บทที่ 14

1209 Words

“ถอยไปนะนายหัว ไม่ยังงั้นฉันชกนายหัวอีกแน่ อย่าคิดนะว่านังน้ำขิงเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอร้องห่มร้องไห้เวลาถูกรังแก ถ้านายหัวเข้าใกล้ฉันอีก ฉันจะชกให้คว่ำไปเลย” นายหัวโมกข์จ้องมองคนที่กำลังยกแขนเสื้อขึ้นราวกับนักเลงหัวโต แถมยังตั้งหมัดทั้งสองมือเตรียมพร้อมซัดเขาให้น่วมตามคำขู่ฟ่อ ก็อดหัวเราะเสียงดังลั่นไม่ได้ “โอ้วว...น่ากลัวจริงๆ” และแทนที่จะหวาดกลัวกับคำขู่ นายหัวโมกข์กลับสัพยอกกลั้วเสียงหัวเราะ ก่อนจะก้าวลงจากรถยนต์ แล้วยกกระเป๋าเดินทางของรินรดาลงจากรถแล้วเดินไปยังท่าเรือโดยไม่คิดรอคนที่กำลังก้าวลงจากรถบ้าง “นายหัว...คุณไม่ได้ให้ฉันอยู่ช่วยงานบนแผ่นดินใหญ่หรือคะ” รินรดาเอ่ยถาม เพราะคิดตั้งแต่แรกว่าจะเป็นเช่นนั้น นายหัวโมกข์มีทั้งโรงแรม ทั้งบริษัทจำหน่ายเครื่องประดับอยู่บนแผ่นดินใหญ่ ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองกระบี่ อันเป็นแหล่งท่องเที่ยวชื่อดัง ที่นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกได้แวะมาเยือนแ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD