ตอนที่ 15
มุ่งฝีเท้าไปทางบ้านพักที่เป็นกระท่อมไม่ไผ่ ซึ่งเขามอบให้เป็นที่พักพิงของเชลยสาว เดินผ่านดงมะพร้าว แต่ก็เหลียวซ้ายแลขวากลัวบุระมองมา
ประตูถูกเคาะ หากไม่มีเสียงตอบกลับมา ชายหนุ่มชักเอะใจ เคาะก็ดังโครมคราม เดือดดาลที่ไม่ยอมเปิดประตูให้ เลยคิดอีกทาง ถ้ามีคนอยู่ภายใน เสียงเคาะประตูรัวโครมครามจะต้องได้ยิน เพราะมันจะต้องดังเข้าไปในโสตประสาท และทนไม่ได้ต้องรำคาญ จึงเงี่ยหูฟังอีกครั้ง เงียบกริบจริงๆ หรือว่าพาลิณีก็ออกป้วนเปี้ยน หรือเดินเล่นแถวริมชายหาดที่เคยพบเจอหล่อนเมื่อหลายวันก่อน สิ่งที่รัมธ์รู้คือ บุระจะต้องไม่เห็นเชลยสาวของเขา
หงุดหงิดจนต้องออกตาม เรื่องสานงานต่อในหัวสมองจึงถูกพับ ที่สำคัญตามหาตัวพาลิณีก่อน กลัวหล่อนจะสอดแส่จุ้น เที่ยวหาเรื่องกับพวกคนงานของเขา จนบุระเข้าไปประสบเหตุ ถ้าปล่อยพาลิณีออกมา หล่อนจะต้องแผลงฤทธิ์เดชให้เขาปวดสมอง จนเขาแทบจะจับร่างของหล่อนฉีกทึ้ง เ
