เหยียนหยงฉีปล่อยให้ทหารคุมตัวสตรีปากพล่อยให้ออกจากโรงเตี๊ยมพร้อมกับตั้งข้อกล่าวหาเพิ่มคือการก่อเรื่องทะเลาะวิวาทเป็นการลบหลู่เกียรติของฮ่องเต้ผู้พระราชทานป้ายกิจการให้ เขตโรงเตี๊ยมนี้งดเว้นการทะเลาะทุกกรณีทำให้แม่ทัพผู้เป็นพี่ชายไม่อาจช่วยเหลือน้องสาวได้เพราะหากยื่นมือเข้ามาย่อมมีคนใส่ร้ายว่าคิดต่อต้านราชบัลลังก์
“ข้าจัดการนางให้เจ้าแล้ว” เขาก้าวเข้ามาหาสตรีที่กำลังนั่งอยู่ในห้องพร้อมกับจิบน้ำชาไปด้วย
“หม่อมฉันไม่เคยคิดแย่งชิงบุรุษกับผู้ใดและไม่ชอบมันเป็นอย่างมาก องค์รัชทายาททรงกลับไปเถอะเพคะ”
นางรู้จักตนเองดีว่าชีวิตนี้ไม่ชื่นชอบการแย่งชิงบุรุษกับผู้ใด ศักดิ์ศรีนางกลืนกินแทนอาหารมิได้แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้นางยืนหยัดมาถึงทุกวันนี้
นางผู้เคยปกครองบ่าวหลายชีวิตกลับต้องตบตียื้อแย่งบุรุษนับว่าเป็นสิ่งไม่ควร นางยินดีแต่งกับชาวบ้านธรรมดาดีเสียกว่าลดตัวไปทำเช่นนั้น
“เจ้ากำลังโกรธ ข้าจะปล่
