คุณหนูสิบเอ็ดตระกูลเจียง

บทที่ ๑ เจ้าสาวสิบเอ็ด(๒)

ไม่รู้ว่าคุณหนูสิบเอ็ดตระกูลเจียงจะมีโอกาสใช้ชีวิตอย่างที่ปรารถนาหรือไม่ ในเมื่อเพิ่งจะลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ สีหน้าของสาวใช้ที่ออกไปยกมื้อเช้าเข้ามาไม่ค่อยสู้ดีนัก ดูท่าคงมีคนทำให้เสี่ยวถิงโกรธจนหน้าเขียว

คีบหมั่นโถวกัดเข้าปากไปคำหนึ่ง ก็ได้แต่เอ่ยถาม “ไปได้ยินเรื่องใดก็เล่ามาเถิด”

เพราะมีผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวบดบัง เสี่ยวถิงจึงไม่อาจสังเกตสีหน้าคุณหนูได้ กลัวเหลือเกินว่าเรื่องที่ได้ยินมาจะทำให้คุณหนูไม่สบายใจ ทว่าลังเลอยู่ชั่วอึดใจหนึ่งก็เปิดปากเล่า “ได้ยินว่า คุณชายสามสกุลฟางนั้นไม่ทำงานทำการ วันๆ เอาแต่ขลุกอยู่หอคณิกา หนำซ้ำในเรือนยังมีสาวใช้ห้องข้างอีกเจ็ดแปดคน”

“อ้อ! เสี่ยวถิงของข้ากำลังพูดถึงคุณชายสามหรอกหรือ”

“คุณหนูรู้แล้ว?” สาวใช้หรี่ตาลง คุณหนูของตนอยู่ในห้องหับไม่เคยออกจากจวนสักครั้งแล้วจะรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร

เจียงซูเยว่รู้เรื่องนี้เพราะชื่อเสียงของฟางจิ้งห้าวแพร่ไปถึงเมืองหลวง เหล่าพี่สาวน้องสาวที่ต้องออกเรือนพร้อมกันมีคนใดบ้างที่ไม่วิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้ แต่ละคนแม้แสดงท่าทีสูงส่งเช่นไร แต่ถ้ามีโอกาสรวมตัวกันนอกเหนือจากบทเพลงกวีภาพวาดที่ถูกกล่าวถึงแล้วก็ย่อมเป็นเรื่องของเหล่าบุรุษที่แต่ละคนต้องแต่งงานด้วย

แม้จะเป็นคุณหนูในห้องหับ แต่เส้นสายสกุลเจียงที่มีในเมืองหลวงไม่ได้ด้อยกว่าตระกูลใดหรอก อยากทราบข้อมูลของผู้ใดเพียงแค่เอ่ยปากก็ล้วนมีคนส่งมาให้ถึงมือ

“ถ้าเดาไม่ผิด ป่านนี้คุณชายสามก็น่าจะอยู่ในหอคณิกาแห่งหนึ่งกระมัง”

เสี่ยวถิงมองคุณหนูของตนด้วยความนับถือ ข่าวที่ได้ยินมาเป็นเช่นนี้จริงๆ ได้ยินว่าคุณชายสามผู้นั้นขลุกอยู่หอคณิกามีชื่อในเมืองเหยียนโจวมาสิบห้าวันแล้ว สิบห้าวันมานี้ไม่รู้เชยชมหญิงงามไปกี่ร้อยพัน

“บางทีเขาอาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตนมีภรรยาเอกแล้ว”

ได้ยินแล้วเสี่ยวถิงได้แต่เบิกตาอ้าปากค้าง ถ้าเป็นอย่างที่คุณหนูว่า คุณชายสามสกุลฟางผู้นี้มิใช่กลายเป็นคุณชายเขยที่เลวร้ายที่สุดของสกุลเจียงหรอกหรือ

เหลือบเห็นความซีดเซียวบนสีหน้าของสาวใช้ เจียงซูเยว่ก็ไม่รู้จริงๆ ว่าควรปลอบโยนอีกฝ่ายเช่นไร ในเมื่อชะตากรรมเป็นแบบนี้จะกล่าวโทษผู้ใดได้ คงทำได้เพียงเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้น

ฟางจิ้งห้าวผู้นั้นจะเป็นเช่นไรก็ช่างเถิด ขอแค่สามารถอยู่ด้วยกันอย่างปรองดอง เขาจะมีสตรีกี่คนก็ช่าง จะแต่งอนุภรรยาสามสิบคนก็ดี เรื่องเหล่านี้หาได้เกี่ยวอันใดกับนางไม่

