ฉันเกิดใหม่มาเป็นแม่ม่ายแซ่หวง

3.โสม

หลังจากที่ออกมาจากมิติแล้ว ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าตนเองอยู่ที่ไหน มองเห็นเพียงแค่ผนังดินเก่าๆมีกลิ่นอับชื้นนิดหน่อย และคนที่จะให้คำตอบเธอได้ก็คือหญิงชราที่กำลังเดินเข้ามาในห้องนี้พอดี

” ฟื้นแล้วหรอ ดื่มน้ำก่อนไหม “

“ ขอบคุณค่ะคุณยาย “

“ อะค่อยๆ ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวจะสำลักเอา “ หญิงชราช่วยป้อนน้ำให้เธอได้ดื่มจนพอใจ จากนั้นก็มองสำรวจว่าร่างบางดีขึ้นแล้วหรือยัง ด้านนอกยังมียาที่กำลังต้มอยู่ในหม้อพอดี เมื่อนึกขึ้นได้ก็เดินออกไปเทยาที่ต้มเอาไว้แล้วเดินกลับเข้ามาที่ห้องดังเดิม

“ ดื่มยานี่สิ หล่อนจะได้หายเร็วๆ แล้วก็คิดหาหนทางการใช้ชีวิตของตนเองในวันต่อไป เพราะตอนนี้หล่อนคงกลับไปที่บ้านหลี่ไม่ได้แล้วล่ะ แม่สามีไล่หล่อนออกมาแล้วล่ะ อ้อ หนังสือหย่าอยู่ในนั้นไง “ หญิงชราชี้ไปที่ตัวของเธอ

เป่ยลู่คลำหาบางอย่างในตัวของเธอเองและก็พบว่ามีกระดาษอยู่ในอกเสื้อเธอจึงเอาออกมาดู ก็พบว่ามันคือหนังสือหย่าอย่างที่หญิงชราบอกจริงๆด้วย ไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกที่ยังหลงเหลืออยู่ของเจ้าของร้างเดิมหรือเปล่า ที่อยู่ๆน้ำตาก็ไหลลงมาเต็มหน้าของเธอ มองดูแล้วช่างน่าสงสารอย่างยิ่ง

“ อยู่ที่นี่พักให้หายดีแล้วค่อยว่ากันเถอะ ฉันไม่ใจดำไล่เธอออกไปตอนนี้หรอก แต่ว่านะ ทนกินข้าวต้มกับผักดองไปก่อนแล้วกัน “

“ ขอบคุณมากนะคะคุณยาย วันหน้าฉันจะกลับมาตอบแทนบุญคุณนะคะ “

“ อืม “ หญิงชราเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วเดินออกจากห้องไปปล่อยให้ร่างบางได้พักผ่อน และคิดหาหนทางเงียบๆคนเดียว

เป่ยลู่กำลังครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อไปในเมื่อตอนนี้เธอหายดีแล้ว เธอไม่อยากจะรบกวนหญิงชรามากนัก แต่ติดที่ว่าตอนนี้เธอไม่มีเงินสักเหมาที่จะเดินทางไปจากที่นี่ จะมีก็แต่ …

จริงสิเธอมีมิติมีน้ำพุวิญญาณนี่น่า อย่างน้อยคงช่วยให้เธอมีเงินติดตัวไปสักหยวนสองหยวนสิ ต้องไปบ้านหมอเฉียงเพื่อขายมัน แต่ว่าถ้าเธอเอาน้ำพุวิญญาณไปขายให้เขา เขาจะรู้จักหรือเปล่านี่สิ หรือว่า … วิธีนี้แหละดีที่สุด

เป่ยลู่นอนพักอีกสองวันก็ออกไปขึ้นเขาเพื่อหาสมุนไพรบางชนิดแล้วนำมารดด้วยน้ำพุวิญญาณเพื่อให้มันมีสรรพคุณที่ดีขึ้น และเธอก็นำไปปั้นเป็นก้อนกลมๆเพื่อขายให้กับหมอเฉียง หมอประจำหมู่บ้านนี้

“ นี่ฟ้าทลายโจรใช้แทนแก้ปวดได้ นี่ก็ด้วย อะนั่นมัน โสม นั่นโสมนี่ไม่น่าเชื่อว่ายุคนี้จะมีโสมอยู่ นึกว่าจะมีแต่ยุคโบราณซะอีก “ เป่ยลู่เอ่ยออกมาด้วยความดีใจที่ได้เจอโสมต้นนี้ เพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าในปี 1980 นี้จะมีโสมแบบนี้เกิดขึ้นบนเขา ที่สำคัญบ้านเมืองในตอนนี้กำลังจะเข้าสู่ช่วงพัฒนาประเทศและจะเปิดการค้าได้อย่างเสรี มีนักลงทุนต่างชาติเข้ามาเพิ่ม หลังจากจบการปฏิวัติระบอบคอมมิวนิสต์

