รอยแค้นตราบาปรัก

ไร้ชีวิต 2

ไร้ชีวิต



“ตาเมฆ! มันจะมากไปแล้วนะ แกหลงนังแพศยานั้นจนโงหัวไม่ขึ้น มันไม่ได้ดีแบบที่แกเห็นหรอก” คุณหญิงรัตนาว่าอย่างไม่พอใจ เธอไม่รู้หรอกนะว่า เมฆาไปรู้ความจริงมาจากไหน แต่เธอก็ไม่สนใจเพราะตอนนี้แผนการทั้งหมดได้สำเร็จไปแล้ว

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะแม่!!! หนูจ๋าไม่เคยเป็นอย่างที่แม่กล่าวหาเลยสักนิด เธอไม่เคยบอกผมเลยว่าคุณแม่กลั่นแกล้งอะไรเธอบ้าง...คุณแม่ก็ไม่ต่างอะไรกับนังแม่มดเลยสักนิด ใจร้ายถึงขนาดทำร้ายชีวิตครอบครัวของลูกชายตัวเองได้” เมฆาเอ่ยปากปกป้อง (อดีต) ภรรยาของเขา พลางมองท่านด้วยแววตาเสียใจ

“พี่เมฆ! อย่าว่าคุณป้านะ นังไพลินทร์มันสกปรกเกินกว่าที่พี่จะปกป้อง” อิงอรตวาดใส่ชายหนุ่มอย่างไม่พอใจที่มาก้าวร้าวใส่มารดาของตนเอง

เผียะ!!!!

“ยุ่ง!!” มือหนาตวัดเข้าใบหน้าของอิงอรอย่างแรงจนเซล้มลงไปกองอยู่กับพื้นจนเลือดไหลกบปาก

“ส่วนเธอ!!! นังแพศยา กล้ามากเลยนะที่ทำให้ครอบครัวของฉันต้องแตกแยก ปกติฉันไม่ชอบทำร้ายผู้หญิง แต่...กับเธอเป็นข้อยกเว้น” เมฆาชี้หน้าด่าอิงอรอย่างไม่ไว้หน้า จากนั้นก็ฉุดกระชากร่างขึ้นมาจากพื้นแล้วตวัดฝ่ามืออีกหลายต่อหลายครั้ง

เผียะ เผียะ เผียะ

ทำให้ใบหน้าที่ตกแต่งเครื่องสำอางราคาแพงเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ จนหญิงสาวต้องยกมือขอร้องให้เขาหยุด ส่วนคนใช้ในบ้านต่างหลบออกไปไม่กล้าเข้ามาห้ามเพราะกลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย

ตุบ! ผลุบ!!

มือหนาผลักร่างของอิงอรอย่างแรงทำให้เซไปชนกับขอบโต๊ะจนหัวแตก เลือดสีแดงไหลอาบทั่วใบหน้าสวยจนแดงซ่าน

“โอ้ย!!!” มือบางกุมใบหน้าและศีรษะของตนด้วยความเจ็บปวด หยาดน้ำตาอาบลงใบหน้าด้วยความเสียใจที่ถูกคนที่เธอรักทำแบบนี้ ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำ

“สมน้ำหน้า!” เมฆาพูดอย่างสะใจ แล้วหันไปจัดการกับมารดาของตนต่อ “ส่วนคุณแม่ จิตใจไม่ต่างอะไรกับปีศาจ ด่าคนอื่นว่าสกปรกชั้นต่ำ แต่...ตัวเองกลับมีความคิดที่ต่ำระดับพื้นล่าง!!! ยกตัวให้สูงส่งแต่ข่มคนอื่นให้จมดิน! มือถือสาก ปากถือศีล ความคิดระดับชั้นล่างแม้แต่ไส้เดือนยังอาย!”

ร่างสูงด่าอย่างไม่เกรงกลัวบาปเลยสักนิด ความโกรธปนโมโหที่ถูกมารดาทำลายครอบครัว ทำให้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว

“ตาเมฆ!!! แกจะก้าวร้าวกับฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นแม่ที่ให้กำเนิดแกนะ” คุณหญิงรัตนาตวาดใส่ด้วยความโมโหที่โดนด่าไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงเลว ๆ คนหนึ่ง

“แม่เหรอครับ...คนเป็นแม่เขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก! ทำลายได้แม้กระทั่งความสุขของลูก เหยียบย่ำหัวใจลูกคนนี้จนแหลกสลาย” เมฆาหัวเราะเยาะกับคำพูดของมารดาที่ว่าหวังดีกับเขา นัยน์ตาคมหลับตาลงเพื่อสงบสติของตนเอง แล้วพูดขึ้น “ยังไม่พอ...คุณแม่ยังสั่งให้ไอ้สารเลวนั้นไปข่มขืนหนูจ๋าอีก ถามหน่อยเถอะ จิตใจของคุณแม่ทำด้วยอะไร! ทำไมถึงได้ใจดำอำมหิตขนาดนี้!!!”

“ฉันทำเพื่อแกยังไงล่ะ! ไม่อยากให้แกได้คู่ผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้าแบบนังนั่น มันไม่มีอะไรคู่ควรกับแกเลยสักนิด ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันเตือนนังไพลินทร์มาโดยตลอดว่าให้เลิกกับแก แต่มันดันทุลังคบจนได้แต่งงานกับแก่ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ! สำหรับที่มันกล้าขัดคำสั่งของฉัน”

“คุณแม่ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของผมเลยสักนิด ผมไม่น่ามีแม่ที่จิตใจเหมือนปีศาจอย่างคุณเลยคุณหญิงรัตนา”

“ตาเมฆ!!!”

“ไม่ต้องมาเรียกชื่อผม คนเป็นแม่เขาไม่ทำลายความสุขของลูกหรอก ไม่พอนะครับคุณแม่ยังพรากลูกพรากพ่อไปจากผม จะบอกอะไรให้นะครับว่า หนูจ๋ายังไม่ได้โดนไอ้สารเลวนั้นข่มขืน และคุณแม่ยังทำให้ผมไม่ได้เจอหน้าลูกอีก!!” เมฆาตวาดเสียงใส่มารดาอย่างโมโห เพราะแม่คนเดียวที่ทำให้เขากับลูกต้องจากกัน

“มะ...หมายความว่ายังไง” คุณหญิงถามเพื่อความแน่ใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“หนูจ๋าท้องยังไงล่ะครับ ฟังเอาไว้สองหูเลยนะว่า หนู-จ๋า-กำ-ลัง-ท้อง” เมฆาย้ำประโยคสุดท้ายแบบเน้น ๆ ให้ท่านได้ยินเพื่อจะได้กระตุ้นต่อมจิตสำนึกบ้างสักนิดก็ยังดี

“ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อ!” คุณหญิงรัตนาส่ายหัวอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ถ้ารู้ว่ามันท้อง!! เธอจะทำให้มันแท้งยังไงล่ะ!!!

“มันคือความจริง คุณแม่ทำลายหัวใจผมยังไม่พอ ยังทำให้ครอบครัวของผมต้องแตกแยกอีก ทำให้ผมเป็นไอ้หน้าโง่ที่ลงมือทำร้ายคนรักและลูกด้วยสองมือของตัวเอง ฟังไว้เลยนะว่า ต่อจากนี้ไปผมจะไม่มาให้แม่เห็นหน้าอีก ผมทนไม่ได้ที่ต้องมาเจอคนที่ทำร้ายครอบครัวของผม เชิญคุณแม่อยู่กับเงินทองชื่อเสียงไปเลยนะ ผมไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมคุณพ่อถึงไม่ยอมกลับมาอยู่เมืองไทย เลือกที่จะอยู่กับเมืองนอก ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วจริงๆ “

หยาดน้ำตาไหลอาบใบหน้าคมด้วยความเสียใจ คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิดได้ทำลายหัวใจของเขาอย่างแสนสาหัส ทำทุกอย่างเพื่อตนเอง โดยไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลยสักนิด แต่แม้ความผิดชอบชั่วดีก็ยังไม่สนใจ

“ตาเมฆ! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ! ฉันสั่งให้แกกลับมา กรี๊ด!!!” คุณหญิงกรีดร้องเรียกเมฆาให้กลับมา แต่เขาเดินออกไปอย่างไม่สนใจอะไรแล้วขับรถออกจากบ้านไปด้วยความเร็วสูง

ส่วนคุณหญิงที่เครียดสะสมมาหลายวัน พอมาเจอแบบนี้ก็ทำให้เป็นลมล้มพับ ดีที่อิงอรเข้ามารับร่างได้ทันไม่อย่างนั่นคงได้ล้มหัวฟาดพื้นแน่นอน

“คุณหญิงป้า!!!”

จากนั้นก็เรียกคนขับรถให้มาอุ้มท่านขึ้นรถแล้วไปยังโรงพยาบาลทันทีก่อนจะให้คนใช้โทรหาเมฆาให้รู้