เจ้าสาวมัจจุราช

6

6

“ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอก รู้แค่ว่าผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายจัดการ”

แท้จริงแล้วดัตถพงศ์รู้ดีทุกอย่าง เนื่องจากกรกวินทร์มานั่งปรับทุกข์ในเรื่องนี้กับตน แต่เขาก็เลือกตอบประหนึ่งว่าไม่รู้เรื่องรู้ราว

“สมัยนี้ยังมีคลุมถุงชนอีกเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ” พิเชษฐ์เปรย

“มันก็เหมือนกับเรือล่มในหนองทองจะไปไหนรึเปล่า การแต่งงานเพื่อธุรกิจมีเยอะแยะไป”

ศราวุฒิไม่คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแปลก เพราะหลายคนที่เขารู้จักก็แต่งงานเพื่อธุรกิจอยู่หลายคู่ ต่อยอดความร่ำรวย เงินทองไม่รั่วไหล

“เฮ้ยๆ ฟ้าลุกขึ้นแล้ววะ สงสัยจะกลับแล้ว แต่ว่าจะกลับยังไงเนี่ยเมาเป๋ซะขนาดนี้”

พิเชษฐ์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่า นิสารัตน์กำลังลุกขึ้นยืน แล้วกำลังเดินห่างโต๊ะ แต่ทว่าด้วยสภาพเมาจนประคองตัวเองไม่อยู่ ทำให้ร่างระหงเซไปเซมา จนต้องใช้มือจับโต๊ะเอาไว้กันล้ม จากสภาพที่เห็นเธอไม่น่าจะกลับเองได้

“ฉันขอตัวก่อนก็แล้วกันนะ”

ดัตถพงศ์เห็นสภาพของนิสารัตน์แล้วเกิดเป็นห่วงขึ้นมา หากปล่อยเธอ กลับบ้านเองมีหวังไม่ถึงที่แน่ อาจจะเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง หรือไม่ก็โดนฉุดไปทำมิดีไม่ร้ายกับคนที่ไม่หวังดี

“อะไรวะ มาไม่ถึงชั่วโมงก็จะกลับแล้วเหรอ” ศราวุฒิท้วงเพื่อน

“ฉันจะพาฟ้ากลับบ้าน ฉันรู้ว่าบ้านฟ้าอยู่ที่ไหน ปล่อยให้กลับบ้านคนเดียวมีหวังไม่ถึงบ้านแน่ๆ” เขาให้เหตุผลของการขอตัวกลับก่อน

“เออๆ ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ โอกาสหน้าค่อยนัดเจอกันใหม่ก็ได้” เหตุผลของดัตถพงศ์เป็นที่ยอมรับ

ได้ของเพื่อนๆ เพราะพวกเขาก็เห็นด้วยกับความคิดนี้

“ฉันไปก่อนนะ” ดัตถพงศ์ไม่รอช้า รีบเดินไปยังร่างของนิสารัตน์ที่เดินไม่ตรง เซไปซ้ายสองสาวก้าวแล้วเซไปทางขวาอีกหลายก้าว สลับกันไปมาจนน่าเวียนหัว

ความที่นิสารัตน์เดินไม่ตรงทาง ทำให้ชายจอมเจ้าชู้หลายคนคิดจะเข้ามาประคองตัวร่างเล็ก โดยไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงว่า หวังดีหรือร้าย

“ขอโทษนะครับ นี่น้องสาวผม ปล่อยให้ผมจัดการดีกว่านะครับ”

ดัตถพงศ์เอ่ยบอกชายร่างอ้วนที่กำลังนำมือมาประคองร่างสวย ก่อนจะฉวยโอกาสที่ชายคนนั้นผงะ โอบประคองร่างของดาราสาวออกไปจากผับ

“ปล่อยนะ ปล่อยสิ มาจับตัวฉันทำไม ปล่อยนะ”

นิสารัตน์โวยวายไปตลอดทางเมื่อรู้ได้ว่า มีลำแขนของใครบางคนโอบประคองเธอไม่ห่าง เธอทั้งดิ้นและร้องจนพนักงานรักษาความปลอดภัยของร้านต้องวิ่งมาดู

“มีอะไรครับคุณฟ้า” สมพลที่จำลูกค้าทุกคนที่มาใช้บริการผับหรูแห่งนี้ได้ดีเอ่ยถามโดยที่ไม่หันมองหน้าชายหนุ่มอีกคน

“ไม่มีอะไร ฉันแค่จะพาคุณฟ้าไปส่งที่บ้าน” ดัตถพงศ์ตอบแทนคนที่ไม่ค่อยมีสติ

“คุณอิฐนี่เอง ผมนึกว่าใคร เชิญครับเชิญ”

พอสมพลรู้ว่าผู้พูดคือใคร เขาจึงหลีกทางให้แต่โดยดี เนื่องจากดัตถพงศ์เป็นแขกระดับโกล์ดคลาสของที่นี่ อีกทั้งยังรู้ด้วยว่าดัตถพงศ์เป็นเพื่อนสนิทของกรกวินทร์ คนรักของนิสารัตน์ที่มาใช้บริการที่นี่ด้วยกันจนนับไม่ถ้วน