ตอนนี้เธอแทบจะทิ้งต้นฟ้าทลายโจรลงพื้นหลังจากที่ได้โสมมา แต่ไม่แน่ใจว่ายุคนี้จะขายได้แพงหรือเปล่าจึงต้องเก็บฟ้าทะลายโจรเอาไว้ก่อน

เป่ยลู่ลงจากเขามุ่งหน้าไปยังบ้านของหมอเฉียงทันที อย่างรีบร้อน จึงไม่ได้สังเกตุว่าอดีตแม่สามีอยู่บริเวณนั้นด้วย

“ นังตัวดี แกจะรีบไปไหน “ หลี่เหนียงเอ่ยไล่หลัง ซึ่งเป่ยลู่ไม่ได้ให้ความสนใจใดๆต่ออดีตแม่สามีสักนิด เธอรีบไปหาหมอเฉียงโดยเร็ว

“ หมอเฉียงอยู่บ้านไหมคะ หมอเฉียง “

” รอเดี๋ยว ๆๆ “ มีอสียงตอบรับดังมาจากในบ้าน ซึ่งหมอเฉียงกำลังตากสมุนไพรอยู่พอดี เมื่อเขาเปิดประตูย้านมาแล้วพบกับเป่ยลู่ก็ภามอย่างแปลกใจ

“ มีอะไรงั้นหรอ “

“ หมอเฉียงฉันไม่ออ้มค้อมนะคะ ในเมืองมีร้านไหนรับซื้อโสมไหม “ เธอกระซิบถามเบาๆกลัวว่าคนแถวนี้จะได้ยิน นั่นทำให้หมอเฉียงถึงกับตกใจตาโต เพราะเขาไม่ได้พบเจอโสมมานานกว่า50ปีแล้ว หลังจากที่เคยพบครั้งแรกในตอนเด็กๆที่พ่อของเขาพาขึ้นเขาไปหาโสม และเขาในตอนนี้อายุ 68ปีแล้ว ก็อยากจะเห็นเป็นขวัญตาอีกสักครั้งก่อนที่จะหมดลม

“ มีสิ เธอมีโสมงั้นหรอ ขอฉันดูหน่อย “ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ผิดหวังเมื่อเป่ยลู่แหวกต้นฟ้าทะลายโจรออกให้เขาดูโสมของเธอ

“ ใช่จริงๆเธอโชคดีมาก ส่วนต้นฟ้าทลายโจรนี้ฉันขอซื้อต่อเอง แต่ว่าราคาคงได้ไม่กี่เหมาหรอกนะ แต่อย่างน้อยก็พอให้เธอมีค่ารถเข้าเมืองไปขายโสมได้ละนะ “

“ ขอบคุณหมอเฉียงค่ะ รบกวนด้วย “

“ ไม่เป็นไรๆ เอาตะกร้ามาสิ “ เขาเอ่ยบอกเธอจึงส่งตะกร้าให้เขาไป คนที่มายืนดูห่างจากบ้านเห็นว่าเธอแค่นำสมุนไพรมาขายก็เดินจากไปเพราะไม่มีเรื่องเสื่อมเสียอะไรให้พวกหล่อนนำไปคุยหรือนินทาได้เลย ก็แค่มาขายสมุนไพรหาเงินใช้ไม่กี่เหมาเท่านั้นเอง

หลังจากที่รับเงินจากหมอเฉียงมาแล้ว เป่ยลู่ก็แบกตะกร้ามุงหน้าเข้าเมืองไปขายโสมที่ร้านสมุนไพรซึ่งหมอเฉียงได้แนะนำร้านมาแล้ว แน่นอนว่าเธอไม่กลัวว่าจะถูกโกงถ้าเอ่ยชื่อของหมอเฉียงไปแล้ว

ถือว่าเป็นโชคดีของเธอที่วันนี้หัวหน้าหมู่บ้านจะเข้าเมืองพอดี เธอจึงขอติดรถแทรกเตอร์มาด้วย ทำให้ไม่ต้องเสียค่ารถเอง

เมื่อเดินหาร้านสมุนไพรที่หมอเฉียงบอกจนเจอเธอก็เดินเข้าไปขายในร้านทันที คนงานของร้านรีบออกมาต้อนรับอย่างมีมารยาท

“ต้องการจะซื้อสมุนไพรตัวไหนบอกได้เลยนะครับ “

“ พี่ชายเถ้าแก่หวังอยู่ไหมคะ ฉันมีของมาขาย เอ่อบอกว่าหมอเฉียงให้ฉันมาที่นี่ “

“ ได้น้องสาวรอสักครู่ “ เขาหายเข้าไปในร้านและออกมาพร้อมกับชายชราวัยเดียวกันกับหมอเฉียงที่หมู่บ้านของเธอ

เป่ยลู่จึงบอกเขาว่าเธอมาขายอะไร และเปิดห่อผ้าให้เขาดูด้วย เถ้าแก่หวังดีใจอย่างมากที่วันนี้ได้โสมอย่างที่เขากำลังต้องการพอดี

“ เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ “

“ ค่ะ “