"อะ...อิงฟ้า!!!"ผมตาโตทันทีเมื่อได้เห็นหน้าคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงประตู
"น้าปิ่นให้มาบอกว่าพรุ่งนี้ให้เข้าไปหาด้วยค่ะ"อิงฟ้าเดินเข้ามายกมือไหว้ทุกคนอย่างน้อมโน้มและมองหน้าผมก่อนจะพูดออกมา
"อ่อๆ...ไอ้ไทเกอร์มึงติดธุระไม่ใช่หรอรีบๆไปสิ"ผมส่งซิกไปให้ไอ้ไทเกอร์และมันก็รู้ดีว่าผมต้องการอะไร
"เออๆใช่ๆมิลล์เราไปกันเถอะ"
"แต่ว่าเราไม่มะ.."
"ไปเถอะน่าา....กูไปล่ะอย่าลืมงานแต่งกู"และไอ้ไทเกอร์ก็เดินออกไปผมเลยหันมาสนใจคนตัวเล็กที่นั่งหน้างออยู่ที่โชฟาอีกด้านนึง
"กินขนมไหมเดี๋ยวพี่ให้เลขาไปซื้อให้"ผมถามอิงฟ้า
"หนูโตแล้วค่ะไม่ต้องเอาขนมมาล่อ"ผมถอนหายใจเบาๆและเดินไปนั่งลงข้างๆอิงฟ้าจับมือนุ่มมากุมไว้ตลอดเวลาสองอาทิตย์ที่ห่างกันผมคิดถึงอิงฟ้ามากแต่ก็ทำได้แค่คิดถึงเพราะไปหาอิงฟ้าก็เอาแต่แกล้งผมผมก็มีหัวใจมีความรู้สึกน้อยใจเป็นเหมือนกัน
"งั้นอยากกินอะไรละหรืออยากไปไหนไหม"
"ไม่ค่ะ...และหนูจะกลับบ้าน
