คาวปรารถนา

อย่าห้าม

“เพอติ๊ด ฟร๊าบ!” (ภาษาฝรั่งเศสแปลว่าไอ้หลั่งเร็วหรือไม่อึด) อาวุธด่าเพื่อนรุ่นน้องอย่างหมั่นไส้ ด้วยความสนิทสนม

“แปลว่าอะไรคะ ?” คนไม่เข้าใจเอ่ยถามความหมายอย่างอยากรู้อยากเห็น

“อาวุธเขาพูดถึงตัวเอง อย่าสนใจเลยครับลดา”

เมื่อไม่มีใครยอมบอก ลดาก็ไม่ซักไซร้ให้เสียเวลาเพราะเบื่อท่าทางอาวุธที่ดื่มหนักจนหน้าแดง และใช้แขนที่ว่างโอบกอดเธอแบบชิดอกกว้างแกร่งไว้แน่น ราวกำลังแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าผู้ชายทุกคนในร้าน ที่แอบมองคนสวยอย่างภรรยาตัวเองชนิดไม่เกรงใจผู้เป็นสามี รวมถึงโดมินิคเพื่อนของเขา

หากเป็นเมื่อก่อนลดาคงดีอกดีใจปลาบปลื้มยิ่งนัก แต่ตอนนี้เธอชักจะอยากลองยั่วสามีที่มีของดีอยู่ในมือ แต่ยังชอบไปมั่วกับพวกผู้หญิงหยำฉ่านอกบ้าน 

“พี่วุธคะ ลดาร้อน!เอามือออกไป..ไม่ต้องมากอดหรอกค่ะ”

หญิงสาวเองก็ดื่มไวน์ขาวไปเยอะเหมือนกัน เธอจึงกล้าพูดหรือทำอะไรอย่างใจคิด

“ร้อนงั้นเหรอ? พี่จะซับเหงื่อให้นะ”

แต่คนดื้อรั้นเผด็จการอย่างอาวุธมีหรือจะยอม ยิ่งตอนเมามายด้วยแล้ว ท่าจะยาก! 

เขากอดลดาแน่นกว่าเดิม แถมยังระดมหอมฟอดที่แก้มนวลนุ่มและซอกคอขาวผ่องกลั่นแกล้งเธออีก

“เอ๊ะ!พี่วุธ หยุดเล่นซะที ลดาจะไปล้างมือ”

ร่างบอบบางขืนตัวออกมาคล้ายสะบัด ทำให้เดรสผ้าฝ้ายแบบสายเดี่ยวค่อนข้างหลวม หลุดลงไปกองใต้ฐานอก อวดเต้าทรวงตูมเต่งอวบใหญ่เกินตัว ในบราเซียร์ลายลูกไม้สีเนื้อตัวสวยราคาแพง เป็นบุญตาแก่คนที่กำลังให้ความสนใจคู่หนุ่มหล่อสาวสวยอยู่โดยไม่เจตนา

“อุ๊ย! พี่วุธ!”

ลดารีบรั้งสายแขนเสื้อขึ้นมา เธอแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีด้วยความอับอายผู้คน

ทั้งสามจึงต้องเช็คบิลออกจากร้านทันที เพราะว่าตอนนี้ลดาอารมณ์บูดและอยากกลับที่พักเต็มทีแล้ว

“ลดาที่รัก.. พี่ขอโทษ”

อาวุธเดินไล่ตามภรรยาที่โกรธและไม่ยอมพูดจากับเขาเข้ามาในห้องแบบติดๆ 

ลดายืนจับขอบหน้าต่างที่หันหน้าออกไปทางทะเลอย่างทำอะไรไม่ได้ เมื่อโดนชายหนุ่มเดินต้อนจนติดมุมห้อง

ร่างสูงใหญ่เข้ามากอดเธอจากด้านหลัง อย่างออดอ้อนออเซาะหญิงสาว มือไม้ของเขาก็ไม่ได้อยู่สุข เพราะยิ่งมีแอลกอฮอลล์ไหลวนผสมเลือดที่สูบฉีดในร่างกาย ก็ยิ่งทำให้คนเซ็กส์จัดจ้านรู้สึกคึกคะนอง

“พี่วุธ! อย่านะ”

ร่างแน่งน้อยอรชรพยายามปัดป้องมือใหญ่ที่พยายามถอดทึ้งเสื้อผ้าของเธอออกหมดจนสำเร็จ เวลานี้เขาหื่นแบบไร้สติเหมือนคราวแรกที่พาลดามาเชือดไม่ผิดเพี้ยน

คราวนี้มันต่างกันตรงที่ห้องมีไฟสว่างจ้า แม้ข้างหน้าจะเป็นหาดส่วนตัวที่แหลมยื่นออกมา ไม่มีใครสามารถเดินผ่านเขตหวงห้ามเข้ามาบริเวณนี้ได้ แต่ก็ยังคงมีเพื่อนหนุ่มรุ่นน้องของอาวุธอาศัยในบ้านหลังเดียวกัน 

เธอจึงประหม่าเกรงกลัวว่าชายหนุ่มอีกคนอาจจะมาเห็นหรือได้ยินว่าเธอและเขากำลังทำอะไรประเจิดประเจ้ออยู่ตรงหน้าต่างห้องนอน

“อย่าห้ามพี่ลดา.. ดูซิว่าพี่ต้องการลดามากแค่ไหน อาา!”

อาวุธแอ่นท่อนเนื้อแข็งร้อนที่เขาปลดปล่อยตัวตนออกมาผ่านขอบเอวกางเกงขาสั้นแบบยางยืด เด้งสู้มือเรียวเล็กของลดาที่มีมือใหญ่ตัวเองกุมบังคับให้รูดสาวชักมันขึ้นลงตามความยาวลำหนาซึ่งกำลังกระตุกหงึกหงักรับสัมผัสของเธอ

อาวุธโน้มใบหน้าหล่อเหลา ลงมาจูบปากอิ่มสวยที่เผยอค้างน้อยๆ ตอนเธอจ้องมองท่อนเนื้อขนาดมหึมาล้นมือล้นไม้ ด้วยอารมณ์ใคร่ที่หลงเพริดตื่นตะลึงทุกครั้งยามได้เห็น หรือแตะต้องมัน ลิ้นสากชื้นของเขากวาดต้อนลิ้นเล็กลื่นหวานฉ่ำอย่างกระหาย ขณะเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปล่าเปลือยเหมือนกันกับลดา 

เขาดันขาเรียวของเธอพาดข้ามขอบหน้าต่างที่สูงเลยเอวลดา เพื่อจะสัมผัสเนินเนื้อสดสวยที่แย้มอ้าได้อย่างถนัดถนี่ มือเรียวเล็กของลดาจึงต้องจับขอบวงกบหน้าต่างพยุงตัวไว้ 

อาวุธจ้วงนิ้วที่ลูบคลึงกลีบสวาทจนมันเปียกลื่น และแยงนิ้วเข้าไปในร่องรูเล็กจิ๋ว เข้าๆออกๆ อย่างมีชั้นเชิงด้วยลีลาแสนชำนิชำนาญ 

“อื้มม! อื้ออ!”

เท้าเล็กๆ อีกข้างที่เขย่งพยุงตัวสั่นสะท้าน หัวเข่าเธอมันอ่อนปวกเปียกแทบไม่มีแรงหยัด ได้แต่ระทวยร่างให้เขากระทำตามอำเภอใจ

อาวุธกางขาย่อตัวให้ความเป็นชายอยู่ในระดับเดียวกับกลีบร่องอวบอ้า แล้วเสือกใส่ลำหนาเข้าไปข้างในรอยแยกอย่างช้าๆ

ช้อนบั้นท้ายแน่นหนั่นขึ้นมาสวมรับ ความใหญ่โตที่ กระเหี้ยนกระหายอยากมุดตัวเข้าออกในร่องฉ่ำลึกของเธอ 

เวลาเดียวกันที่บริเวณโขดหินสูงชันโดมินิคพาตัวเองหนีมาให้พ้นจากเสียงครางสนั่นบ้านของผัวหนุ่มเมียสาว พร้อมกับกล้องคู่ใจ  

เขาใช้กล้องเลนส์คุณภาพสูงขั้นเทพ ซูมจับภาพและระดมกดถ่ายเพื่อนหนุ่มรุ่นพี่ ที่กำลังร่วมเสพสังวาสกับภรรยาสาวสวยเซ็กซี่อย่างเมามันส์ คาดไม่ผิดว่าต้องมีเหตุการณ์แบบนี้เพราะรู้จักมักจี่อาวุธมานาน เขาจึงได้ทำการแอบสำรวจที่ทางไว้แล้วล่วงหน้า

“ลดา..”

โดมินิคเผลอเพ้อรำพึงออกมา เขาต้องยอมรับกับตัวเองว่าลดาสวยนอกสวยในชนิดที่หาตัวจับยากมาก เธอถึงสามารถผูกใจชายเซ็กส์จัดอย่างอาวุธและทำให้ยอมแต่งงานด้วยได้

ภาพหญิงสาวแสนงามกำลังถูกสามีของเธอบังคับให้ใช้ปาก กลืนเอาททอนเนื้อขนาดใหญ่กว่าข้อมือเจ้าหล่อนเข้าไป มันบาดตาสะเทือนใจเขานัก

เสี้ยววินาทีหนึ่งโดมินิค ลดกล้องลงและกำหมัดแน่น เมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองรู้สึกเกินเลยกับภรรยาสาวสวยของเพื่อนรุ่นพี่โดยที่เขาเองก็คาดไม่ถึงว่าความรู้สึกนั้นมันจะเกิดขึ้นมาได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ 

ความรู้สึกนั้นมันไม่ใช่แค่เพียงความใคร่ มันคือความสงสารซึ่งปะปนมากับบางสิ่งที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าความชื่นชอบ... 

