อติพิชญ์มองหน้าบุตรบุญธรรมด้วยความไม่เข้าใจ แล้วตวัดสายตามาทางเขา แววตาแข็งขึ้น
“นี่มันเรื่องอะไรกันธานต์! อาไม่เข้าใจ”
ได้!
ในเมื่อต้องการแบบนี้ ดีเหมือนกัน หากจะฟาดฟันกันแล้วก็ขอให้มันสุดๆ ไปเลยก็แล้วกัน เขาเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว!
“ผมยินดีรับผิดชอบครับ คุณอา”
คำพูดของธานต์เมธาทำให้อติพิชญ์รู้สึกพอใจ แต่สำหรับพิมพ์วลัญช์แล้ว แทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง คนอย่างเขา จะเอ่ยปากรับผิดชอบง่ายๆ
“งั้นอาจะรอให้ธานต์เอาผู้ใหญ่มาสู่ขอนะ” อติพิชญ์เอ่ยกับชายหนุ่มยกมือตบบ่าเบาๆ
“ครับคุณอา”
อติพิชญ์หันมายิ้มกับบุตรสาวแล้วกุมมือ
“ทีหลังบอกพ่อสักหน่อยก็ดีนะพิมพ์ ไปรักไปชอบกับคุณธานต์เขาตอนไหน เก็บเงียบแบบนี้ไม่ดีรู้ไหม พ่อไม่ได้คิดกีดกันอะไรหรอก ยินดีเสียอีกที่เป็นธานต์”
“ค่ะพ่อ” หญิงสาวตอบรับ สีหน้าเผือดลง รู้สึกโหวงชอบกล
“พ่อเองก็ยังอยากให้ลูกรักษาขนบธรรมเนียมดีๆ เอาไว้ ในเมื่อเลยเถิด
