ตอนที่ 12
มือบางสั่นน้อยๆด้วยความหวาดกลัวในใจเก้ๆกังๆอยู่กับการตัดสินใจให้ถี่ถ้วนรอบสุดท้ายนิ้วสวยเลื่อนขึ้นไปแตะปุ่มรับสายพร้อมกับยกเครื่องมือสื่อสารเครื่องหรูแนบกับใบหูไว้ทันทีที่เธอกดรับสายคนที่โทรหากลับเป็นห่วงเสียงทุ้มไม่ปล่อยโอกาสให้หญิงสาวพูดเลย
“ฮัลโหล หนูฟ้าๆเป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่าทำไมรับสายพี่ช้าจัง พี่โทรหาเราตั้งหลายรอบแน่ะ หนูฟ้าอย่าทำอย่างนี้สิพี่เป็นห่วงเรานะ” ประโยคยาวไม่หยุดให้เธอได้อ้าปากตอบเลยคนเป็นห่วงอย่างปริญภัทรเกรงว่าหญิงสาวจะมีเรื่องด่วนเหตุให้ไม่สบายใจเขาห่วงมากถามอย่างร้อนรน
“ปะ เปล่า ค่ะหนูฟ้าสบายดี” ทำไมเธอจะจำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของใคร หญิงสาวดีใจเหลือเกินยามได้ยินเสียงเขาในเวลาสถานการณ์แบบนี้เมื่อทุกข์ใจไม่สบายกายเหตุการณ์คับขันคนเราต้องนึกถึงหรือรำพึงหาคนที่เรารักเป็นที่สุดอยู่แล้วถึงแม้มันจะไม่จำเป็นที่สุดหากแต่มันสามารถเป็นกำลั
