"อย่า~~~ขอร้อง~~~อย่าทำ ปล่อยฉัน" เสียบแหบพร่า คำพูดที่แสนเบาหวิว คนในอ้อมกอดคนตัวใหญ่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง มีเพียงแรงสั่นเล็ก ๆ จนทำให้ เชคฮ บราฮิม ต้องลืมตาตื่นในยามรุ่ง...อีกทั้งอุณหภูมิในกายของม่านฟ้ายังสูงผิดปกติ
"ม่านฟ้า" เชคฮ บราฮิม ขยับกายออกห่างแต่ยังกอดม่านฟ้าไว้หลวม ๆ
"หนาว~~~" เสียงละเมอสั่นสะท้านอีกครั้ง ร่างกายสั่นเทาในอ้อมกอดอุ่น ยังไม่บรรเทาความหนาวเหน็บให้ม่านฟ้าได้
"ม่านฟ้า...คุณเป็นอะไร" เสียงเรียกหวังจะปลุกให้เธอนั้นรู้สึกตัว "ตัวร้อนนี่!" ทันทีที่สัมผัสผิวกายสาวก็รับรู้ได้ว่าเธอนั้นมีไข้ เชคฮ บราฮิม ตกใจเป็นอย่างมากรีบดิ่งลงจากเตียงนอนทันที เพื่อหาเสื้อผ้ามาห่อหุ้มคนป่วยที่นอนหนาวสั่นด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขาเอง
ก่อนที่ เชคฮ บราฮิม คว้าโทรศัพท์ต่อสายหาคนสนิทเพื่อหวังขอความช่วยเหลือ
"ราชิต...เตรียมรถเราจะไปโรงพยาบาล" เสียงเข้มเรียกคนสนิทดังลั่นผ่านเครื่องมือสื่อส
