พี่ชาย My brother

ถือว่าเริ่มได้ดี

พี่ชาย [My Brother]

บทที่ 08

คืนแรกของที่นี่ ถือว่าเริ่มได้ดี พ่อกับแม่ใจดีมากๆ ส่วนหมาหัวเน่ายังลูกชายเขา ก็ได้แต่จ้องฉันตาเขียวปั้ดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แล้วจะมีคาถากายสิทธิ์อย่างหนึ่ง ที่เอาไว้ใช้ปราบไอ้พี่เมษ นั่นก็คือ "พี่ต้องเสียสละให้น้อง" ในห้องมีทีวีอยู่เครื่องหนึ่ง ฉันรู้สึกเบื่อๆ ก็เลยลุกขึ้นไปเปิดดู

"เฮ้ย เดี๋ยว 2:30 ทุ่มจะดูบอลนะ" นั่งอยู่โต๊ะคอม มุมอับๆ ในห้องสีชมพู ยังจะตะโกนมาอีก

"อื้อ" ตอนอยู่ที่บ้านฉันอยากดูช่องนี้มากๆเลยนะ แต่ยัยน้ำขิงสิ บ้าผู้ชาย ชอบดูละครช่องซีซี นักแสดงก็ห่วยแตก เนื้อเรื่องก็ไม่สนุก มีดีแค่ไหนนักแสดงหล่อแค่นั้นเอง ทนดูอยู่ได้ มาอยู่แบบนี้ก็ดีไปอีกอย่าง ฉันนั่งดู ละครจนเพลิน พอถึงเวลาที่คุยกันไว้กับไอ้พี่เมษ มันก็ลุกขึ้นมาทวงสิทธิ

"เฮ้ยอะไรอ่ะนกำลังสนุกเลยอ่ะ" ฉันหันไปโวยทันที ก็คนกำลังดูอยู่ไง มาถึงก็มาเปลี่ยนช่อง ไม่บอกไม่ตอบสักคำ ไม่มีมารยาทเลย (มีนใจเย็นนี่ห้องเค้าเว้ย)

"นี่ห้องฉัน ฉันจะเปิด จะปิด หรือจะดูลุงตู่ มันก็เรื่องของฉัน" เดี๋ยวก็ได้โดนปรับทัศนคติกันพอดี แล้วมันก็นั่งดูหน้าตาเฉย แต่มีหรอคนอย่างนี้จะยอม ไม่มีวันซะหรอก ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบรีโมท กดเปลี่ยนไปที่ช่องละครของฉัน

"เห้ย !! คนกำลังดูอยู่อะ ทำงี้ได้ไง"

"เมื่อกี้ฉันก็ดูอยู่ นายยังทำได้เลย ทำไมฉันจะทำไม่ได้"

"ก็นี่มันห้องฉัน นี่มันบ้านฉัน เธอเป็นใคร ออกไปเลยนะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย" ถึงที่พูดมาจะถูก แต่บอกได้เลยว่า ไม่แคร์นะคะในจุดนี้ ไอ้พี่เมษเดินดิ่งๆ เข้ามากดเปลี่ยนช่อง อ้าวๆ ไม่กลัวกันเลยงั้นสิ ฉันก็ยอมที่ไหน หยิบรีโมทขึ้นมาเปลีายนช่องก่อนที่ไอ้พี่เมษจะเดินไปถึงเก้าอี้เหมือนกัน

"มันจะล้ำเส้นกันเกินไปแล้วนะ นี่ห้องฉัน ทีวีนี้ก็เป็นสิทธิ์ของฉัน เธอมันแค่คนอาศัย ฉันดูช่องไหนเธอก็ต้องดูช่องนั้น" ฉันยืนเป็นเบะปากฟังคนบ้า พร่ำเพ้อพรรณนา ฉันไม่สนหรอกนะ ว่าความจริงมันจะเป็นยังไง เพราะตอนนี้ ฉันถือเป็นสมาชิกคนหนึ่งในบ้าน มีสิทธิ์เท่าเทียมกัน กับไอ้พี่เมษ อ้าว คราวนี้เปลี่ยนช่องเสร็จมันถือรีโมทไปด้วยว่ะ ไม่รู้อะ ถ้าฉันไม่ได้ดู มันก็ต้องไม่ได้ดู ฉันเดินฉับๆ เข้าไปปิดทีวี แล้วหันไปยักคิ้วให้คนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ เสียงแหกปากเชียร์เงียบกริบด้วยความเหวอ

"อ้าวเห้ย กำลังทำประตูเลยนะเว้ย ทำงี้ได้ไงวะ" เรื่องของฉันที่ต้องแคร์รึไง มันก็ไม่ละความพยายามนะ ลุกมาเปิดดูต่อ มือก็ไม่ปบ่อยรีโมทด้วย

"ถ้าปิดอีกเจอดีแน่" มันหันมาชี้นิ้วขู่ฉัน แต่บอกเลยถ้ากลัวก็หมาอะ ฉันขยับเข้าไปที่ทีวีอีกครั้งแล้วดึงปลั๊กออก จากนั้นก็เดินทอดน่องไปทิ้งตัวลงบนที่นอน

