ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น จิตใจถึงไม่ค่อยสงบเท่าใดนัก เหลียวมองไปยังด้านนอกเห็นแสงสว่างวาบขึ้น ตามด้วยเสียงฟ้าร้องครืนๆ ไม่นานพายุฤดูร้อนที่ห่างหายไปหลายวันก็นำพาสายฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง
ลมพายุครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อนมากนัก ลมพัดตีบานประตูหน้าต่างจนทำเอาสาวใช้ในเรือนกรีดร้อง เจียงซูเยว่ขยับหัวคิ้วเล็กน้อยพลางสั่งคนข้างกาย
“วันนี้ไม่มีเรื่องให้สาวใช้ข้างนอกต้องวุ่นวายแล้ว บอกพวกนางกลับไปพักเถิด ฝนตกหนักเช่นนี้อย่าได้ออกมาเดินเพ่นพ่านเด็ดขาด” เขาว่ากันว่า วันใดที่ท้องฟ้ามืดมิด สายฝนพร่างพรม มิใช่เหมาะกับการสังหารคนหรอกหรือ
เมื่อรู้ตัวว่าตนเก็บเรื่องเล่าจากตำราพื้นบ้านมาคิดมากไปจึงได้แต่ส่ายหน้า
เห็นเสี่ยวถิงกับหงหลินไล่สาวใช้ด้านนอกไปพักหมดแล้ว จึงรั้งทั้งสองไว้ข้างกาย “คืนนี้พวกเจ้าอยู่ที่นี่เถิด”
สองสาวใช้เหลือบมองสีหน้าของนายหญิง เห็นความกังวลที่ปรากฏขึ้นเพียงวูบหนึ่งพ
