Chapter 10 แค่นิ้ว

1179 Words

ยิ่งคิดยิ่งโมโห ราตรีทำบุญมาด้วยอะไร หรือชาติก่อนมันเคยแกะสลักปลัดขิกหนึ่งร้อยอันแจกทั้งหมู่บ้านหรือไง ทำไมผู้ชายทุกคนต้องหลงมันด้วย! ทิวาเดินตามขวานมาจนถึงบ้านยกพื้นสูงด้วยบันไดห้าขั้นหลังหนึ่งที่โอ่อ่ากว่ากระท่อมเรียงรายอีกฟากของรังโจร บ้านแบบนี้มีอยู่แค่สามหลังคือของเสือเดช เสือปืน และเสือขวาน แม้ไม่ใหญ่โตมาก แต่ก็อยู่สบายและมีทุกอย่างที่จำเป็นครบครัน ไม่เว้นแม้แต่เครื่องปั่นไฟ ตุ้บ! ทิวาถูกผลักจนล้มลงบนเตียงนอนยับยู่ยี่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะถอดเสื้อตัวเองออก ใบหน้าของเขาหล่อเหลาแบบแบดๆ ท่ามกลางแสงสลัวเพราะขวานไม่ได้เปิดไฟ แต่ก็ยังเห็นหน้าเขาค่อนข้างชัดจากแสงจันทร์เพ็ญที่ส่องเข้ามาตอนใกล้รุ่ง จะว่าไปทิวามองไปมองมาก็ใจสั่น โอ ก็เขาหล่อกว่าตรัยตั้งหลายขุม! “คะ คือ พะ พี่...” ทิวาตะกุกตะกักเรียกเขา ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อชายหนุ่มใช้ปืนจ่อที่ปลายคางของหล่อนให้เชิดหน้าขึ้น ในขณะเดียวกั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD