“คุณเป็นยังไงบ้าง” เขาถามเธอเพราะเห็นว่าตอนนี้เธอเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นมาทั้งใบหน้าสวย ๆ นั้น
“ยังไหวค่ะ” เธอบอกเขา
นลินญาหายใจแรง สองมือที่กำกันไว้บีบแน่นจนตัวเธอเองรู้สึกเจ็บ คุณกลางชิดใบหน้าลงมาใกล้ ๆ กลิ่นกายเธอที่ช่างหอมยวนใจ
‘หอมจัง กลิ่นกายผู้หญิงคนนี้ เหมือนกลิ่นของหนูมาเลย’ เขาร่ำร้องอยู่ในใจ ก่อนจะเผลอหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ ๆ
เธอหลับตาพริ้ม ตอนนี้เริ่มหายใจหายคอไม่ทั่วท้อง เพราะสารจากยาบางอย่างที่ผู้หญิงใส่เสื้อสีทองนั้นให้เธอกินเข้าไป
“จะเอายังไงนลินญา น้องชายเธอเอายาไปขาย แต่ไม่เอาตังค์มาจ่าย เฮียจงเขาจะเอาเรื่อง สามแสนนะ เฮอะ ๆ... ไม่ใช่น้อย ๆ” เธอบอกหญิงสาวที่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ตรงหน้า น้องชายเธอหายตัวไปเมื่อสองวันก่อนเธอจึงมาตามถึงที่ร้านนวดแผนโบราณของเฮียจงกับเจ๊จรรยา หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ยาย่า
“เจ๊อย่าทำให้อะไรนพคุณมันเลยนะคะ ยังไงนลินจะหาเงินมาให้ ตอนนี้กำล
