"รีบกลับมาน้า หนูหวานจะรอ" แก้มหวานเบะปากคว่ำลงแต่ก็ไม่งอแงต่อ เพราะรู้ว่าเขาต้องออกไปทำงานหาเงิน… หาเงินมาให้เธอได้กินอาหารอร่อย ๆ และได้ซื้อของทุกอย่างที่เธออยากจะได้
"ค่ะ พี่จะรีบกลับมาหาหนูหวานนะคะ" รามบอก ก่อนจะก้มลงหอมที่พวงแก้มของหญิงสาว พวงแก้มนุ่มนิ่มนั้นเปล่งสีชมพูป่อง ๆ เล็กน้อย ช่างน่าบีบที่สุด
เมื่อก่อนรามก็จ้องมองพวงแก้มนี้ของแก้มหวานตลอด เขาอยากจะจับหอมแก้มแต่ก็ต้องห้ามใจเอาไว้ ทว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาจะหอมเธอเมื่อไหร่ก็ได้
"หอมข้างนี้ด้วยค่ะ" แก้มหวานเอียงแก้มอีกฝั่งให้ รามจึงก้มลงหอมแต่โดยดี
"พี่ไปแล้วนะคะ เดี๋ยวสาย" ชายหนุ่มมองดูเวลาแล้วก็พบว่ามันเกินเวลาที่ต้องออกจากบ้านแล้ว ทว่าอันที่จริงวันนี้เขาเองก็ไม่อยากไปไหนเลย อยากอยู่กับแก้มหวานตลอดทั้งวัน
"ค่ะ หนูหวานคิดถึงนะ รีบกลับบ้านนะคะ" แก้มหวานยิ้มหวานให้ขณะเดินไปส่งพี่รามถึงที่รถ เธอโบกมือบ๊ายบายมองตามหลั