“ไปเปิดประตูรถฉันให้ที ฉันจะอุ้มคุณฟ้าไปที่รถ”

ดัตถพงศ์ล้วงหยิบกุญแจรถในกระเป๋า ยื่นให้สมพลที่กุลีกุจอไปยังรถของอีกฝ่าย ที่เขาจำได้แม่นยำว่าคันไหน ฝ่ายคนสั่งช้อนอุ้มร่างของคนเมาไม่ได้สติขึ้นสูง ก้าวเดินไปยังรถยนต์ของตน

“ปล่อยนะ ปล่อยสิ ปล่อยนะ” นิสารัตน์ยังโวยวายต่อไป

“อยู่เฉยๆ จะพากลับบ้าน” ดัตถพงศ์ส่งเสียงดุสาวร่างเล็ก รีบสาวเท้าเดินไปยังรถยนต์ของตน

“ปล่อยนะ ปะ...ปล่อย”

เสียงร้องโวยวายของเธอดังอยู่ไม่กี่ครั้ง ก่อนที่เสียงนั้นจะเงียบลง เขาจึงหันมามองต้นเสียงที่สร้างความรำคาญให้กับส่วนรับฟังก็พบว่า เธอหลับไปเสียแล้ว

ดัตถพงศ์ขับรถยนต์สปอร์ตของตนไปตามท้องถนนยามราตรี ระหว่างที่ขับเขาก็หันมามองเสี้ยวใบหน้าของนิสารัตน์ที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองอยู่ในรถของใครและจะพาไปที่ใด เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า หากเป็นชายอื่นพาเธอไปส่งที่บ้าน ระหว่างทางจะแวะที่ไหนก่อนหรือเปล่า แค่คิดหัวใจของเขาก็รู้สึกเหมือนมีเข็มเล่มเล็กๆ ทิ่มแทง

ไม่มีใครรู้หัวใจของดัตถพงศ์เลยว่า แท้จริงแล้วเขาแอบหลงรักแฟนของเพื่อนมานานแล้ว รักมาก่อนที่กรกวินทร์จะรู้จักกับนิสารัตน์เสียอีก

เท้าความไปเมื่อสองปีก่อน นิสารัตน์มาถ่ายทำโฆษณาเฟอร์นิเจอร์คอลเลคชั่นใหม่ของเขา วันนั้นเขาว่างจึงเดินทางไปดูการถ่ายทำโฆษณาชุดนี้ และได้พบเจอกับเธอตัวจริงเสียงจริง เพราะก่อนหน้าเขาเห็นเธอในละคร ในนิตยสารและสื่อสิ่งพิมพ์หลายแขนง

ดัตถพงศ์เหมือนได้พบรักครั้งแรก ความสวยและรอยยิ้มของนิสารัตน์สะกดเขาได้อย่างชะงักงัน เธอสวยมากกว่าในสื่อเหล่านั้น ร่างกายเธอบอบบางแต่ไม่ผอมแห้ง แลดูมีน้ำมีนวลจนเขาอยากจะนำมือไปสัมผัสผิวกายของเธอ ประกอบกับนิสารัตน์เป็นคนไม่ถือตัว แม้ว่าตนเองจะโด่งดังเป็นพลุแตก แต่ก็ยังนอน้อมถ่อมตนกับทุกคน เธอจึงเป็นที่รักของคนรอบข้างและที่ได้พบเจอ

เขาตั้งใจจะจีบนิสารัตน์โดยเลือกวันเปิดตัวผลิตภัณฑ์อย่างเป็นทางการ แต่ทว่าวันนั้นกรกวินทร์ได้เดินทางมาร่วมงานด้วยและนั่นทำให้ความตั้งใจของเขาเป็นหมัน เมื่อกรกวินทร์เกิดถูกตาต้องใจดาราสาวพราวเสน่ห์ขึ้นมา จนเอ่ยปากกับตนว่า จะรุกหน้าจีบนิสารัตน์ ดัตถพงศ์จึงหลบฉากให้เพื่อนสนิทนับตั้งแต่วันนั้น เพราะรู้ตัวเองดีว่าคงไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธอ เหตุใดเขาถึงรู้สึกเช่นนั้นก็เพราะสายตาของนิสารัตน์ยามมองไปยังกรกวินทร์ มันมีความรู้สึกบางอย่างแฝงอยู่

กรกวินทร์ใช้เวลาร่วมหนึ่งปีพิสูจน์รักแท้ เทียวไร้เทียวขื่อจีบเธอไม่เว้นวัน จนกระทั่งเธอยอมรับรักและคบหากรกวินทร์เป็นคู่รัก ชายหนุ่มอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มจึงเก็บความรักที่มีต่อนิสารัตน์ไว้ในใจเรื่อยมาจนถึงวันนี้...วันที่เธอเป็นอิสระจากกรกวินทร์