“อื้ม”
ปากหนาไล่ดูดงับเอาความหวานของเธอเข้าปากอย่างไม่ยอมหยุด จนร่างบางต้านแรงไม่ไหวเอนตัวลงไปนอนกับพื้นเปียกๆของห้องน้ำ
“อื้อ”
แต่ชมจันทร์ก็ไม่ยอมแพ้แม้ใกล้จะขาดอากาศหายใจเต็มทนแล้ว เธอส่งลิ้นเล็กเข้าไปไล่เกี่ยวพันลิ้นหนาทั้งที่ไม่เป็นจนมีน้ำลายไหลหกที่มุมปากของเธอ
“เพี๊ยะ”
มือหนาฟาดไปที่ต้นขาของเธอเพื่อให้เธอหยุดในสิ่งที่ไม่เป็น และเขาก็ถอยริมฝีปากออกห่างจากเธอเพื่อจะเริ่มสอน
“อื้อ จูบอีก”
ชมจันทร์ไม่เข้าใจพอเห็นเขาออกห่างเธอก็เรียกหาแม้ปากของเธอกำลังงับเอาอากาศเข้าปอดแทบจะไม่ว่างเลย
“ช้าๆ”
ปากหนาประกบปากบางอีกครั้ง ค่อยไล่ชิมความหวานของเธอตั้งแต่ริมฝีปากด้านนอกจนไปถึงด้านในที่ลิ้นเล็กๆของเธอยอมหยุดนิ่งให้เขาได้เป็นฝ่ายไล่
สองมือสอดไปทางด้านหลังของหญิงสาว โอบกอดเธอให้เข้ามาแนบชิดกับเขา
“อื้ม”
ชมจันทร์เริ่มเรียนรู้ได้อย่างว่องไว ปากบางของเธอรู้จักที่จะทำตามจังหวะที่ปากหนาขอ
