เขาไม่รอให้มาเปิดอีกแล้ว เท้ายันประตู ไม่จำเป็นต้องรอกุญแจสำรอง เพราะอารมณ์โกรธ เขาเดือดจนสุดจะทน เสียงเท้าถีบประตูดังลั่น ร่างกายของเธอสั่น รีบวิ่งหนีเข้าไปแอบในห้องน้ำ ทรุดกายลงกับพื้น ยกมือกอดตัวเองสั่นสะท้าน
ประตูเปิดออกร่างสูงใหญ่วิ่งเข้าไป สายตากวาดไปรอบห้องเห็นเงาลางๆ ในห้องน้ำเขารีบเดินตรงไป
“ออกมาซะ ถ้าเธอไม่ออกมาเธอได้ตายจริงๆ แน่!”
เอมม่าสะดุ้งกับเสียง สายตาสะดุดเข้ากับปืนที่เขากำลังถืออยู่ในมือ ดวงตาเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“ฉันยอมแล้วลุคส์คะ อย่าทำอะไรเอมม่าเลย...”เธออ้อนวอนรีบออกมาจากห้องน้ำทรุดกายลงกอดขาแน่น
ชายหนุ่มสะบัดท่อนขาออกจากการเกาะกุม ย่อกายลงบีบคางมนไว้พร้อมกับเหยียดยิ้มออกมาราวกับปีศาจใบหน้าที่เคยหล่อคมเข้มบัดนี้เต็มไปด้วยความน่ากลัว
“อย่าทำอะไรเอมม่าเลยค่ะ เอมม่ากลัวแล้ว...”
“ใครบอกให้เธอมาที่นี่เอมม่า!”เขาถามเสียงกร้าว
“ไม่มีค่ะ เอมม่ามาที่นี่เอง... ฮือๆ
