บทที่๑๐สุดท้ายข้ากับท่านก็...

2253 Words

ยามซวีสองเค่อแล้ว แต่ฟางจิ้งห้าวยังคงจมปลักอยู่ในห้องหนังสือ ผู้อยู่ข้างกายคอยรับคำสั่งหาได้มีเพียงเฉิงไห่ผู้เดียวไม่ แต่ยังมีเฉิงรุ่ยเพิ่มมาอีกคน ทุกครั้งที่มีการเรียกตัวหญิงงาม บุรุษที่พวกนางเห็นและคอยเอาใจย่อมเป็นคุณชายสาม แต่ในยามที่ต้องทำเรื่องบนเตียงนั้นฟางจิ้งห้าวมักเลือกช่วงเวลาดึกสงัด ค่ำคืนมืดมิดไร้แสงเทียนขยับไหว มิใช่เหมาะกับการสลับตัวหรอกหรือ เขาหลบออกมาพร้อมๆ กับเฉิงรุ่ยลอบเข้าไป แม้ต้องเปลืองแรงและเปลืองความคิดอยู่บ้าง ขอเพียงสามารถตบตาผู้อื่นได้ เหนื่อยยากหน่อยยังจะนับเป็นอะไรได้ เพียงแต่ค่ำคืนนี้เป็นคุณหนูสิบเอ็ดตระกูลเจียง เขาไม่อาจกระทำตามแผนการที่วางไว้ และยิ่งไม่อยากให้ผู้อื่นแตะต้องนาง ฟางจิ้งห้าวปิดตาลง กับสตรีที่อยู่ในฐานะภรรยาเอกของตน เขาไม่อยากทำร้ายแต่กลับไม่อาจปล่อยนางไป “สองสามคืนนี้เจ้าไปพักเถิด” ได้ยินคำสั่งสีหน้าของเฉิงรุ่ยไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย แน่นอน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD