ไฟรักเร่าร้อน?EP.3.2 ความเมาเป็นเหตุสังเกตุได้-2
1760 Words
“อ้าว ถามทามมายไม่ตอบอ่า มากับใครนี่ใคร”
ดวงตาสวยที่ใกล้จะปิดเต็มทีพยายามเบิกตามองผู้ชายหน้าหล่อที่นั่งนิ่ง ๆ จิบบรั่นดีไม่พูดไม่จาอยู่บนโซฟาข้าง ๆ
“โอ๊ะ คุณคิณ อัคนี นี่นา”
ตาที่ใกล้จะปิดเบิกกว้างอย่างตกใจมือเล็กเรียวยกขึ้นป้องปากก่อนจะลุกขึ้นเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนตักคิณแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาน้ำฟ้ากับเจนนี่ถึงกับเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน ก่อนที่ท่อนแขนเรียวสวยจะยกขึ้นคล้องคอคิณเอาไว้หลวม ๆ วงหน้างามซบลงที่ซอกคอหอมกรุ่นโดยที่คิณไม่มีทีท่าจะผลักไสเธอเลยสักนิดเขายังคงนั่งนิ่งๆให้ร่างบอบบางของเอยจับนู่นแตะนี่ได้ตามอำเภอใจ หึ ลวนลามซะให้พอแม่สาวขี้เลื้อย
“อะ เอ่อ คุณคิณรู้จักเอยด้วยเหรอคะ”
น้ำฟ้าเอ่ยถามคิณเสียงสั่น ๆ ด้วยความโมโห นังเอย นังบ้าแกกล้าดียังไงมาแตะว่าที่ผัวของฉัน นึกเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจอย่างโกรธเคือง แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ณ จุด ๆ นี้เธอต้องสำรวมท่าทีก่อนเดี๋ยวผู้ชายตื่น
ในขณะที่คิณไม่ตอบคำถามของน้ำฟ้าเขาได้แต่คอยจับมือบางที่แตะไปทั่วตัวเขาไม่หยุดก่อนจะเอ่ยเสียงเข้มปรามคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักกว้าง
“เอย อย่าซนอยู่นิ่ง ๆ”
มือใหญ่จับแขนเรียวออกจากหน้าอกแกร่งเมาแล้วเลื้อยจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้
“คุณคิณ มาเดตกับน้ามเน่าหรอ คบกันหรอ”
คนเมาถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจทั้ง ๆ ที่เธอไม่สิทธิ์อะไรแค่คนแอบชอบเขาแต่น้ำเสียงที่ถามออกไปเจือด้วยความน้อยใจอย่างปิดไม่มิด หน้าสวยมุ่ยลงปากยื่นอย่างกำลังงอนคนตรงหน้า
“เปล่านี่ ไม่รู้จักกัน เขามานั่งด้วยเฉย ๆ”
คิณตอบกลับร่างบางบนตักด้วยเสียงนุ่มทุ้ม มือก็ยกบรั่นดีขึ้นจิบจนหมดแก้ว ก่อนจะวางลงบนโต๊ะแล้วเหลือบมองหน้าสวยเฉี่ยวที่กำลังทำหน้ามุ่ยอยู่ตอนนี้
“ดีแล้วที่ม่ายรู้จักกาน คุณคิณอย่าไปคบกับมานนะ มานนิสัยเสีย วันนี้จะตบเอยด้วยอะ”
คนเมาเอ่ยปากฟ้องคนตัวสูงก่อนที่จะซบหน้าสวยลงที่อกกว้างอย่างออดอ้อน
“นี่เอย มันจะมากไปแล้วนะ”
น้ำฟ้ายื่นมือมาหมายจะกระชากร่างบางบนตักคิณให้ลุกขึ้นแต่คิณกลับเบี่ยงตัวหลบอย่างไวทำให้มือที่ยื่นมาชะงักค้างกลางอากาศก่อนจะค่อย ๆ ตกลงแนบกับลำตัว
“อย่ามาแตะต้องเอย แล้วคุณจะไปไหนก็ไปผมรำคาญเต็มทน นั่งพูดคนเดียวอยู่ได้ไม่เบื่อเหรอครับ”
น้ำเสียงดุดันเอ่ยเตือนออกมาก่อนที่จะเอ่ยปากไล่คนที่นั่งอยู่ข้างๆตรง ๆ อย่างไม่อ้อมค้อม
“นี่คุณคิณไล่น้ำฟ้าเหรอคะ?”