ลดาในชุดว่ายน้ำทูพีชสีแดงสดกำลังดำพุดดำว่ายในสระว่ายน้ำขนาดกว้างบริเวณสวนข้างบ้านพักตากอากาศแต่เช้าตรู่ เมื่อตื่นขึ้นมาพบตัวเองในสภาพทุเรศทุรัง ร่างกายเหนียวเกรอะกรังไปด้วยคราบน้ำกาม

ค่ำคืนวานนี้เธอถูกอาวุธทารุณกรรมเรือนร่างด้วยเพลิงสวาทร้อนแรง ซึ่งตัวเธอเองก็หลงระเริงคล้อยตามอย่างไม่อาจต้านทานอารมณ์ใคร่เบื้องต่ำได้ 

ตอนนี้ลดารู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดสามีตัวเองจนแยกแยะไม่ออก เธออยากลบเลือนร่องรอยการเสพสังวาสนั้น ให้หมดไปจากความรู้สึก

หากไม่ล่วงรู้ว่าสามีตนเองวิปริตผิดคนธรรมดา สมสู่ไปทั่วกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ลดาคงไม่ทนทรมานจมอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์อย่างนี้

เงือกสาวแสนสวยที่ดำผุดดำว่ายในน้ำนานเกือบชั่วโมง ยอมขึ้นมาจากสระเมื่อเริ่มจะหมดแรง เธอเอนร่างสวยสะคราญในชุดว่ายน้ำน้อยชิ้นที่เปียกชุ่มแนบกลืนเข้ากับสัดส่วนวัยสาวสด นอนหอบหายใจระรวยบนเตียงไม้ริมขอบสระ อวดความงดงามเปี่ยมเสน่ห์แบบธรรมชาติโดยเจ้าของเรือนร่างไม่เจตนา 

และมันก็ช่างปลุกเร้ากำหนัดชายฉกรรจ์อย่างโดมินิค ที่ได้มาพบเห็นเข้าโดยบังเอิญ หลังกลับจากการวิ่งออกกำลังกายริมชายหาดยามเช้า 

“ลดา!”

เขาเผลอเรียกเธอออกมาแบบอัตโนมัติ ทั้งที่อยากแอบมองภาพความงดงามเบื้องหน้าให้นานกว่านั้น

แม้เสียงของโดมินิคไม่ได้ดังมาก แต่มันก็สามารถปลุกเธอตื่นจากพวังความคิดอันแสนวุ่นวายสับสนให้กลับมาสู่สภาพเหตุการณ์ปัจจุบัน

“คุณโดม! เอ่อ ทำไมตื่นเช้าจังเลยคะ ?”

ลดารู้สึกเขินอายสายตาคมกล้าของโดมินิค ถึงเขาจะพยายามเสหลบไม่มองเรือนร่างของเธอ แต่ใบหน้าที่มีสีเรื่อและแววตาหื่นนิดๆ ซึ่งเจ้าตัวปิดปังไม่มิดนั้น  ก็ทำให้ลดารู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเหมือนกัน จนต้องหยิบเอาเสื้อคลุมมาสวมทับแบบลวกๆ

“ผมชอบวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าน่ะครับ.. แล้วลดาล่ะ ทำไมมาว่ายน้ำแต่เช้าตรู่ขนาดนี้ ?”

เขาแอบถามไถ่ อย่างเป็นห่วงเป็นใย ถึงความผิดปกติที่เธอตื่นมาว่ายน้ำเพียงคนเดียว 

“พอดีลดา กลัวดำไม่อยากว่ายน้ำตอนมีแดดน่ะค่ะ”

เธอกล่าวปดออกไป

“คุณโดมหิวรึยังคะ ?”

“หิวเหมือนกันครับ ผมมันคนกินจุซะด้วยสิ ฮึๆ”

พูดพลางทำท่าลูบท้องแข็งๆ ของตัวเองไปด้วย

“เป็นเรื่องธรรมดาของคนที่มีรูปร่างสูงใหญ่กระมังค่ะ พี่วุธก็กินจุเหมือนกันแต่ไม่ยักอ้วน”

ลดาไพล่นึกไปถึงสามี แล้วแอบนึกค่อนแคะในใจว่าจะอ้วนได้ยังไงก็ขานั้นใช้พลังงานในการออกกำลังกามไปเสียเยอะแยะ 

“ถ้าอย่างนั้น เราไปทำอาหารเช้ากันเถอะครับ อาวุธตื่นขึ้นมาจะได้ทานพร้อมกันสามคน!”

โดมินิคชวนลดา เพราะไม่อยากให้เธอเหงาเศร้าอยู่คนเดียว

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวจะสาย”

ทั้งสองเดินเคียงคู่คุยกันไป โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคมเข้มราวพญาเหยี่ยวของอาวุธคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา