เห็นนายหญิงของตนอาเจียนจนหน้าซีด เสี่ยวถิงกับ หงหลินร้องเรียกอย่างตกใจ กำลังจะตะโกนเรียกท่านหมอมาดูอาการเพียงแต่มือข้างหนึ่งถูกเหนี่ยวรั้งไว้ทำให้ได้แต่ข่มใจไว้ กระทั่งเห็นว่าสีหน้าของนายหญิงค่อยๆ ดีขึ้นจึงพากันร้องไห้ออกมาอย่างโล่งใจ มือที่ช่วยกันเช็ดหน้าเช็ดตาให้นั้นสั่นเทาไม่น้อย
พออาการเริ่มดีขึ้นเจียงซูเยว่พลันสั่งการ “ทำความสะอาดเร็วเข้า อย่าให้ผู้อื่นเห็น เลือกเครื่องหอมที่ทำให้ภายในห้องสดชื่นหน่อย”
หงหลินยอบกายรับแล้วทำตามคำสั่งอย่างรีบเร่ง ตลอดเวลาที่ลงมือหางตาชื้นแดงอย่างเห็นได้ชัด
ปล่อยให้หงหลินเก็บกวาดทุกอย่าง ส่วนเสี่ยวถิงหันมามองใบหน้าที่ยังขาวซีดของคุณหนูสิบเอ็ดด้วยตาแดงๆ มือที่ประคองอีกฝ่ายกลับเรือนพักชั้นในสั่นไม่น้อย
“ข้าไม่เป็นไร” เจียงซูเยว่ตบหลังมือสาวใช้ “กลับไปเตรียมน้ำให้ข้าล้างตัวสักหน่อยย่อมดีขึ้นกว่านี้”
เสี่ยวถิงเม้มปาก ต้องใช้เรี่ยวแรงไม่น้อยกว่าจะประค
