เด็กผมช่างร้าย

ตอนที่ 2 สไมล์คนฮอต

ตอนที่ 2 สไมล์คนฮอต

มหาลัย W

“น้องสไมล์ น่ารักจังเลยครับ”

“น้องสไมล์พี่ขอเบอร์ได้ไหม”

“สไมล์เย็นนี้ว่างไหมไปดูหนังกัน”

“น้องสไมล์ ฿#@#_฿#@@%%”

ถ้าถามว่าเบื่อไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ตอบเลยว่าเบื่อมากกกก เบื่อโคตรๆ

“ไงไอ้ไมล์ฮอตจังนะมึง”

เสียงไอ้ปังดังขึ้นมาขณะที่ฉันกำลังนั่งลงม้าหินตรงข้ามมัน หน้าคณะวิศวะรอเวลาเข้าเรียนคาบเช้า

“เบื่อเหี้ยๆ “

ฉันพูดไปพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะม้าหิน

แม่งเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน มั่วแต่คิดเรื่องไอ้บ้าคนเมื่อคืนที่ผับหลังจากที่ฉันใส่เกียร์หมาวิ่งหนีมันมา ฉันก็ตรงไปที่โต๊ะ บอกไอ้นายกับไอ้ปังว่าฉันจะกลับ พวกมันก็สงสัยที่ฉันรีบกลับ แต่ฉันก็บอกว่าไม่มีอะไรแค่ง่วงๆ

พวกมันคงเข้าใจเลยปล่อยฉันกลับคอนโด แต่หลังจากกลับมาถึงกว่าจะได้นอนก็ปาไปเกือบตี 3 วันนี้มีเรียนเช้าอีกแม่งเอ๊ยยยย!! ง่วงว่ะ!!

ป้าบ!!

“ไอ้สัส!!”

ไอ้เชี่ยนายมันเดินมาถึงก็ตบหัวฉันแล้วนั่งลงข้างๆ ไอ้ปัง ไอ้เหี้ย ถ้า ฉันโง่กว่าเดิม ใครจะรับผิดชอบ

“ตื่นได้แล้วไอ้เวร ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน เมื่อคืนมึงก็กลับก่อนพวกฉันอีกนะไอ้ไมล์” ไอ้นายพูดขึ้นพร้อมกับมองฉันอย่างจับผิดสุดๆ

“ฉันก็ง่วงทุกวัน มึงจะสงสัยห่าไรนักหนา”

ฉันพูดพร้อมกับหลบสาตาพวกมันมึง อย่ามองฉันแบบนั้นสิเพื่อน ฉันยิ่งโกหกไม่เนียนอยู่ เหงื่อฉันแตกแล้วเห็นไหมมม

“ไอ้ไมล์ สายตามึงโคตรตอแหล มีอะไรปิดบังพวกฉันห๊ะ!!”

ไอ้ปังตะโกนขึ้นมาพร้อมกับย้ายมานั่งข้างๆ ฉัน

ถ้ามึงจะเบียดฉันขนาดนี้นะปัง มึงสิงเข้ามาในตัวกูเลยเถอะ - -

“กูจะปิดอะไรพวกมึง มึงคิดมากว่ะ กูแค่ง่วง”

แถสิงานนี้ ใครแม่งจะไปกล้าบอกว่ะ ว่าฉันมัวแต่คิดถึงเรื่องผู้ชายจนนอนไม่หลับ เช้ามาขอบตาฉันเลยดำเป็นหมีแพนด้าแบบนี้ไง

“งั้นแกจะหลบสายตาพวกฉันทำไม” ไอ้นายพูดขึ้นต่อจากฉัน

ไอ้เวรร ฉันไม่ได้ตั้งใจหลบ..แล้วพวกมึงจะจ้องอะไรฉันกันขนาดนั้น

“เห้ย พวกมึงถึงเวลาเรียนแล้ว”

ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วพุ่งขึ้นตึกเรียนทันที ใครแม่งจะอยู่ต่อให้โง่ว่ะ

“ไอ้เชี่ยไมล์มึงคิดจะหนีเหรอ !!”

“ไอ้เด็กตอแหลลลล”

ไอ้ปังพูดต่อจากไอ้นายพร้อมกับวิ่งตามฉันขึ้นเรียน

โอ้ยยยยย.....แม่งทำไมน่าเบื่องี้วะ อาจารย์แม่งก็พูดไม่หยุดเลยฟังแล้วง่วงชิบ เหลืออีกตั้ง 30 กว่านาทีจะหมดคลาส ของีบสักหน่อยดีกว่า

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากที่นอนไปสักพัก อะ...อ้าววว เพื่อนแม่งไปไหนหมดว่ะ แล้วทำไมไอ้เชี่ยเพื่อนเวรสองตัวนั่นมันไม่ปลุกฉัน!!

