ไร่เปื่อมหฤทัย

" แม่ค่ะหนูขอไปเถอะนะคะ " เสียงอ้อนของเขมิกาที่กำลังขอร้องคุณแม่ไปฝึกงานที่ทางภาคเหนือของประเทศไทย เพราะเธอเบื่อกรุงเทพเบื่อการรถติดทุกๆวัน " จะไปทำไมภาคเหนือ ที่กรุงเทพฝึกไม่ได้หรอ แล้วถ้าไปลูกจะไปกับใครเป็นสาวเป็นแส้เดินทางชีวิตคนเดียว " คุณแม่บ่นป่นความเป็นห่วง " โถ่แม่ค่ะ หนูโตแล้วนะให้หนูไปเถอะนะๆน๊า " เธอขอร้องอ้อนวอนสุดความสามารถ มองหน้าผู้เป็นแม่ปรานจนจะร้องไห้จนในที่สุดคุณแม่ก็ทนไลูกอ้อนไม่ไหว " เฮ้อ!! ไปก็ไป " คุณแม่ตกลงเพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยทำตัวเหลวไหล " เย้!ๆๆ ขอบคุณนะคะ รักที่สุดเลย " เธอร้องกระโดดอย่างดีใจ โผล่เข้ากอดผู้เป็นแม่ " แต่ว่า!...ลูกจะต้องโทรหาแม่บ่อยๆเข้าใจไหม? " แม่เอ่ยขอตกลงกับเธอ " ตกลง! ตกลงค่ะ! " เขมิกาก็ตกลงรับคำอย่างเร็วไว้ เช้าวันต่อมาเขมิกาก็รีบสืบหาข้อมูล ที่พัก ชื่อโรงพยาบาลรักษาสัตว์แพทย์ที่เธอจะไปขอฝึกด้วยหาอยู่นานจนในที่สุดก็ได้เจอ " โรงพยาบาลสัตว์ อุ่นไอรัก " เธอรู้สึกชอบที่นี้ทั้งที่ยังไม่เคยเห็นสถานที่จริงเธอรีบโทรหาทางนู้นแล้วได้ทักส่งราละเอียด เกี่ยวกับการขอการฝึกงาน...จนสุดท้ายก็เสร็จทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี " เขมิกา โชติพานิชย์ " นักศึกษาสัตว์แพทย์สาวปี5 ดีกรีดาวคณะ ปีนี้อายุ23ปี สาวน้อยหน้าหวาน ตาดุ ใครๆก็ว่าเธอหยิ่งแต่ถว่าความจริงนั้นเธอนั้นติ๋งต๋อง...... จนเวลาผ่านไปถึง3วันวันนี้ก็มาถึงวันที่เธอจะต้องเดินทาง คุณแม่เขมิกาได้ขับรถยนต์มาส่งที่สนามบิน ณ สนามบิน " ตึก ตึก ตึก ตึก... " เสียงลากล้อกระเป๋าสลับกับเสียงฝีเท้ามากมายที่สนามบิน เขมิกาได้เข้าเช็คอินพร้อมขึ้นเครื่อง " แม่ค่ะ หนูต้องไปแล้วนะไส้หนูจะโทรมาหานะ " " ดูแลตัวเองดีๆนะรู้ไหม แม่รักลูกนะ " ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมน้ำตา... เวลา 20:00 น. เขมิกาก็ได้เดินทางมาถึงทางภาคเหนือสักที " โอ้ย!? เมื่อยตูดจริงๆเลยนะถึงสักทีแต่มืดแล้วต้องหาโรงแรมนอนแล้วล่ะเรา " เธอพูดคุยอยู่ตัวคนเดียว จนในที่สุดเธอก็ได้เดินทางมาถึงโรงแรมชำระร่างกายจนเสร็จ เธอนึกขึ้นได้ว่าต้องรายงานคุณแม่เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์ทักข้อความไปบอกท่านแทนเพราะเห็นเวลาที่ดึกแล้ว เธอทำอะไรนิดหน่อยก็ได้นอนหลับพักผ่อนไปอีก เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางอีก " ตี๊ด!! ตี๊ด!! ตี๊ด!! " เสียงนาฬิกาปลุกของเธอดังขึ้นตอนนี้เวลา 07:30 น. " โอ้ย!!!ตื่นแล้วๆ " เสียงโอดโอยของเธอดังขึ้นจากการตื่น เวลาผ่านไปจนได้เวลาขึ้นรถไปทางโรงพยาบาล เธอได้สอบถามคนแถวนั้นว่ามีคันไหนผ่านไปบ้างสุดท้ายก็ได้รถที่จะไป เธอเดินทางมาถึงหน้าโรงพยาบาลสัตว์โดยทางนั่นนัดเวลาเธอ 10:00 น. แต่เธอมา 10:30 น. แต่ถว่าโชคยังดีที่เขาเข้าใจการเดินทางของเขมิกา ณ โรงพยาบาลอุ่นไอรัก " ก๊อก ก๊อก ขอโทษนะคะที่นัดสัมภาษณ์นักศึกษาสัตวแพทย์ค่ะ ขอโทษที่มาสายนะคะ " " ค่ะไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพี่เรียกหมอก่อนนะ " " พี่พีค น้องนักศึกษาที่นัดไว้น้องมาแล้วนะ " " โอเคๆ พี่กำลังไป " หมอหนุ่มวัยกลางคนใบหน้าตี๋ๆ ใส่แว่น ผิวสีขาวรวมๆคือหล่อตี๋ ได้มานั่งบนโซฟาตรงข้ามเธอเพื่อถาม ความเป็นมาของเธอ จนเวลาผ่านไป15 นาทีการคุยก็จบลง พี่ผู้ช่วยหมอชื่อพี่ฝนได้พาเธอไปที่หอพักนักศึกษา พูดคุยอีกนิดๆหน่อยๆก็ให้เธอสำรวจหอ จนวันเวลาผ่านไป1วันที่เธอวุ่นๆกับการจัดห้องใหม่ทำอะไรกว่าจะเสร็จก็ฟ้ามืด พรุ่งนี้เธอจะเจอกับอะไรบ้างนะ .......