Melon Talk
"ขอนอนนี่ได้ป่ะ"
"ไม่ได้"
ฉันปฏิเสธทันทีที่เขาถามขึ้นมา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเริ่มโพล้เพล้แล้วและที่สำคัญพี่กล้วยยังไม่ปิดร้านแต่ฉันก็ไม่อยากให้เขาอยู่ในนี้นานกว่านี้เพราะกลัวว่าไอ้ขนุนจะสงสัยเอา อีกอย่างไอ้น้องชายฉันคนนี้เรื่องสาระแนต้องยกให้มันเป็นที่หนึ่งในบ้าน
"รีบกลับไปเลย เดี๋ยวพี่ฉันมาแล้ว"
"มาก็ดีจะได้ฝากเนื้อฝากตัว"
"อย่ามาตลก รีบกลับไปเดี๋ยวนี้เลย"
ฉันหยิบกางเกงมิดเดย์ที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาก่อนจะโยนใส่ตักเขาพอดิบพอดี
"ใส่กางเกงได้แล้ว"
เขาโยนทิชชู่ที่ใช้แล้วลงถังขยะก่อนจะลุกขึ้นสวมกางเกงโดยไม่ได้อายอะไรใดๆทั้งสิ้นและเป็นฉันที่ต้องเป็นฝ่ายหันหน้าหนีไปทางอื่น
"เธอแม่งโครตใจร้าย"
"หุบปากแล้วกลับไปซะ หวังว่าจะไม่ต้องเจอกันอีก"
เจอกันครั้งแรกฉันก็เสียเวอร์จิ้น ครั้งที่สองฉันก็ถูกจับกดในบ้านตัวเอง แล้วคิดว่าถ้าเจอกันอีกครั้งฉันจะเหลือรอดมั๊ยล่ะ ไอ้บ้านี่มันหื่นได้ใจจ
