Midday Talk
ผมตื่นแล้วแต่ยังไม่ลืมตาและควานหาคนข้างกายที่หายไป เมล่อนไม่ได้นอนอยู่บนเตียง เธอไม่ได้อยู่ในห้อง...หายไปไหนวะ
"ตื่นแล้วหรอ"
ประตูถูกเปิดออกพร้อมร่างบางเดินเข้ามา สิ่งแรกที่สะดุดตาผมคือรอยยิ้มสดใสของเธอ...แม่งโครตจะน่ารัก! หัวใจผมเต้นกระหน่ำเมื่อเธอเข้ามาใกล้ กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอทำให้เลือดในกายพุ่งพล่านแต่เช้า
"เม"
ผมรั้งเธอนั่งลงบนตักก่อนจะกดจูบลงบนซอกคอขาวและซุกอยู่อย่างนั้นไม่อยากผละออกห่างเลยสักนิด
"ไปไหนมา"
"ไปนอนกับพี่กล้วย"
"ไม่น่าตื่นมาถึงไม่เจอ"
เมื่อวานผมจำได้ว่าตัวเองดื่มไปสามกระป๋องที่สนามแข่งก่อนที่ผมจะบังคับให้ไอ้วิคเตอร์ที่กำลังจะไปทำธุระแวะมาส่งที่บ้านเม แต่มาถึงก็ไม่เจอเมเพราะเธอยังไม่กลับจากมหาลัยเจอแค่พี่กล้วยหอมและเธอก็ชวนผมคุยอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงซึ่งส่วนใหญ่ก็เรื่องของเมทั้งนั้น เพียงสักพักเธอก็ไล่ผมขึ้นมานอนบนห้องเมบอกว่าเหม็นเหล้าแถมยังบ่นชุดใ