นางเป็นแค่ผู้นั่งฐานะภรรยาเอกที่ไม่มีหน้ามีตาที่สุดของคุณชายสามเท่านั้น

เพิ่งจะกินหมั่นโถวหมดไปลูกหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากด้านนอก เสี่ยวถิงไปดูแล้วย้อนกลับมารายงานว่า “จัดขบวนเรียบร้อยแล้ว หากคุณหนูพร้อมก็ออกเดินทางได้เลย”

เจียงซูเยว่ไม่รีบร้อน กินหมั่นโถวหมดไปอีกลูกถึงได้ให้ เสี่ยวถิงจัดแจงชุดเจ้าสาวให้เข้าที่เข้าทาง เมื่อไม่มีอะไรตกหล่นเรียบร้อยงดงามเช่นเดิมจึงให้อีกฝ่ายประคองขึ้นรถม้า ถ้ารีบร้อนเดินทางไม่หยุดพัก ช่วงบ่ายของวันต่อไปก็คงถึงจวนสกุลฟางแล้วกระมัง

หัวหน้านำทางที่สกุลฟางส่งมารับขบวนเจ้าสาวช่างโหดเหี้ยมเสียจริง ให้เจียงซูเยว่กับผู้ติดตามเจ็ดแปดคนพักผ่อนเพียงคืนเดียวก็พาเดินทางหามรุ่งหามค่ำ ก่อนเที่ยงของวันที่สามก็สามารถผ่านเข้ามาได้ เดิมทีนึกว่าจวนสกุลฟางจะอยู่ในเมือง เหยียนโจวมุมใดมุมหนึ่งที่ใกล้ความเจริญรุ่งเรืองทางการค้าเสียอีก แต่คฤหาสน์ที่พำนักของสกุลฟางนั้นกลับต้องเดินทางไปอีกสอง ชั่วยาม กระทั่งมาถึงป้ายศิลาหยกเขียวแผ่นใหญ่ถึงได้มีคนมาเปิดเส้นทางให้

เพราะรู้สึกว่ารถม้าหยุดลงชั่วครู่ เจียงซูเยว่จึงรั้งผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวขึ้น ทอดสายตามองออกไปตรงหน้าต่างรถม้าแล้วก็ถึงกับมองอย่างตื่นตะลึง ทิวทัศน์ที่เห็นอยู่ตรงหน้างดงามยิ่ง ไกลๆ โน้นคล้ายจะมีศาลาขนาดใหญ่ตั้งอย่างโดดเด่น

นั่งรถม้าผ่านประตูศิลานั้นมาเกือบครึ่งชั่วยามความเคลื่อนไหวทั้งหมดถึงได้จบลง มือของเสี่ยวถิงในยามประคองลงจากรถม้าสั่นเทาเล็กน้อย

“คุณหนู”

ฟังดูก็รู้ว่าในน้ำเสียงมีความตื่นเต้นหลายส่วน เด็กคนนี้คงเห็นอะไรที่น่าตกตะลึงเข้า

เจียงซูเยว่จึงหลุบตาลง มองตรงพื้นที่รองเท้าปักของตนเหยียบย่ำ เมื่อเห็นแล้วว่าคือสิ่งใดหากไม่สูดหายใจสักหน่อยคงเป็นไปไม่ได้ พื้นศิลานี้แม้แต่จวนขุนนางผู้มีหน้ามีตาในเมืองหลวงยังปูได้แค่หน้าเรือนหลักกินพื้นที่ไม่กี่ชุ่นเท่านั้น ทว่าสกุลฟางกลับเอามาปูเป็นทางเดิน ถึงแม้ถูกผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวบดบังสายตา แต่ก็คาดเดาได้แล้วว่าคำเล่าลือที่เกี่ยวกับสกุลฟางนั้นช่างน้อยไปยิ่งนัก

สกุลนี้ไม่ใช่คหบดีที่ร่ำรวยที่สุดในเหยียนโจว แต่อาจมีสมบัติมากมายมหาศาลที่สุดในแคว้นเว่ยเลยก็ว่าได้ มิน่าต่อให้ไม่ชอบพวกค้าขายบิดาก็ยังยอมส่งนางมาที่นี่ สินเดิมที่ให้ติดตัวมานั้นก็นับว่ามีหน้ามีตาสามารถเทียบเคียงกับบรรดาพี่สาวน้องสาวทั้งหลาย

ที่แท้...บิดาของนางก็มากแผนการนี่เอง

อะไรจะดีไปกว่า เกี่ยวดองกับสกุลที่ร่ำรวยได้เล่า เหล่าตระกูลขุนนางที่พี่น้องทั้งหลายแต่งด้วยนั้นไม่รู้จะมีสักกี่ตระกูลที่ร่ำรวยเทียบเท่าสกุลฟาง