น้ำฟ้าเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาไม่คิดว่าคิณจะไล่เธอตรง ๆ แบบนี้นั่งกับเขามาตั้งนานก็ไม่มีทีท่าจะไล่เธอเลยสักนิดพอนังเอยมาเขาก็ไล่เธอทันที เพราะมันคนเดียวคอยดูนะสักวันฉันจะตอบแทนแกอย่างสาสม น้ำฟ้าเชิดหน้าขึ้นสะบัดผมแบบนางร้ายในละครก่อนจะเดินนวยนาดออกไปไม่หันหลังกลับ ในขณะที่คนเมายังคงซุกซบใบหน้าที่หน้าอกแกร่งของคิณไม่ยอมผละไปไหน
“ฮ่า คุณคิณเจ๋งอะ พูดทีเดียวนังมารร้ายไปนู่นเยย โสมน้ามหน้ามานแอ๊บเก่งดีนัก”
คนเมาเอ่ยปากชมพลางชี้ไม้ชี้มือไปทางน้ำฟ้าที่สะบัดก้นเดินห่างออกไป และไม่ทันที่คิณจะได้ตั้งตัวเอยก็ก้มลงจูบคิณทันที ริมฝีปากนุ่มนิ่มกรุ่นไปด้วยกลิ่นไวน์จูบแผ่วเบาไปบนริมฝีปากหนาอย่างรวดเร็วก่อนจะผละออก
“อะ นี่รางวานสามราบคนเก่ง คิก คิก”
เสียงยานคางเอ่ยบอกแผ่วเบาก่อนจะหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ
“ให้รางวัลจริง ๆ เขาต้องทำแบบนี้ เมื่อกี้นี่มันเด็ก ๆ เขาทำกัน”
มือหนาโน้มคอคนบนตักลงมาก่อนจะกดจูบแผ่วเบาลงบนปากสวยนุ่มนิ่มนั้นลิ้นหนาไล้เลียดูดชิมริมฝีปากภายนอก ก่อนจะแทรกเรียวลิ้นเข้าไปควานหาความหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าข้างในปากของเอย รสชาติของไวน์จากเธอผสมบรั่นดีจากของเขาทำเอาเอยมัวเมาในรสสัมผัสที่ได้รับ จนเผลอจูบตอบเจ้าของตักที่เธอนั่งอยู่อย่างเงอะงะ จนกระทั่งเขาถอนจูบออกเธอก็มองตามริมฝีปากที่ถอดถอนไปด้วยตาปรอยอย่างแสนเสียดาย
ด้านนอกนั้นเจนนี่ยืนตาโตอ้าปากค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้า โอ๊ะ แม่เจ้า ลูกกะเทยมันแน่อีกแล้ว มันใจกล้าไปจุ๊บคุณคิณก่อน แล้วคุณคิณเขายังจับมันจูบปากอย่างดูดดื่มอีก โอ๊ย กะเทยอิจฉา นังเพื่อนเลว นังเพื่อนทรยศ วิ่งมาแอบฟินก็ไม่บอกทิ้งให้กะเทยยืนเหงาอยู่ได้แต่ตอนนี้ต้องจับแยกก่อนที่มันจะเตลิดเลื้อยคุณเขาจนเสียตัวให้มันก่อน ฉายาเมาแล้วเลื้อยนี่นางไม่ได้มาเล่น ๆ นะดูมันสิเลื้อยไปเต็มตัวคุณเขาเลย อีตาคุณคิณก็ดี๊ดีไม่ห้ามมันเลยสักนิด
“อะ เอ่อ เอยแกหายไปไหนมาฉันตามหาตั้งนานแหนะ ปะ กลับโต๊ะเราเหอะ”
เจนนี่แสร้งทำเป็นว่าตามหาเพื่อนไม่เจอจนต้องออกตามหาทั้ง ๆ ที่จริงเธอยืนแอบมองเพื่อนโดนจูบตั้งนานสองนาน
“ครายอ่า อ้าวเจนนี่เพื่อนเยิฟหายปายไหนมาอ่า”
เมื่อหันมาเจอเพื่อนรักมือก็ตะปบหน้าสวยไว้ก่อนจะเพ้อออกมาอีกแต่ก็ยังไม่ยอมลุกขึ้นมาจากตักคิณสักที นังนี่มันร้ายดูสิคะทุกคนเกาะติดผู้ไม่ห่างเชียวเพื่อนมามันยังไม่ยอมลุกอะคิดดู
“ปะกลับโต๊ะเราเหอะ นังเบนมันโทรตามละเนี่ย”
เจนนี่บ่นกระปอดกระแปดมือก็พยายามดึงร่างบอบบางที่เกิดมาพยศเมื่อน้ำเมาเข้าปากไม่ยอมลุกตามแรงดึงเพื่อนเลย
“ง่ะ เอยจะอยู่นี่ นอนนี่ นี่นุ่ม ๆ เนี่ย ๆ คูมคิณงาย”
เอยจิ้มนิ้วเรียวไปบนอกแกร่งก่อนจะซบหน้าสวยลงไปอีกรอบ โอ๊ยอีเอย อีดอกมึงเมาแล้วเลื้อยลำบากกูมากค่ะ มือนี่เกาะแน่นอย่างกับปลิงดึงยังไงก็ไม่ยอมออกเจนนี่บ่นในใจจนในที่สุดเธอก็ดึงร่างบางบนตักคิณ ลอยหวือติดมือมาจนได้
