จวบจนเวลาใกล้พลบค่ำหลังจากที่หญิงสาวนั่งทำงานกับนันทวัฒน์จนสามารถเรียนรู้ งานได้บางส่วนแล้ว จึงวางมือจากเอกสาร มายืนรอเขาหน้าห้องไม่เช่นนั้นอาจหงุดหงิดใส่หล่อนอีกก็เป็นได้ ศศิรญายืนรอเป็นเวลานานแต่เขาไม่ออกมาสักที ร่างบางหันหลังกลับคิดเดินออกไป แต่ก่อนจะทำเช่นนั้นห้องกลับถูกเปิดออก ภาพเบื้องหน้าทำเอาหน้าชา ร่างอวบอัดของหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามารัดรึงเขาไว้อีกรอบแล้วบดขยี้ริมฝีปากด้วยความเมามันต่อหน้าอย่างไม่สนใจ ไม่แคร์สายตาหล่อนที่กำลังมองด้วยความตระหนก
ทั้งคู่คลายอ้อมกอด หญิงสาวเห็นริมฝีปากของผู้หญิงคนนั้นกระตุกเหมือนเยาะหล่อน และเขายังปรายตามองเหมือนหล่อนเป็นอากาศธาตุ
“คุณธานต์คะ คืนนี้ไปคอนโดฟ้านะคะ” เพียงฟ้าออดอ้อน
“ได้สิ” ตอบรับคำชวนเหลือบมองร่างบางยืนนิ่งค้างอยู่หน้าห้อง
ศศิรญารีบหันหลังกลับ หล่อนอับอายแทนพวกเขา ไร้ยางอายไม่มีมารยาท ขนาดในบริษัแท้ๆ ยังทำแบบนี้ เป็นถึงผู้บริหาร น่ารั
