ตลอดคืนฉีเฉิงพยายามข่มตาให้หลับทว่าสุดท้ายก็ทำไม่ลงต้องแอบลุกออกไปยืนสูดอากาศที่แสนหนาวเย็นเพื่อคลายความร้อนรุ่มที่ภรรยาฝากเอาไว้ การปลดปล่อยเพียงครั้งเดียวที่นางช่วยนั้นไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเพราะครั้งเดียวมันไม่เคยพอสำหรับบุรุษเช่นเขา
เกือบค่อนสว่างกว่าความทรมานจะจางหายฉีเฉิงถึงได้เข้ามานอนกอดภรรยาที่หลับสนิทตลอดทั้งคืนไม่ได้รับรู้เลยว่าผัวตนเองนั้นกำลังจะขาดใจตายเพราะทุกทรมาน
“ฟางเหนียงเช้าแล้ว” เขาสะกิดภรรยาเพราะเห็นว่านางยังคงหลับใหลซึ่งปกติไม่ใช่วิสัยนาง
ปกติฟางเหนียงมักตื่นแต่เช้าลุกมาเตรียมเสื้อผ้าอาหารให้เขาตั้งแต่ตะวันยังไม่ทันขึ้น จนบางคราเขานึกเอ็นดูกับความเอาใจใส่ของนาง ผู้ใดได้นางเป็นภรรยานับว่าวาสนาดีไม่น้อย
ส่วนเขาเป็นเพียงบุรุษขัดดอก วันใดนางเบื่อหน่ายก็คงถูกทิ้งเป็นเทพเซียนตกสวรรค์เพราะเทพธิดาน้อยไม่เหลียวแล คนงามเช่นนางสักวันต้องมีคุณชายเพียบพร้อมเข้าหาอย่างแน่