ทว่าบิดาจะคิดยังไงย่อมไม่เกี่ยวกับนางแม้แต่น้อย สมบัติของผู้อื่นหาใช่ของนางไม่

เจียงซูเยว่รู้ตัวดีว่า ถ้าหากอยากอยู่ในสกุลฟางอย่างสุขสงบละก็ อย่าได้คิดยื่นมือไปข้องแวะกับเงินทองหรือกิจการของตระกูลเด็ดขาด

มิเช่นนั้น...อาจตายไม่รู้ตัวก็เป็นได้

และแน่นอนคุณชายสามฟางจิ้งห้าวผู้เป็นสามีของตนนั้น ไม่มีทางออกหน้ารับผิดกับเหล่าผู้มีอำนาจในสกุลฟางเพื่อนางเป็นแน่

ความคิดในหัวเพิ่งจะตกตะกอน ก็ได้ยินเสียงกระซิบของเสี่ยวถิง “คุณหนูระวังเท้าเจ้าค่ะ”

สถานที่ที่เจียงซูเยว่ถูกประคองเข้ามา เป็นศาลบรรพชนของสกุลฟาง หลังกราบไหว้บอกกล่าวกับเหล่าบรรพชนทั้งหลายแล้วก็ถูกส่งตัวเข้าเรือนหอ เป็นการสิ้นสุดของพิธีรับเจ้าสาวที่เรียบง่ายที่สุด

ส่วนสามีของนางผู้นั้น แม้ไม่มีผู้ใดเอ่ยปากบอกก็ย่อมรู้แก่ใจว่าอีกฝ่ายยังอยู่ในหอคณิกา

ทางด้านแม่สามีหากไม่ถูกเรียกตัวนางย่อมไม่อาจเสนอหน้าไปพบ สิ่งที่ทำได้มีเพียงอยู่ในเรือนพำนักที่ถูกจัดเป็นห้องหอให้เงียบสงบที่สุด อย่าได้สอดส่องสายตาอยากรู้อยากเห็นไปทั่วเด็ดขาด

ดังนั้นมั่นใจได้แล้วว่า สกุลฝั่งของสามีหาใช่ธรรมดาสามัญไม่ มิเช่นนั้นจะสามารถค้าขายหยั่งรากลึกอยู่ในเมืองเหยียนโจวและหัวเมืองอื่นทั่วแคว้นได้อย่างไร

เกรงว่า...สามีของนางผู้นั้นก็อาจไม่ได้เรียบง่ายเท่าใดนัก

คุณชายผู้ร่ำรวย เสเพล เที่ยวหอคณิกาไม่เว้นวันถ้าหากเรียบง่ายมีหรือจะยังสามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไร้ทุกข์ภัยเช่นนี้

เมื่อคิดได้แล้วดวงตาที่เห็นเพียงผ้าคลุมหน้าพลันสงบ อึดใจเดียวก็ดังรั้งมันออก สิ่งที่ปะทะสายตาย่อมเป็นความโอ่อ่าหรูหราสมกับเป็นที่พำนักของเศรษฐีลำดับต้นๆ ของแคว้น นอกเหนือจากนั้นคงเป็นบรรดาสาวใช้สิบกว่าชีวิตที่ก้มหน้าก้มตายืนอยู่อย่างสงบเสงี่ยมตรงหน้า แต่ละคนถือถาดเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายไว้พร้อมสรรพ

เจียงซูเยว่ลอบโค้งมุมปาก ดูท่าสวรรค์ก็ไม่ได้ใจร้ายกับนางมากนัก ก่อนจะตายวันตายพรุ่งก็ยังให้เสพสุขในฐานะภรรยาเอกของบุรุษผู้ร่ำรวย

แพขนตาโค้งงอนจึงปิดลงพลางอ้าปากสั่งการด้วยเสียงราบเรียบยิ่ง “ช่วยข้าเปลี่ยนชุดเถิด”

นับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในเรือนพักหลังใหญ่แห่งนี้ ภายในใจของเสี่ยวถิงไม่สงบลงแม้แต่น้อย แต่พอเห็นท่าทางของคุณหนูก็พลันกล้าสูดหายใจยาวๆ ทีหนึ่ง หลังจากนั้นตนควรกระทำสิ่งใดย่อมกระทำสิ่งนั้น ไม่กล้าปล่อยให้ขาดตกบกพร่องแม้เพียงอย่างเดียว หาไม่จะเป็นการผิดต่อความไว้วางใจของคุณหนูได้