บทนำ

887 Words

ผับ Nice เสียงเพลงในผับดังกระหึ่มหนุ่มสาวต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันไปตามจังหวะอย่างเมามัน โดยไม่มีใครสนใจใครว่าจะทำอะไรกันอยู่ตรงไหน ปึก! ปึก! ปึก! ร่างอรชรของหญิงสาวพลิ้วไหวไปตามแรงของตัวเอง ที่ขยับสะโพกขึ้นลงกดทับเอ็นใหญ่ยักษ์ของหนุ่มหล่อบนชักโครกในห้องน้ำชายอย่างเร่าร้อน “อืออื้อ ~” หญิงสาวปิดปากแน่นครางเสียงต่ำในลำคออื้ออึง เมื่อถูกความเสียวซ่านแทบขาดใจเล่นงานอย่างหนักจนใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ไม่กล้าเปิดปากเปล่งเสียงอย่างเต็มที่ เพราะกลัวตกเป็นที่สนใจของคนภายนอก “แรงกว่านี้หน่อยดิ” ชายหนุ่มสั่งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวด้านบนทำให้ไม่ถึงใจ “ลี่น่ะ…เหนื่อยแล้วนะคะปืน” หญิงสาวขยับริมฝีปากบอกเสียงตะกุกตะกัก เธอทำให้เขานานเกือบชั่วโมงแต่ไม่มีท่าทีว่าชายหนุ่มจะเสร็จสักที ในขณะที่เธอเสร็จสมสามรอบได้ “ของเธอมันหลวมไง ถึงทำให้ฉันไม่เสร็จสักที!” พรั่ก! “โอ๊ย! ปืนผลักลี่ทำไมเนี่ย!” หญิงสาวโพล่งขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อถูกผลักออกอย่างแรง ทั้งร่างปลิวไปกระแทกกับประตูห้องน้ำจนทรุดนั่งลงกับพื้น เรียวขาที่ไร้เรี่ยวแรงทำให้เธอไม่สามารถพยุงตัวลุกขึ้นได้ในทันที ปืนกันไม่สนใจเสียงเล็กของหญิงสาวเร่งจัดการกับเอ็นใหญ่ที่ปวดหนึบของตัวเองด้วยมือจนปลดปล่อยห้วงอารมณ์สุดท้ายออกมา “..” “หายหัวไปตั้งชั่วโมง ทำหน้าให้มันดีกว่านี้หน่อยสิวะ นี่อะไรหน้ายักษ์มาแต่ไกล” ทันทีที่ปืนกันกลับมายังโต๊ะโซนวีไอพีของผับ พอร์ชเพื่อนคนสนิทเอ่ยแซวขึ้นเสียงขำ ๆ ก่อนที่เพื่อนอีกสองคนจะพากันหัวเราะเยาะกันอย่างสนุก ปืนกันกระแทกตัวนั่งบนโซฟาตัวเดิม พลางยกท่อนขายาวพาดเข่าแกร่งอีกข้างอย่างไม่สบอารมณ์กับรสชาติของเซกส์ที่เพิ่งผ่านมาหมาด ๆ “แม่ง! หลวมฉิบหายทำให้กูไม่เสร็จสักที กูเลยต้องโลกสวยด้วยมือตัวเองเนี่ย!” บ่นอย่างหัวเสีย ก่อนโน้มตัวคว้าแก้วเหล้าบนโต๊ะกระจกขึ้นมากระดกเข้าปากรวดเดียวจนหมด “เอาน่าไอ้ปืนอย่างน้อยมึงก็ได้ปลดปล่อยปะวะ ดีกว่าหน้ามืดตามัวไปฉุดสาวแถวนั้นเอา” ราชันที่นั่งอยู่ด้านข้างพร้อมกับสาวของตัวเองเอ่ยขึ้นอย่างต้องการแซว “อย่าหงุดหงิดไปเลยไอ้เสือ ผับอามึงสาวเยอะจะตายไปเรียกมาใหม่ก็ได้นี่หว่า” “กูหมดอารมณ์แล้วไอ้ไตร” “เออ! พวกมึงได้ข่าวยัง พรุ่งเนี่ยมีอาจารย์คนใหม่เข้ามาทำงานเป็นวันแรก จะมาสอนวิชาอังกฤษแทนอาจารย์อ้อมที่ไอ้ปืนเพิ่งไปฟันมาเมื่อสองวันก่อน” ราชันพูดขึ้นขณะเหล่าเพื่อนกำลังนั่งดื่มกับสาว ๆ ของตัวเองกันอยู่ มีเพียงปืนกันเท่านั้นที่นั่งดื่มคนเดียว “เพิ่งรู้ที่มึงเนี่ยแหละ แล้วทำไมต้องมาสอนแทนอาจารย์อ้อมวะ” ไตรถาม “ได้ข่าวว่าถูกผัวซ้อมจนอาการสาหัสนอนไม่ได้สติอยู่โรงพยาบาลอะดิ” “อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะมึงไอ้ปืน” พอร์ชหันไปถามปืนกันอย่างคาดเดาได้ “ช่วยไม่ได้ร่านมาอ่อยกูถึงที่เอง กูเลยจัดให้หายคัน แล้วยังเสือกโง่ให้ผัวตามมาเจอถึงที่คอนโดกูอีก” ปืนกันเหยียดยิ้มพูดอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน “มึงนี่ก็รอดตีนผัวอาจารย์อ้อมมาได้เนอะไอ้สัส!” ราชันว่าเสียงขำ ๆ “ใครจะกล้าทำอะไรมันวะไอ้ราชัน แม่ง! พ่อเป็นมาเฟียเจ้าของสนามแข่งรถชื่อดัง ไม่เท่านั้นยังมีเหล่าบรรดาอาที่เป็นมาเฟียใหญ่อีก ใครกล้าทำก็ให้มันรู้ไปดิ” ไตรว่าเสริม ปืนกันกระตุกยิ้มมุมปากบาง ๆ อย่างพึงพอใจกับอำนาจที่ตัวเองมี ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นจิบเบา ๆ อย่างสบายอารมณ์ต่างจากวินาทีก่อน “แล้วอาจารย์คนใหม่ผู้ชายผู้หญิงวะ?” ไตรถาม “น่าจะผู้หญิงนะ สวยว่ะแต่ดูจืดไปหน่อย” ราชันตอบ “มึงเห็นหน้าแล้วว่างั้น?” “น้องรหัสกูบอกมาอย่างนั้นนะ” “สวยแต่จืดงั้นก็ฟันธงไว้เลยว่ายังไม่มีแฟน” ไตรว่า “กูนึกอะไรสนุก ๆ ออกแล้วว่ะ” ราชันเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจ “อะไรของมึง” พอร์ชถาม “ไอ้ปืนพนันกับพวกกูปะ?” “มึงเหมารวมเลยเหรอวะไอ้ราชัน! ถามพวกกูยังเนี่ย” ไตรถามกลับเสียงสูง “ว่ามา” ปืนกันเอ่ยขึ้นก่อนที่ราชันจะตอบอะไรไตรกลับไป หากข้อเสนอของราชันสนุกอย่างที่ว่าและคุ้มค่าต่อการลงทุน เขาก็พร้อมตอบตกลงอย่างไม่ลังเลใจ “ภายในหนึ่งอาทิตย์ถ้ามึงทำให้อาจารย์คนใหม่หลงรักแล้วก็ยอมให้มึงเอาได้ พวกกูทั้งสามคนยอมจ่ายให้มึงคนละสิบล้าน แต่ถ้ามึงทำไม่ได้มึงต้องจ่ายให้พวกกูคืนสิบเท่า หรือถ้ามึงขอเพิ่มเวลามึงจะถูกหักเงินพนันตามจำนวนวัน” ราชันอธิบาย “ได้ดิ กูตกลง” รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าอันหล่อในทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more