เมื่อขึ้นมาอยู่บนรถเขายื่นถุงยาให้กับแม่ของลูกก่อนจะออกรถ เรากลับบ้านกันเลยเมื่อไม่มีที่ไปต่อ
เกศราไม่มีน้ำเปล่าติดมือมาด้วยจึงจะรอกลับไปกินที่บ้าน ระหว่างนี้คิดอะไรออกจึงอยากถามเขา
"เรื่องเมื่อคืน..ที่เราคุยกันไว้ค่ะ คุณคิดว่าเราจะบอกน้องแก้มเมื่อไหร่ดีคะ"
กันต์ธรชะงักไปเมื่อได้ยินประโยคทำลายบรรยากาศความเงียบเอ่ยขึ้น เขาไม่ได้เปิดเพลงฟังในรถจึงทำให้ได้ยินชัดถ้อยชัดคำ
"ทำไม รีบมาก" กันต์ธรถามติดเหวี่ยง
"เราคุยกันแล้วไงคะ" ไม่ใกล้ไม่ไกลเธอก็ต้องไปอยู่ดี ตอนนี้ในความคิดของเธอและเขามันติดอยู่ที่ลูกว่าทำยังไงน้องแก้มถึงจะยอมรับความเปลี่ยนแปลงนี้ได้ว่าพ่อกับแม่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้แล้ว
"ที่อยากกินยาคุมมากนี่คือกลัวท้องกับฉันว่างั้น เวลามีผัวใหม่จะได้ไม่ต้องมีพันธะต่อกัน"
เกศราขมวดคิ้วเมื่อได้ฟัง เธอกินยาคุมเพราะกลัวท้องมันแน่อยู่แล้ว เหตุการณ์ในอดีตเป็นบทเรียนอย่างดี ตอนนั้นถือว่าตัวเอ