“เอ่อ เจนนี่ขอโทษแทนเอยด้วยนะคะคุณคิณที่เอยมารบกวนเวลาสุนทรีของคุณคิณ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ”
เจนนี่ก้มหน้าก้มตาขอโทษก่อนจะลากเพื่อนกลับไป ซึ่งคนที่ถูกลากก็โวยวายยกใหญ่ ในขณะที่คิณ โคลงศีรษะน้อย ๆ ตอบรับคำขอโทษนั้น
“เจนนี่มึงจาลากกูปายหนาย นั่นคูมคิณ กูจะหาคูมคิณ งื้อ”
หน้าสวยเบะปากที่ถูกขัดใจก่อนจะงอแงร้องไห้เสียงงุ้งงิ้งออกมา
“มึงจะบ้าเหรอลูกกะเทย พอเลยมึงพอพักก่อนอย่าไปกวนคุณเขาแค่นี้มึงก็ล่วงละเมิดเขาไปหลายทีแล้วอีดอก”
เจนนี่บ่นให้เพื่อนก่อนจะลากกลับมาจนถึงโต๊ะด้วยความเหนื่อยและทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรง
“ห้องน้ำบ้านพวกมึงอยู่ประเทศเกาหลีหรือไง อีเอย อีเจน หายไปเป็นชั่วโมงกูก็รอเหมือนหมาหงอยไปเหอะ บอกนี่มาหายไปไหนมา ห้ามบิดพูด”
เบนนี่บ่นให้เพื่อนสาวอย่างโมโหนิด ๆ ไปเข้าห้องน้ำห่าไรนึกว่าตกท่อส้วมตายห่าไปแล้วทั้งคนยังดีอยู่และคนเมาเหมือนหมา
“โอ๊ย อีเบน มึงรู้มะลูกมึงไปวีนอีน้ำเน่าหน้าแบ๊วมากับไปล่วงละเมิดผู้ชายมาอีดอก ใจกูนี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มกลัวใจคุณคิณจะให้บอดีการ์ดเขาเหวี่ยงมันออกมาแต่ที่ไหนได้แม่งไปดูดปากกันเฉย ลูกมึงมันแน่จริง ๆ อีเบนกูยอมใจ”
“เดี๋ยว ๆ นะมึงช้าก่อน คิณไหน อย่าบอกนะว่าคิณ อัคนี”
เบนนี่ถามเสียงหวีดว้ายยกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ
“เออ จะคิณไหนล่ะ มีคิณเดียวมะ คิณ อัคนี”
เจนนี่ตอบกลับเพื่อนอย่างโมโหไม่หายยังดีนะที่นี่ห้ามนักข่าวเข้ามาเด็ดขาดไม่อย่างนั้นนะนังเอยข่าวแกจูบกับคุณคิณ แพร่สะพัดไปไวเหมือนไฟลามทุ่งแน่ ๆ
“โอ๊ย กูจะเป็นลม เพื่อนมึงไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงก๋ากั่นไปจูบเขาแบบนั้น”
เบนนี่ถามอย่างสงสัยก่อนจะผินหน้าไปมองคนที่นอนหลับฟุบไปกับพนักโซฟาอย่างพินิจพิจารณา
“มึงก็รู้เพื่อนมึงมันเลื้อย ยังดีนะที่กูเข้าไปห้ามทันไม่งั้นกูว่าคุณคิณได้เสียตัวให้อีเอยแน่ ๆ กูฟันธง”
เจนนี่ทำหน้ามั่นอกมั่นใจเต็มที่ว่าเพื่อนเธอต้องไปแต๊ะอั๋งเขาจนเตลิดแน่ ๆ
“พอ ๆ ๆ กลับกันมึงกูปวดหัวกับมันรีบออกไปก่อนที่มันจะตื่นมาเลื้อยอีก ไปมึง”
เบนนี่รีบพยุงเอยขึ้นมาก่อนจะประคองกอดเอวบางที่ยืนแทบไม่อยู่รีบกลับคอนโดไปพรุ่งนี้มีเคลียร์กันยาวนังลูกกะเทย
ในขณะที่โต๊ะที่เอยเพิ่งจากมา คิณ ยังคงนั่งจิบบรั่นดีต่อเงียบ ๆ ใจกระหวัดคิดไปถึงเจ้าของเรือนร่างบอบบางนุ่มนิ่มหอมกรุ่นละมุนจมูก อืม อกเป็นอก ก้นเป็นก้น แค่คิดเจ้าลูกชายที่อยู่ภายใต้กางเกงก็ดันแข็งขืนขึ้นมา
อืม ไม่ไหวต้องหาที่ระบายมือหนาหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกหาลูกน้องคนสนิทไม่นานเขาก็เดินออกไปจากผับแห่งนี้ทันที
- Writer
