เสน่หามนตรา

ต้องการ

...สายตาคมที่ยืนมองเหตุการณ์ในมุมลับตา การเสวนาระหว่างหญิงสาวที่เขาเพิ่งชนอยู่ในสายตาของเชคฮบราฮิมตลอดหลังจากที่เขานั้นเดินออกมา  เชคฮบราฮิมดั่งถูกสาปให้นิ่งประหนึ่งหิน เมื่อเห็นใบหน้าหวานเสลาดุจนางพญา ดวงตาคมของม่านฟ้าที่มองหน้าสบตาเขา มันตราตรึงติดในดวงตาอย่างน่าจดจำ...

^นางฟ้าเดินดิน^

เขาตราหน้าเธอในใจ

"มีอะไรพึงพอใจหรือครับท่าน" ราชิตเลขาคนสนิทเอ่ยถาม  เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายอมยิ้มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หากสิ่งนั้นไม่ถูกใจจริง ๆ

"เราพอใจหญิงนางนั้น" เชคฮบราฮิมเอ่ยบอก

"ท่านหมายถึงใครหรือครับ"

"นางฟ้าเดินดินคนนั้น" คำพูดที่ทำเอาเลขาอย่างราชิตถึงกับงวยงงเมื่อเจ้านายพร่ำบอก "คนที่ชนเราตอนเข้ามา" เชคฮบราฮิมขยายความเมื่อเห็นแล้วว่าคนสนิทไม่เข้าใจ "เราต้องการเธอคนนั้น!" เสียงเข้มแผดดังอย่างมุ่งมั่น

"แต่กระผมเกรงว่า..."

"อยากได้ก็คืออยากได้!...ไปสืบมาว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน" เสียงราชิตต้องหลบคืนกลับสู่ลำคอเมื่อเจ้านายแผดเสียงกังวาลดังลั่นยิ่งกว่าระฆัง ทายาทท่านผู้นำแห่งรัฐชาร์จาห์ที่ใครต่อใครนั้นเกรงขาม  ด้วยสมญานามที่ก้องไปทั่วว่าดุดันและเด็ดขาดที่สุด สิ่งไหนที่เชคฮบราฮิมปริปากพูด  นั่นหมายถึงต้องทำให้สำเร็จและต้องได้ในสิ่งที่ต้องการ

"ครับ...กระผมจะดำเนินการให้" สิ้นเสียงตอบรับของราชิต เลขาคนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนที่รู้ใจ ไม่ว่างานใดก็ไม่ทำให้เชคฮบราฮิมผิดหวัง

.....................

"ท่านครับ" เสียงราชิตเอ่ยเรียกเมื่อข้อมูลที่นายเหนือหัวต้องการทราบ เขาพร้อมที่จะรายงาน

"ว่ามา" ร่างหนากำยำที่นั่งบนเก้าอี้หรูห่อหุ้มด้วยแพรไหมเนื้อดีขลิบทอง หมุนวนมาประจันหน้ากับเลขาคนสนิท

"เธอชื่อ ม่านฟ้า  มงคลกุล อายุยี่สิบแปดปี ยังไม่มีครอบครัว ครองสถานะโสด สัญชาติไทย เชื้อชาติไทยโดยแท้ พ่อแม่ของเธอตายจากไป มีเพียงยายที่เลี้ยงเธอมา และตายจากลาไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้เธอทำงานที่บริษัทเอกชนในประเทศไทยครับ...ตอนนี้เธอลาพักร้อนเพื่อพักผ่อน และจะอยู่ที่อาหรับเจ็ดวันครับ ข้อมูลที่ได้มีเพียงเท่านี้ครับ" ราชิตรายงานตามที่ได้ข้อมูลมา

"แค่นี้ก็เพียงพอ...แล้วเธอไม่มีญาติที่ไหนเหรอ" เชคฮบราฮิมย้อนถามอย่างสงสัย เธอคือผู้หญิงตัวคนเดียวหรืออย่างไร

"ไม่มีครับ  เธอตัวคนเดียว แต่เธอมีเพื่อนสนิทที่รักกันมากหนึ่งคนครับ" เป็นดั่งที่เชคฮบราฮิมสงสัย

"อืม...เราต้องการพบเธอในมื้อเย็นวันนี้"

"แต่ท่านมีนัดกับแขกคนสำคัญนะครับ"

"เราจะไม่ทำให้เสียงาน...เป็นไปได้ไหมหากจะเลื่อนเวลานัดแขกสำคัญของท่านพ่อให้เร็วขึ้น"  ถึงจะเป็นคนเลือดร้อนเอาแต่ใจแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

การพบปะแขกคนสำคัญของท่านผู้นำถูกเลื่อนให้เร็วขึ้นตามที่เชคฮบราฮิมร้องขอ ราชิตทำงานได้ดีตามที่เขาต้องการเสมอและคงไม่มีใครรู้ใจเขาได้มากกว่าราชิตอีกแล้ว แขกคนสำคัญคือคนที่ท่านผู้นำรัฐต้องการร่วมลงทุนในธุรกิจอุตสาหกรรมด้วย  เม็ดเงินมหาศาลที่จะเป็นผลตอบแทนหากได้หุ้นส่วนคนนี้ร่วมลงทุนและเชคฮบราฮิมก็ไม่ได้ทำให้ท่านผู้นำรัฐผิดหวัง  ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีอย่างตั้งใจ