แม่งตื่นมาไม่เจอใครเลยสัสส ฉันลุกขึ้นคว้ากระเป๋า ขณะที่ลุกมีจดหมายฉบับหนึ่งหล่นมาจากกระเป๋า เชี่ยไรว่ะ?? ยุคนี้ยังมีคนเขียนหมายอีกเหรอ หรือว่าจดหมายลูกโซ่!! เชี่ยยยยย จะทิ้งหรือเปิดอ่านดีวะ ใจหนึ่งก็อยากรู้ อีกใจแม่งก็กลัวว่าจะมีคนมาแกล้ง

เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ถ้ามีคนแกล้งก็แค่ฉีดทิ้งเป็นอันจบ

ฉันค่อยๆ เปิดจดหมายอ่านข้างในระบุไว้แค่ว่า

“แล้วเจอกันนะ” #D

ใครว่ะ ??? คำนี้แม่งวนเวียนอยู่ในหัวฉันไม่หยุดเจอกัน ฉันจะเจอกับใคร ใครอยากเจอฉัน แม่งงงไม่คิดแล้วเว้ยยยย ช่วงนี้มันอะไรนักหนาว่ะเนี่ยยย....เจอแต่คนแปลกๆ

ฉันรีบเดินออกจากห้องทันทีพร้อมกับต่อสายโทรหาไอ้ปัง ฉันว่าแม่งต้องมีคนแกล้งแน่ ๆ แล้วจะเป็นใคร ถ้าไม่ใช่ไอ้เวรสองตัวเพื่อนรักของฉัน

ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด...

อ้าวว....ตัดสายฉันเฉย

ฉันเลยโทรหาไอ้นายต่อทันที

หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ @#฿*฿฿&€

ห่าาาจิก ปิดเครื่องอีก อย่าให้ฉันเจอหน้านะพวกมึง ฉันจะตบให้หัวทิ่มเลย หงุดหงิดเว้ยยย ไปหาไรกินคนเดียวก็ได้ว่ะแม่งง!! ดี ไหน ๆ คาบบ่ายอาจารย์ก็ยกคลาสแล้ว แถมไม่มีอารมณ์จะเรียนเหมือนกัน

ห้างสรรพสินค้า Y

ฉันนั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น ใครๆ ก็ชอบบอกว่ามันเลี่ยนแต่ฉันว่ามันก็อร่อยดีนะ แบบนี้ต้องเซลฟี่ลงโซเชี่ยวสักหน่อย

หลังจากที่โพสไปได้ไม่นานก็มีคนมากมายต่างเข้ามาคอมเม้น ยอดไลค์พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ปัง ปัง : ไปแดกไม่ชวนฉัน

เม้นแรกไอ้ปังเพื่อนฉันเอง โถ่ไอ้เวร ตอนฉันโทรไปเสือกตัดสาย

สไมล์ : @ปัง ปัง มึงตัดสายฉันเองนะเพื่อน

BomBam : พี่สไมล์น่ารักจังเลยคะ >

พระราม : สไมล์มีแฟนยังครับ

เจ้กีกี้ : อ้ายยยน้องสไมล์น่ารักตลอดด

เห็นแบบนี้แฟนคลับฉันก็เยอะนะ ก็งี้แหละเกิดมาสวยต้องทำใจ5555

อิทธิพล : @รัฏฐากิต น้องเขาน่ารักเนอะมึง5555

ฟิวส์. : @รัฏฐากิต แก้มท่าทางน่าจะหอมเนอะมึง

เปเปอร์ : @รัฏฐากิต ต้องจัดแล้วเพื่อน

ฉันอ่านคอมเม้นเรื่อยๆ จนมาเจอคอมเม้นล่าสุดที่ต่างแท็กของชื่อคนเดียวกันใครว่ะ รัฏฐากิต ช่างแม่ง คงเป็น fc ล่ะมั้ง ฉันเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วนั่งกินอาหารที่สั่งมาต่อ

“นั่งด้วยคนได้ไหมครับ พอดีโต๊ะเต็ม”

ฉันเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่มาใหม่ เชี่ยยยย!!

“เจอกันอีกแล้วนะ”

โลกแม่งจะกลมไปแล้ววว สงสัยใช่ไหมว่าฉันเจอใครตอนนี้ ก็ไอ้คนที่มาหอมแก้มฉันหน้าห้องน้ำที่ผับนั่นไง คือมึงจะไปกินร้านอื่นไม่ได้เหรอ

“จะนั่งก็นั่ง”

อ้าวเห้ยยย...พูดไรออกไปเนี่ยยปากแม่งก็ไวฉิบหาย

“ชื่อไร”

“ถามฉันเหรอ”

“แล้วตรงนี้นั่งกันอยู่กี่คนล่ะ”

ไอ้นี่แม่งมาขอคนอื่นนั่งด้วยแล้วยังกวนตีนอีก

“สไมล์” ฉันตอบมันไปแบบเหวี่ยงๆ ฉันเริ่มกินไรไม่ลงล่ะแม่ง

“ฉันแก่กว่าเธอ เรียกฉันว่าพี่เดย์”

ใครถามว่ะ ?? ประโยคนี้ฉันไม่ได้พูดออกไปนะ

“ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อน เชิญนั่งตามสบาย”

อย่าคิดว่าฉันจะลืมนะ ว่าเขาหลอกหอมแก้มฉันที่ผับ ไอ้หน้าโหด ได้ทีก็ตั้งฉายาให้มันเลยแล้วกัน

“เดี๋ยว”

เขาพูดพร้อมกับคว้ามือฉันไว้ เอาอีกแล้ว....จับมือฉันบ่อยจังนะ คิดอะไรกับฉันหรือไง ??

“ปล่อยมือฉันด้วยค่ะ”

“แล้วถ้าไม่ปล่อยล่ะ”

พูดงี้คิ้วฉันกระตุกเลย สงสัยอยากลองของ

“.....” ฉันไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่มองหน้าเขาสลับกับมือที่มันจับ

“กินข้าวเป็นเพื่อนฉันก่อน ได้ไหม”

หื้มมมม....นี่มันประโยคคำสั่งหรือขอร้องกันว่ะ แต่ฉันเห็นนะว่า ไอ้โหดมันหน้าแดง ๆ ด้วยจะว่าร้อนก็ไม่ใช่ แอร์ออกจะเย็นขนาดนี้

“ฉันอิ่มแล้ว”

“นั่งเป็นเพื่อนก็ได้”

อะไรว่ะ....หรือมันจะขี้เหงา เอาว่ะ นั่งก็นั่งไหน ๆ ก็ไม่ได้ไปไหนต่ออยู่แล้ว ว่าแต่ฉันนี่ก็เชื่อคนง่ายเหมือนกันนะ เขาบอกให้อยู่ก็อยู่

“พี่เรียนคณะอะไร ปีอะไร”

หาเรื่องช่วยคุยหน่อยแล้วกัน จะว่าไปพี่เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรถ้าไม่นับเรื่องที่เจอกันในผับ

“วิศวะ แก่กว่าเธอ 3 ปี”

คณะเดียวกับฉันเลยนี่หว่าา แต่เขารู้ได้ไงว่าฉันอยู่ปีอะไร ถึงบอกว่าแก่กว่าฉัน 3 ปี

“พี่รู้ได้ไงว่าพี่แก่กว่าฉัน 3 ปี”

“.....”

อ้าวเชี่ยย....พี่แม่งเมินหน้าหนีฉันว่ะ

“ฉันอิ่มแล้ว ไปกันเถอะ”

“อ้าวพี่ยังไม่ตอบฉันเลยนะ”

หลังจากที่พี่เขากินอิ่มก็ฉุดมือฉันไปจ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้านทันที

“บ้านเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเอารถมา”

“เดี๋ยวไปส่ง”

มีบังคับขู่กันทางสายตา คิดว่าสไมล์คนนี้จะกลัวเหรอเหอะ!!

*****

คอนโด สไมล์

นั่นแหละค่ะ ตอนนี้พี่เขาจอดรถอยู่ที่หน้าคอนโดฉันเรียบร้อย นี่ไม่ได้กลัวนะ แค่อยากประหยัดน้ำมันเฉยๆ สาบานนนนได้

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”

ฉันกล่าวขอบคุณพี่เขาแล้วเตรียมตัวลงจากรถ ขณะที่กำลังเปิดประตูพี่เขาก็โน้มหน้ามาจนจมูกเราชนกัน แล้วขยับหน้าไปที่หูฉันพร้อมกับพูดว่า

“ฝันดีนะ”

ฉ่าาาา..ใครทอดปลา!! ไหม้แล้วเว้ยยยหน้าฉันเนี่ยยยไหม้แล้วววววววว

“.....” งื้ออ....พูดไม่ออกง่ะ คนมันเขินเว้ยยย

“ไม่ลงเหรอ จะไปนอนคอนโดฉันไหม”

คือพูดแล้วทำไมต้องกระตุกยิ้มด้วยว่ะ พูดเฉยๆ ไม่เป็นไงแล้ว มืออะเอาออกไปจากต้นขาฉันด้วย!!

ใจสั่นไปหมดแล้ววววว

“....”

“ถ้ายังไม่ตอบถือว่าตกลงนะ”

พี่เขาพูดจบ ฉันเลยเปิดประตูรถแล้วรีบเดินเข้าคอนโด ทันทีหลังจากเดินห่างจากรถพี่เขามาได้ไม่กี่ก้าว สัสส....ฉันสะดุด แม่งเอ๊ยย...หน้าแตกเลยไหมล่ะ ใจนี่ก็หยุดเต้นแรงได้แล้ววว....ไม่เหนื่อยไง!!

ฉันรีบเดินเข้ามาในคอนโดแล้วกดลิฟท์ไปที่ชั้น 29 ทันที พอเข้ามาในห้องก็ดิ่งไปที่เตียงแล้วซุกหน้าลงกับหมอน ใจนี่หยุดเต้นแรงได้แล้วววววว

พอใจฉันหยุดเต้นแรง ก็เปิดโทรศัพท์เช็คไลน์ต่อทันที

DAY ได้เพิ่มเพื่อนคุณจากเบอร์โทรศัพท์

เดย์ ชื่อลุ้นๆ ป่ะว่ะ ?? เชี่ยยยยยย!! ไอ้พี่บ้าาา