"เห้ยๆๆ"

"อยากลองดีหรือไง" อยู่ๆ มันก็กระโดดขึ้นมาบีบคอฉันบนเตียง ใจเย็นเห้ย

"ปล่อย ออกไปเลยนะ"

"จะให้ออกไปไหน นี่มันห้องฉัน คนที่ต้องออกไปน่ะมันธอต่างหาก" ฉันไม่คิดเลยนะว่า คนที่ฉันเคยคลั่งไคล้มันจะเป็นแบบนี้

"มาอยู่บ้านผู้ชาย นอนด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ ไม่กลัวรึไง" เปลี่ยนโหมดเร็วมาก จากสายตาอาฆาต เป็นสายตาหื่นๆ เนี่ย ไม่มั้งไม่ คิดอย่างนั้นมั้ง

"จ...จะทำไรอะ"

"ไม่รู้สิ ปกติปวดแขน ปวดข้อมือ มีคนมาอยู่ด้วยแบบนี้"

"กรี้ดดดดดดด" พูดแบบนี้คือต้องส่งสัญญาณ เรียกร้องความสนใจแล้วอะ แม่กับพ่อพากันเดินมาที่ห้อง และแน่นอน ภาพที่เห็นคือ ไอ้พี่เมษกำลังบีบคอฉันอยู่บนเตียง

"นี่เมษแกล้งน้องอีกแล้วเหรอ"

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย" สมน้ำหน้า โดนทั้งพ่อทั้งปม่รุมด่า

"พ่อ แม่ ยัยนี่ไม่ใช่ลูกพ่อกับแม่สักหน่อย ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับเราเลย"

"อะไรของเมษเนี่ย"

"ถ้ายัยนี่เป็นน้องผมนี้จริงๆ ผมขอดูใบเกิดได้ไหมล่ะ" จั่วเจอใบนี้ ฉันก็ไปไม่เป็นว่ะ จะว่าไป แล้วเรื่องวันเกิด ปีเกิด ใบเกิด หรือเรื่องอื่นๆที่ เป็นข้อมูลพื้นฐาน ของฉัน มันจะเปลี่ยนไปด้วยหรือเปล่า ถ้านายเมษไม่พูดขึ้นมา ฉันก็ลืมไปแล้วเหมือนกัน

"อะไรของแกเมษ ทำตัวเป็นเด็กไปได้ แกจะเข้ามหาลัยอยู่แล้วนะ"

"ได้มั้ยล่ะพ่อ"

"เฮ้อ เอ้าถ้าอยากจะดูก็ตามมา" ฉันเองก็อยากจะรูเหมือนกันเลยตามไปด้วย ปรากฏว่าข้อมูลทุกอย่าง บอกว่าฉัน เป็นลูกของบ้านนี้จริงๆ เวทมนตร์นี่มันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์ของแท้เลยนะเนี่ย พอกลับมาที่ห้องแล้ว ฉันลองหยิบบัตรประชาชนขึ้นมาดู ข้อมูลบนบัตรประชาชนก็เหมือนกัน ไม่รู้ว่าที่บ้านจะเป็นไงบ้าง ไม่มีฉันแล้ว ยัยน้ำขิงจะอยู่ยังไง

ฉันรีบตื่นแต่เช้า พอแอบเห็นว่าในห้องมีห้องน้ำในตัว ก็จะถือโอกาสตื่นมาแล้วใช้ก่อนนั่นแหละ ฉันก็อาบน้ำ ล้างหน้า ร้องเพลง ทำธุระในห้องน้ำอยู่เพลินเพลิน อยู่ๆก็ได้ยินเสียงทุกประตู

ูปั้ง ! ปั้ง ! ปั้ง !

"เห้ยเร็วๆ ไม่ไหวแล้ว"

"ปวดขี้เหรอ"

"เออ" ดีเลยสิ ต้องแกล้งให้เข็ด ชอบแกล้งคนอื่นแล้วใช่ไหม

"รอแป๊บนะใกล้จะเสร็จแล้ว"

"เออๆ เร็วๆ" เร็วอะไรล่ะ ฉันค่อยๆ หยิบขันขึ้นมาตักน้ำราดลงที่พื้น จับสบู่เหลวขึ้นมา เทลงที่ขา ที่แขนแล้วถูอย่างปราณีต โห้ยสบายใจ

ปั้ง ! ปั้ง ! ปั้ง !

"เร็วๆดิเห้ย หลับอยู่ในห้องน้ำหรือไง" ไอ้พี่เมษร้องเสียงหลง 5555 สะใจ

"ก็บอกว่าแป้บนึงไง"

"โอ้ยไม่รอแล้วไปเข้าข้างนอกก็ได้วะ" ศึกชิงห้องน้ำถือว่าฉันได้คะแนนมาหนึ่งแต้ม พออาบน้ำเสร็จก็จัดการแต่งตัว แล้วเดินออกมากินข้าว ทุกอย่างที่นี่ มีของที่เป็นของฉันเกิดขึ้น รองรับเรียบร้อยแล้ว ทั้งเสื้อผ้านักเรียนเข้าของเครื่องใช้ เครื่องสำอางครีมต่างๆ รวมไปถึงหนังสือเรียนด้วยเช่นกัน

"เมษเร็วๆ เดี๋ยวก็ไปสายกันหรอก" เสียงแม่ร้องเรียก ชักชาลีลาอยู่ได้ ฉันกินข้าวเสร็จแล้วก็ออกมารอไปโรงเรียน แม่บอกว่าฉันไปโรงเรียนกับพี่ชายคนดีทุกวัน

"มานั่งทำอะไรตรงนี้"

"รอไปเรียนไง"

"รอใคร"

"บ้านนี้ทั้งบ้านมีใครเรียนบ้างล่ะ" ถามโง่ๆ

"ไม่ได้ต้องไปรับน้องโบว์" หูย มีใครเอาด้วยหรอนิสัยอย่างนี้

"ก็ได้" อยากจะลองดีใช่มั้ย พอไอ้พี่เมษจูงรถออกมาก็ได้จังหวะแม่เดินออกมาจากบ้านพอดี

"แมมมม่" แหกปากไปสิ

"อะไรกันอีก"

" ก็พี่เมษอะแม่ เค้าไม่ให้มีนไปด้วย เค้าบอกว่า...เค้าจะไปรับสาว" ไอ้พี่เมษทั้งแยกเขี้ยวยิงฟังใส่ฉัน 5555 ส่วนฉันที่ยืนอยู่หลังแม่ก็แลบลิ้นปลิ้นตาหลอกสบายใจ

"เมษ จะมีแฟนแม่ไม่ว่า แต่ก็ต้องให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวมากกว่าด้วย"

"ก็ยัยนี่เป็นใครก็ไม่รู้อ่ะ"

"ทำไมพูดแบบนี้ให้แม่ได้ยินอีกแม่จะโกรธแล้วนะ พาน้องไปด้วย แม่ต้องไปทำงานแล้ว" สุดท้าย ก็ต้องยอมแบ่งฉันมาเรียนด้วย จะว่าไป บ้านไอ้พี่เมษก็ไกลจากโรงเรียนเหมือนกันนะเนี่ย

"เอ้า จอดทำไมอะ" ก็ขี่มาอยู่ดีดีก็จอดเฉย ยังไม่ทันจะถึงโรงเรียนเลย

"กรุณาลงจากรถด้วยครับ เส้นทางข้างหน้าจะถึงบ้านน้องโบว์แล้ว"

"แล้วฉันจะไปยังไงอ่ะ "

"ก็...โบกรถเมล์ แท็กซี่ ไม่ก็เดินหาวิน ถ้าจะเอาที่ชวนเลยก็...เดินไป" จะทิ้งกันง่ายๆ เลยหรอวะ ไม่เอาไม่ลง เป็นตายยังไงก็ไม่ลง

"ลงไปสิ"

" ไม่ "

"จะไม่ลงใช่มั้ย"

"ไม่ลง "

"ได้" เห้ยๆ จะทำไรวะ อยู่ๆ มันก็ลงจากรถ ตั้งขาตั้งแล้วก็...เหวออออ อุ้มฉันโยนลงไปที่พื้น เห้ย นี่ผู้หญิงนะเว้ย

"โชคดีนะ"

"เดี๋ยวสิโว้ย จะฟ้องแม่แน่ล่ะ" แหกปากไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก มันขี่ออกไปไกลแล้ว โอ้ยขาก็เจ็บไปเลยทีนี้ โยนซะแรง ฉันค่อยๆ ประคองตัวเองลุกขึ้น แล้วมองหาหนทางที่จะไปให้ถึงโรงเรียน

"มายืนทำไรตรงนี้มีน" ฉันหันไปมองคนที่แวะทัก จำได้แม่นเลยไอ้เหี้ยพี่มอสเพื่อนไอ้พี่เมษ

"เอ่อ..." ตอนนี้ฉันเป็นน้องของไอ้พี่เมษนี่หว่า

"พี่เมษทิ้งไว้ข้างทาง บอกจะไปรับสาว"

"ไอ้เมษนี่มันจริงๆ เลย น้องน่ารักขนาดนี้ทิ้งได้ไงวะ นี่ยังดีนะที่มันทิ้งไว้ข้างทาง"

"ดีอะไร"

แเพราะถ้าทิ้งไว้กลางทาง จะกลายเป็นโปเตโต้" เอ่อออ...ช่างมันเหอะเนาะ มุกส้นตีนนี่อะ

"ไปๆ ไปกับพี่ก็ได้" สรุปคือฉันก็ไปกับไอ้พี่มอส ต่อให้ก่อนก็แล้วกัน เราต้องเจอกันอีกหลายยก ไอ้พี่เมษ. . .