลี่ยนไปเลยนะ หุ่นเธอยังเหมือนเดิมตั้งแต่เด็กจนโต...”
ทุกคนนั่งลงแล้วมีอลิสที่นั่งตรงข้ามกับผม ผมจึงทักเธอขึ้นมาก่อส
“ใช่ค่ะ อ้วนแบบนี้ตั้งแต่เกิด พ่อกับแม่เลี้ยงดีนะคะ อยู่ที่นู้นของกินอร่อยด้วยค่ะ...”
“แบบนี้ก็น่ารักดีแม่ชอบ...อลิสสิผอมลงไปตั้งเยอะ แม่เห็นตกใจเลย...”
ผมหันไปมองที่คุณอาด้วยความตกใจ ที่คุณอาพูดว่าอลิสผอมลง แล้วคนนี้ไม่ใข่อลิสหรอ
“เดี๋ยวนะครับ...แล้วนี่ไม่ใช่อลิสหรอครับ..?”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ..."
"..."
"ฉันชื่อฝนค่ะเป็นเพื่อนสนิทของอลิส”
“ฝน..?”
“ใช่แล้วจ่ะ หนูฝนไปเรียนพร้อมกับอลิสที่เมืองนอก อารู้จักหนูฝนมาตั้งแต่เด็กแล้วจ่ะ...”
“แล้วอลิส..?”
“สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า...”
ผมหันไปมองตามเสียงก็ต้องตกใจอ้าปากค้าง
“คุณฝน..?”
“อลิส...”
คุณอาผู้หญิงเรียกเธอว่าอลิส ผมจึงหันไปมองที่คุณฝนอีกครั้ง แล้วเธอก็เดินยิ้มมาที่โต๊ะ โดยมีเพื่อนของเธอไปยืนประกบข้างๆ
“สวัสดีค่ะพี่แดน อลิสตัวจริงเสียงจริงค่ะ..”
เธอแนะนำตัวกับผมแต่ใจผมตอนนี้มันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
คุณฝนคืออลิสตัวจริง
แล้วอลิสอีกคนก็คือคุณฝน
มันอะไรกันเนี๊ย
“ฝนไปนั่งรอตรงนู้นนะคะ ทุกคนจะได้คุยธุระกันได้สะดวก...”
“อืม...แกอย่ากินอาหารจนหมดโต๊ะนะ เดี๋ยวคืนนี้จะปวดท้องอีก..”
“รู้แล้วน่า...”
เธอพูดกับเพื่อนเสร็จก็หันมามองผมเล็กน้อย แล้วก็หันหนีไปอีกทาง ทุกคนบนโต๊ะนั่งทานอาหารกันเงียบๆโดยที่มีผู้ใหญ่คุยกันสนุกสนาน ต่างจากผมที่นั่งจ้องคนตรงหน้าอยู่แบบนั้นเพราะอยากฟังคำอธิบายจากเธอ
อยากรุ้ว่าเธอทำแบบนี้ไปทำไม คุณฝนคืออลิสที่ปลอมตัวมาหลอกให้ผมหลงรัก พอผมสารภาพความในใจเธอก็หายไป ยัยเด็กอ้วนที่ผมเคยด่าว่าให้คุณฝนฟังก็คืออลิสคนเดียวกันกับคนที่ผมชอบมาตลอดหรอเนี้ย
"เอาละ...เรามาคุยเรื่องหมั้นกันดีกว่า..”
คุณอาผู้ชายพูดขึ้น ผมจึงหันไปมองที่คุณอาทันที
“ที่เรามาวันนี้พวกเราต้องมาสรุปเรื่องที่แดนจะขอยกเลิกการหมั้นกับอลิส สินสอดทุกอย่างเราคุยกันแล้วจะคืนให้กับฝั่งของแดนทั้งหมด...”
“ฉันไม่เอาหรอก ฝั่งฉันเป็นฝ่ายผิดขอยกเลิกเอง”
พ่อผมพูดกับพ่ออลิส ผมหันไปมองหน้าคุณฝนไม่ใช่สิเธอคืออลิส เธอกลับไม่พูดอะไรแต่เลือกที่จะนั่งนิ่งๆจนผมรู้สึกขัดใจ
“ฉันไม่เอาคืน แกเก็บไว้เถอะ...”
“ฉันจะเก็บไว้ทำไม ลูกแกกับลูกฉันไม่ได้หมั้นกันแล้ว...”
“ผมตัดสินใจเองครับ...”
ทุกคนหันมามองที่ผม เพราะคุณอากับพ่อเถียงกันไม่หยุด ดีเหมือนกันในเมื่อตัดสินกันไม่ลงตัว
“คุณอาไม่ต้องคืนของหมั้นให้พวกผมหรอกครับ เพราะผมเปลี่ยนใจจะไม่ถอนหมั้นกับอลิสแล้ว...”