คุณหนูสิบเอ็ดตระกูลเจียง

บทที่ ๓ หญิงงามพรั่งพร้อม (๑)

ต่อให้พื้นที่ตั้งของตระกูลฟางกว้างขวางเพียงใด ข่าวการเคลื่อนไหวของแต่ละเรือนนั้นไม่ได้ล่าช้าเลยสักนิด บรรดาสาวงามในเรือนคุณชายสามพึ่งเหยียบย่างสู่เรือนหน้า สาวใช้วัยสิบเจ็ดสิบแปดมือไม้คล่องแคล่วก็พลันมุ่งเข้าสู่ห้องชั้นใน

เรือนวาสนามากล้นแห่งนี้ เป็นที่พำนักของนายหญิงใหญ่แห่งจวนสกุลฟาง ผู้กุมบังเ**ยนกิจการค้าขายในเมืองเหยียนโจวและเมืองใกล้เคียง หนำซ้ำยังเป็นผู้ดูแลจัดการธุระทั้งหมดในจวนอีกด้วย แต่การตกแต่งภายในเรือนกลับแตกต่างจากมูลค่าทรัพย์สมบัติที่กุมไว้ในมือยิ่งนัก ทุกอย่างรอบตัวของหลินซือหรูนั้นมีแต่ความเรียบง่าย หนำซ้ำยังมีบางช่วงบางมุมที่แฝงความเงียบเหงาโดดเดี่ยวอยู่รางๆ

ไม้ประดับกระถางหนึ่งถูกยกเข้ามา เพิ่งใช้กรรไกรตัดกิ่งแห้งกิ่งหนึ่งทิ้งก็เห็นสาวใช้ผู้นั้นยอบกายลง

“หรูลี่มาแล้วหรือ”

หรูลี่ขยับเข้าใกล้ รายงานเสียงเบาว่า “สะใภ้สามยังไม่ตื่นนอน บรรดาสาวใช้ห้องข้างก็พากันไปขอพบ ตอนนี้หน้าเรือน ย่ำแดนเซียนกำลังวุ่นวาย”

ย่ำแดนเซียน เกรงว่าเจียงซูเยว่ยังไม่ทันรู้กระมังว่าเรือนพักอาศัยของตนนั้นคือ เรือนย่ำแดนเซียน

ถ้าหากรู้เข้าในใจที่ไม่ชอบผู้เป็นสามีอยู่แล้วอาจไม่ชอบยิ่งกว่าเดิมก็เป็นได้ ย่ำแดนเซียนแม้แต่ชื่อนี้เขายังกล้าตั้ง แต่ว่าทอดมองทิวทัศน์รอบตัว สถานที่แห่งนี้ก็คงไม่ต่างจากแดนเซียนสักเท่าไหร่หรอก ทว่าแดนเซียนในหัวของฟางจิ้งห้าวหาใช่ความงดงามของสวรรค์ชั้นฟ้าไม่ แต่เป็นเซียนสาวต่างหาก เรือนพักที่เต็มไปด้วยหญิงสาวที่งดงามปานเทพเซียน

ได้ยินแล้วหลินซือหรูทำเพียงพยักหน้า หางตาไม่เหลือบแลไปยังทิศใต้ของจวนแม้แต่น้อย

ตัดกิ่งไม้แห้งทิ้งอีกกิ่ง ถึงเอ่ยปากถาม “ห้าวเอ๋อเล่า”

หรูลี่ลอบมองสีหน้าของท่านป้าซึ่งยืนอยู่ข้างกายฮูหยินใหญ่ทีหนึ่ง เห็นอีกฝ่ายส่งสายตาก็ได้แต่รายงานออกมาเสียงเบา “คุณชายสามยังไม่ออกจากหอลืมเลือน ทุกวันดื่มเหล้าเมามายอยู่กับหญิงงามยี่สิบสองคน ผู้คุ้มกันที่ส่งไปรับกลับถูกไล่ออกมาหมดแล้ว”

มีเสียงถอนหายใจเล็ดลอดออกมา กรรไกรที่อยู่ในมือถูกโยนทิ้งเสียแล้ว รับผ้าเช็ดมือจากหรูหนานที่อยู่ข้างกายตนมายี่สิบกว่าปีก็ได้แต่กัดฟันสั่ง “ให้ฟู่จูไปรับคุณชายสามกลับมา”

สองป้าหลานสกุลหรูมองหน้ากัน คราวนี้ฮูหยินใหญ่ไม่พอใจคุณชายสามแล้วจริงๆ มิเช่นนั้นจะมอบหมายให้ฟู่จูผู้คุ้มกันเก่าแก่ที่เคยอยู่ข้างกายนายท่านสกุลฟางออกหน้าได้อย่างไร

หนนี้ดูท่าคุณชายสามคงไร้ทางรอดแล้ว ถูกพาตัวกลับเข้ามาครั้งนี้ ไม่รู้จะมีโอกาสออกไปอีกเมื่อไหร่ ในเมื่อฮูหยินใหญ่ตั้งใจแล้วว่าจะให้คุณชายสามพำนักอยู่ภายในจวนดีๆ มิอาจปล่อยไปทำตัวเสเพลสร้างเรื่องฉาวโฉ่อยู่ข้างนอกอีก

เจียงซูเยว่ไม่รู้ตัวเลยว่าแม่สามีผู้นั้นจะหวังดีด้วยการส่งคนไปพาตัวคุณชายสามกลับมา เวลานี้นางถูกเสี่ยงถิงประคองออกมาจากเรือนชั้นใน จุดหมายปลายทางคงเป็นห้องโถงหลัก ซึ่งตอนนี้หงหลินกำลังให้การรับรองสาวงามทั้งแปด แน่นอนว่าไม่ยินยอมให้พวกนางขยับตัวเดินเพ่นพ่านเด็ดขาด

แต่ถึงยังไง สตรีเหล่านี้แม้จะเป็นเพียงสาวใช้ห้องข้าง มีหน้าที่อุ่นเตียงให้คนเป็นนาย ทว่าหลายปีมานี้พวกนางเป็นเหมือนเทพธิดาบุปผาที่ฟางจิ้งห้าวประคองไว้กลางฝ่ามือ ยามต้องนั่งรอผู้อื่นอย่างสงบเสงี่ยมก็อดไม่พอใจอยู่บ้าง เพราะที่ผ่านมาหากพวกนางต้องการสิ่งใดคุณชายสามล้วนมอบให้ ไม่เคยปล่อยให้พวกนางทั้งแปดลำบากใจแม้แต่น้อย

หงหลินลอบมองสีหน้าของบรรดาสาวงามแล้วปวดหัว ดูท่าภายภาคหน้าคนพวกนี้ต้องสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายให้กับนายหญิงเป็นแน่ ดูแต่ละคนเถิด นิมิใช่ร้านขายเสื้อผ้าเครื่องประดับเคลื่อนที่หรอกหรือ ไม่รู้ว่าทางพี่เสี่ยวถิงจะเป็นอย่างไรบ้าง

พอลอบมองไปหน้าประตูทางเข้าห้องโถง เห็นนายหญิงแต่งกายเรียบง่ายพลันหรี่ตาลงเล็กน้อย หลังจากนั้นถึงได้โค้งมุมปากลอบเย้ยหยันเหล่าสตรีงดงามเบื้องหน้าอยู่ในใจ

เห็นคุณหนูแต่งกายเรียบง่ายอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดถูกประคองเข้ามา เหล่าสาวใช้ห้องข้างทั้งแปดพากันเบิกตามอง กระทั่งเห็นหงหลินยอบกายคำนับพวกนางแต่ละคนถึงได้ยอบกายลงบ้าง

“บ่าวคารวะฮูหยิน” ประสานเสียงพร้อมเพรียงกันยิ่ง

สาวใช้ห้องข้าง อนุภรรยา ล้วนเป็นบ่าวนั่นแหละ เพียงแค่หน้าที่ที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือการเอาอกเอาใจเจ้านายบนเตียง

เรียกแทนตัวเองว่าบ่าว นับว่าถูกต้อง เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องแก้ไข

พอได้พบหน้าสาวงามทั้งแปดแล้วเจียงซูเยว่ปวดหัวจริงๆ สตรีเหล่านี้ประโคมเครื่องหอมเครื่องประทินโฉมจนสภาพห้องนี้มิต่างจากถูกรมควัน ชวนให้อึดอัดหายใจไม่ออก จึงได้แต่เหลียวมองสาวใช้คนหนึ่งที่ยืนประจำอยู่ตรงหน้าต่าง พออีกฝ่ายเปิดหน้าต่างให้กว้างขึ้น ปล่อยสายลมในช่วงกลางฤดูใบไม้ผลิเข้ามาถึงได้สูดหายใจเข้าปอดแรงๆ หากต้องทนดมกลิ่นเครื่องหอมเหล่านี้ไปนานๆ ละก็ นางคงขาดใจตายในเร็ววันเป็นแน่

เมื่ออากาศรอบกายดีขึ้น อารมณ์ของเจียงซูเยว่ย่อมสงบลงเช่นเดิม “หาต้องมากพิธีไม่ พี่สาวน้องสาวทั้งหลายล้วนเป็นคนที่คุณชายสามโปรดปราน เดิมทีไม่ควรต้องลำบากมาพบข้าที่นี่ เป็นข้าทำให้พวกท่านต้องเหน็ดเหนื่อยวุ่นวาย”

พี่สาวน้องสาวในสกุลฟางนี้ เกรงว่าภายภาคหน้าคงมีเพิ่มมากขึ้น

ถ้าคนพวกนี้ไม่ไร้สมองเกินไป คงเข้าใจความนัยของคำพูดสะใภ้สามแล้ว นางที่เป็นภรรยาเอก ไม่เรียกสาวใช้ห้องข้างมาพบ ต่อให้พวกนางได้รับความรักใคร่จากคุณชายสามมากเพียงใดย่อมไม่มีสิทธิ์เสนอหน้ามาอยู่ตรงนี้